امام سجّاد عليه‏‌السلام فرمودند: منافق نهى مى‏‌كند و خود نهى نمى‌‏پذيرد.

به آنچه دستور مى‏‌دهد خودش عمل نمى‏‌كند،

چون به نماز ايستد به چپ و راست مى‏‌نگرد.

چون ركوع كند خود را (مانند گوسفند) به زمين اندازد (يعنى بعد از ركوع نمى‏‌ايستد و به همان حال به سجده مى‏‌رود)،

چون سجده كند (مانند كلاغ و ساير پرندگان كه دانه مى‏‌چينند) منقار به زمين زند.

و چون بنشيند نيم‏خيز نشيند

چون شب شود، با اين كه روزه نداشته است همه‏‌اش به فكر خوردن غذاست و در هنگام روز با آن كه شب زنده دارى نكرده ‏‌است، همّ و غمّش خفتن است.

اگر سخنى (يا حديثى) به تو گويد، دروغ گويد و اگر به تو وعده‏‌اى دهد، خُلف وعده كند.

و اگر به او اعتماد كنى و امانتى سپارى به تو خيانت كند و اگر با او مخالفت كنى، پشت سرت بدگويى كند.

«أمالی صدوق،ص 399 ح 12- منتخب ميزان‌الحكمة ص566»