آئین مستان

علمدارم بمون ، سپهدارم بمون

درتاب و در تبم ، ابالفضل

زمین خوردم پاشو ، کم آوردم پاشو

کفیل زینبم ، ابالفضل

کم آورده ، پیشت مردی

علمدارم ، وفاکردی

فقط میخوام ، که برگردی

گلامون ، آبرو میخوان

نمیخوان آب ، عمو میخوان

نمیخوان مشک ، سبو میخوان

تا از دستات ، عَلَم افتاد

توو خیمه خواهرم افتاد

چه ترسی توو ، حرم افتاد

میخونه روضه گوشواره

داره میلرزه گهواره

منو راحت نمیذاره

غمت ، چیشده پرچمت

"عباس باوفا ، سقای کربلا"

ای قمرِ علی ، یادآورِ علی

ای هاشمی نَسَب ، ابالفضل

فقط یه طور داداش ، تکون بخور یواش

لشگر میره عقب ، ابالفضل

ببین دارن کجا میرن

سراغ از خیمه میگیرن

مگه از جونشون سیرن

پاشو غوغای تو میشم

خودم‌ دستای تو میشم

قد و بالای تو میشم

دلم داره گله پاشو

جلوی حرمله پاشو

ببین شد ولوله پاشو

میاد از خیمه‌ها فریاد

جواب زجر و باید داد

رقیه از نفس افتاد

نرو ، قسم میدم ‌تو رو

"عباس باوفا ، سقای کربلا"

ای خواهش حرم ، آرامش حرم

امیدِ خواهرم ، ابالفضل

دارم سوال ازت ، بهم بگو فقط

اینجا بود مادرم ، ابالفضل

شنیدی مس چه آهی داشت

نوای قتلگاهی داشت

زیرِ چشماش سیاهی داشت

شده بازوت مثل بازوش

یه روز که رد شدن از روش

جای در موند روی پهلوش

بابا حیدر تنش میسوخت

جلو چشماش زنش میسوخت

یه زن که دامنش میسوخت

یه زخمی که نمک میخورد

جلو مردش کتک میخورد

همینطور داشت تَرَک میخورد

جلو چشماش کتک میخورد