علی تنها وسطِ یه جاده
با یه مشت مردم بی اِراده
داره میره تنها و پیاده
که علی از سرشون زیاده
تویِ تاریکیِ شهر تاریک
یه غریب الغربایِ غربت
صدایِ شرشر بارونِ اشک
میشه آهنگ صدای غربت
نفسش مونده میونِ بن بست
انگاری قهره با آسمونا
چی میتونه بگه با اونا که
خودشون و میزنن به اون راه
علی تنها وسطِ یه جاده
با یه مشت مردم بی اِراده
داره میره تنها و پیاده
که علی از سرشون زیاده
نشونِ وصل دلا با هم بود
دو سه تا وصلۀ بی قواره
با همون کفشایِ وصله دارش
پا رویِ بال مَلک میذاره
با همون کفشایی که می ارزید
به حکومت ، به یه عده نامرد
یه روزی رفت رویِ دوش احمد
بُتای کعبه رو زیر و رو کرد
حالا با نَفس و منم منم ها
پره بت خونه شده تو کوفه
همه مست از مِی بی خیالی
پره میخونه شده تو کوفه
«علی تنها وسطِ یه جاده
با یه مشت مردم بی اِراده
داره میره تنها و پیاده
که علی از سرشون زیاده»
دیگه جز یارای خوب خوبش
همگی کارنامشون سیاهِ
دین و سر به سر زدن با دنیا
مثلاَ کاسبیشون به راهِ
علی کیسه رویِ دوش خسته اش
ولی این ها همه کیسه بافن
تو حساب تک تک نبردا
برایِ سهمیۀ اضافه ان
اونی که ظلمت و پاره میکرد
کفشای پارش و وصله میزد
با نخ خاطره های زهراش
جیگرِ پارش و وصله میزد
علی مونده با یه مشت غریبه
که توی فتنه میگن به من چه
خدایی خالیِ دور مولا
جایِ مردایِ تویِ شلمچه
علی تنها وسطِ یه جاده
با یه مشت مردم بی اِراده
داره میره تنها و پیاده
که علی از سرشون زیاده
علی مونده با یه مشتِ بی عار
که بهونش شده حال خسته
خدایی خالیِ دور مولا
جایِ غواصا با دست بسته
علی مونده با یه عده کوفی
که وفا پوسیده تو دلاشون
خدایی خالیِ دور مولا
جای افغانیِ فاطمیون
جای سیزده ساله هایِ ایران
که شدن همسفر خمینی
خدایی خالی جای اونها
که با یه جلوه شدن حسینی
خداحافظ ای تنهایی ها
سلام ای بانوی خوبی ها
چه سخته دنیای بی زهرا، واویلا
وای، سه روزِ بیدارن یتیما
وای، سه روزِ نخوابیده مولا
وای، سه روزِ علی دم گرفته .. یازهرا
سرِ زینب به زانوشِ
حسن تکیش به دیوارِ
سر ارباب تو آغوشه، علمدارِ
وای، سه روزِ بیدارن یتیما
وای، سه روزِ نخوابیده مولا
وای، سه روزِ علی دم گرفته .. یازهرا
دلش تو غربت زندونیه
نگاهش ابری و بارونیه
که سر بند مولا خونیه ، واویلا
میگه زینب که ای بابا
چه زخمی روی ابروته
چرا باز گوشۀ خونه، یه تابوته
وای، سه روزِ خزونِ بهارش
وای، سه روزِ شده روضه کارش
وای، سه روزِ فقط اشک و آهِ .. افطارش
دلش تو غربت زندونیه
نگاهش ابری و بارونیه
که سر بند مولا خونیه ، واویلا
خداحافظ ای تنهایی ها
سلام ای بانویِ خوبی ها
چه سخته دنیای بی زهرا، واویلا
شبیه چادر خاکی
عمامه ش غرق در خونه
غریبِ کوفه ای مردم، نمیمونه
وای، سه روزه که نقش زمینه
وای، سه روزه داره غم تو سینه
وای، سه روزه همش کربلا رو ، میبینه
میمونه از روزِ عاشورا
سه روز رو خاک گرم صحرا
حسینیش بی سر ارباً اربا .. واویلا
واویلا علی الحرم .. واویلا علی الحرم
واویلا علی الخیام .. واویلا علی الرضیع
واویلا علی الحسین ..
حبل المتین .. علی ، سلطانِ دین .. علی
ای شعلۀ شدید بر ناکثین .. علی
شمشیر قسطِ حق بر قاسطین .. علی
طوفان صاعقه بر مارقین .. علی
تنها تویی امیر بر مومنین .. علی
مظلومِ اولی پیروزِ آخری .. علی
یا سیدالوصیین یاعلی ..
