آئین مستان

كريم كاري به جز جود و كرم نداره

آقام تو مدينه است ولي حرم نداره

همیشه غم نصیبی بی یارو بی حبیبی

الهی من برات بمیرم توخونتم غریبی

فدای جود کسی که هر آنچه را بخشید

فقط به خاطر خوشنودی خدا بخشید

در ابتدا پدرش فکر ما گداها بود

که سفره کرمش را به مجتبی بخشید

کریم کار ندارد به اسم و رسم کسی

غریبه را چه بسا بیش از آشنا بخشید

ملامتش نکنید آنکه را مدینه نرفت

مدینه زائر خود را به کربلا بخشید

*الان مدینه چه خبر؟.. ان شاالله اقامون بیاد براش حرم درست کنم برا امام حسن(ع)برا امام صادق(ع) برا امام باقر(ع) ...*

دو ماه گریه برای حسین باعث شد

که رزق اشک حسن را خدا به ما بخشید

گمان کنم که دگر مادری زمین نخورد

خدا فقط به حسن اینچنین بلا بخشید

*انقدر غریبه .. امشب بچه هاش بهانه شدن براش روضه بخونیم .. بعدِ کوچه هی غصه میخورد .. همه بچه ها گریه میکردن اما حسن یه جور دیگه گریه میکرد .. اخه اون چیزی که حسن دیده حسین ندیده .. ان شاالله هیچ وقت زمین خوردنِ مادرتُ نبینی ...*

به این چشمات یاد بده هر چیزیُ نبینه تا بتونه گریه کنه .. امشب بگو آی کریمه اهل بیت امشب اومدم دره دلم روخودت قفلش کنی .. آقا میخوام فقط جای شما باشه ..

همچین که این دو تا داداش باهم شوخی میکردن زور آزمایی میکردن بی بی فاطمه (س) نگاه کرد هی میگفت جانم حسینم .. امیرالمومنین نگاه کرد هی میگفت جانم حسینم .. یه وقت دیدن پیغمبر آروم آروم گریه میکنه هی میگه جانم حسن ..

_بابا شما فرمودی بچه کوچکترُ تشویق کنن چطور شما حسنُ تشویق میکنی؟!.. صدا زد دخترم دیدم تو میگی حسین ، علی میگه حسین ، نگاه کردم دیدم همه ملائکه دارن سرکشی میکنن همه میگن جانم حسین .. دیدم اینجا حسنم غریبه ...

امشب یه عهدی ببند با آقا بگو اگه اربعین رفتم کربلا برا امام حسن روضه میخونم و گریه میکنم .. آخه انقدر داداششُ دوست داره .. وقتی همه رفتن اومد وداع کنه ، صدا زد خواهرم حواست به این بچه ها باشه .. اما خواهرم من یه امانتی دارم دسته عبدالله رو گذاشت تو دست زینب .. گفت حالا که من دارم میرم این تنها یادگارِ داداشمه ..

صدا زد علی اکبرم رفت ‌‌‌‌.. قاسمم رفت .. زینب خیلی مراقب این بچه باش این بچه یه غرور عجیبی داره‌ .. دستش تو دست عمه بود جلو خیمه داره نگاه میکنه ..

نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت

 نه سید الشهدا برجدال طاقت داشت

هوا زِجور مخالف چو قیرگون گردید

عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید

یه وقت زینب نگاه کرد دید یه گوشه شلوغ شده .. حسین از ذوالجناح افتاد .. این تیرها تو بدنه شکسته .. یه وقت دیدن عبدالله دست عمه رها کرد ، عمه بزار برم .. عمه مگه نمیبینی عموم رو غریب گیر آوردن .. مگه من مردم بزارم عموم رو شهید کنید .. من پسرِ حسنم ، من نوۀ پهلو شکستۀ مدینه ام ..

یه مرتبه رسید دید عمو بیحال اُفتاده .. خون جاریِ .. هر نفسی که میکشه از این شبکه ها داره خون بیرون میزنه .. پرید بغل عمو ..