یاعلی ... علی علی..
ای عشق خاص و عام ، ای اولین امام
ای جرأت و جَنم ، شمشیرِ بی نیام
ای مجتهد ترین ، در خطبه و کلام
ای مروه و صفا ، ای مسجدالحرام
شد ذکر ما فقط ، یا علیُ والسلام
یا سیدالوصیین یاعلی ..
یاعلی ... علی علی..
معصومِ مستجاب ، محبوب مستطاب
باجلوه ات شود ، بت خانه ها خراب
منظومۀ شرف ، مجموعۀ ثواب
درسینه ام حرم ، داری عالیجناب
جانم سرشته از ، خاکِ ابوتراب
یا سیدالوصیین یاعلی ..
یاعلی ... علی علی..
ای دُرِ در صدف ، منظومۀ شرف
جز تو کسی نشد ، با خَصم دین طرف
امشب بیا بگیر ، جانِ مرا به کف
یا مرتضی علی ، شاهنشهِ نجف
یا سیدالوصیین یاعلی ..
یاعلی ... علی علی ..
مسطور کبریا ، مامور انما
با اسم اعظمت ، دردم شده دوا
مولا ابالحسن ، مارا سوا نوا
عشق حسین تو ، در روح و جان ما
یا حضرت حسین ، یا شاه کربلا
یابن سیدالوصیین یاحسین ..
یاحسین .. حسین حسین
پیچده توی اتاق باز بوی فاطمه
فرقم شده مثه پهلوی فاطمه
با صورت برافروختم
نگاهمو به در دوختم
هنوز تو گوشم نالش
صدا میزد علی سوختم
از اون روز دیگه زندگی برام عذابه
دیگه بعد زهرا علی خونه خرابه
"امون از غریبی غریبی غریبی"
پیچده توی اتاق باز بوی فاطمه
فرقم شده مثل پهلوی فاطمه
با صورت برافروختم
نگاهمو به در دوختم
هنوز تو گوشم نالش
صدا میزد علی سوختم
از اون روز دیگه زندگی برام عذابه
دیگه بعد زهرا علی خونه خرابه
"امون از غریبی غریبی غریبی"
دل گرمی حسین
آغوش زینبه
بار غم کربلا رو دوش زینبه
یه روز میون این کوفه
دختر من پریشونه
زینبمو میگردونن
خدا به خیر بگردونه
به نیزه سر حسین وعباس و میبندن
به اشک سه سالش به نالش میخندن
وقتی دلم میگیره دل و به کف می گیرم
سبکتر از کبوتر پر به نجف می گیرم
هیچ کی به جای مادر به جز پدر نمیشه
تو پدرای دنیا هیچ کی حیدر نمیشه
پدر برام دعا کن که ناخلف نباشم
هرجا که باشم اما دور از نجف نباشم
تو منو پر میدی عشق و باور میدی
عطر تو جای خود بوی مادر میدی
علی علی یا حیدر
پدر یه تکیه گاهه خدا ازم نگیره
حتی کمه که فرزند بخواد براش بمیره
الهی من بمیرم بابام علی غریبه
دلش ز غصه خونه ذکرش امن یجیبه
رو پیشونی خورشید یا علی می درخشه
خدا دل سیاهو حق علی میبخشه
علی رو میشناسم با همه احساسم
مست شور ذکر یا ابالعباسم
علی علی یا حیدر
شه مردان می خونه شعر رفتن و امشب
خداحافظ یا حسین جان تو جان زینب
شده دیگر زمان وصل من با زهرا
بدون او علی شد تنها
منم حیدر یگانه فاتح میدانم
به پیش فاطمه مهمانم
یه عمره من می سوزم از غم در و دیوار
شده زنده در ذهنم یاد سرخی مسمار
به پیش من ادو به فاطمه زد سیلی
تموم پیکر او نیلی
منم حیدر یگانه فاتح میدانم
به پیش فاطمه مهمانم
شکسته شد فرق من همچون پهلوی زهرا
روم امشب از کوفه تا جنت سوی زهرا
عزیزانم دست علی به همراهتون
همیشه حق نگهدارتون
منم حیدر یگانه فاتح میدانم
به پیش فاطمه مهمانم
الا ای چاه ممنونم تنها همدمم بودی
به شب های تنهایی مونس غمم بودی
حلالم کن غروب عمر حیدرسرزد
اجل به خانه ی من درزد
منم حیدر یگانه فاتح میدانم
به پیش فاطمه مهمانم
دل تنگم مجنون اسم اعظم یاره
امیر من بهترین سردار و سپه داره
ابوفاضل یل دلاور اربابی
تو آسمون دل مهتابی
منم حیدر یگانه فاتح میدانم
به پیش فاطمه مهمانم