حرمله گفت من سه تا تیر بردم کربلا .. این سه تا تیرُ کجا خرج کردی؟.. گفت اون وقتی که حسین یه بچه شیرخواره رو ، رو دست گرفت ..

یکی از تیرای دیگرُ وقتی حسین خطبه میخوند زدم تو سینه ش .. هرچه کرد از جلو تیر در نیومد .. عاقبت تیرُ از پشت درآورد ..

اما سومین تیر" رسیدم تو گودال دیدم یه بچه ای خودشُ رو بدنِ عموش انداخته ، داره از عموش دفاع میکنه .. شمشیرُ بالا آوردن دستشو آورد جلو به عمو نخوره دیدم دست به پوست آویزان شد .. گفتم این بچه کیه که نمیزاره حسینُ بکشید! آخرین تیرُ نشونه گرفت میگه زدم به این بچه .. عبدالله به سینه حسین دوخته شد ...

خدا کنه که عمه جون نبینه

که صورت عمو رویِ زمینه

ببین که راه نفسش رو بستی

بی حیا پا تو بردار از رو سینه

تو معرکه هلهله بود و فریاد

تیره سه شعبه که به سمتت افتاد

اونی که عمامه رو از تو دزدید

برا چی وایساده ؛دیگه چی میخاد!؟

عجب قیامتی تو قتلگاهت جماعتی

هنوز تو زنده ای ولی شروع شده چه غارتی

هوا نمونده که نفس بگیرم

باید تنت رو رویِ دست بگیرم

عمو اجازه بده تا از اینا

عبایِ پیغمبرُ پس بگیرم

به سمت خیمه هاست هنوز نگاهت

کجا بره خواهر بی پناهت

گفتی که تشنه ای ولی یه نامرد

آبُ میریزه دوره قتلگاهت

*هی میگفت آبُ میزیزم رو زمین ولی نمیزارم یه قطرش به لبت برسه .. شما فکر میکنید فقط عبدالله رسید تو گودال؟!..*

رسیده مادرت نشسته بالاسرِ پیکرت

رسیده قاتلت میخوادچیکارکنه باحنجرت

آخ دعواشده برا بریدن سرت

حسین ..... حسین ....

عمه دستم و رها کن که عمو تنها شده

خسته و زخمی و بی حال اسیر گرگا شده

نه کفن هست و می‌خوام و نه سپر بذار برم

سر سربریدنش عمه ببین دعوا شده

عمه باید برم و شمرا ازش جدا کنم

چجوری بشینم و غریبیشو نگاه کنم

لا اقل میشه یه کم شمر و معطل بکنم

اگه جسمم رو سپر جلوی شمشیرا کنم

تا یکم جون به تنش مونده هنوز بذار برم

تا که سنگم رو شونش نشکونده بذار برم

داره خنجر میذاره روی گلوی عمو جون

تا که پیکر و نچرخونده هنوز بذار برم

ای وای عمو ......

تا به گودال برسم صد دفعه افتادم عمو

حال جون دادنتو دیدم و جون دادم عمو

صد دفعه داد زدم از رو سینه‌ی عموم ‌پاشو

ولی بهش نمی‌رسید صدای فریادم عمو

توی گودال عمو هر نیزه که دیدم به تو خورد

تیغ و شمشیر و سپر حتی عصا هم به تو خورد

عمو شرمنده ترم طاقت شمشیر و نداشت

دستم و جلو آوردم ولی باز هم به تو خورد

هرچی خون گلوتو پاک می‌کنم بازم تره

نیزه‌ای که تو گلوت مونده برام درد سره

بایدم خنجر شمر حنجرتون رو نبره

اینجا جای بوسه‌ی فاطمه و پیغمبره

ای وای عمو ......

دستمو رها کردم شرمندم ازت عمه

قول میدم که برگردم با عمو جون تا خیمه

سپاه حسن داره میاد دووم بیار

یه یل بی کفن داره میاد دووم بیار

ای بی کفن دووم بیار خونین دهن دووم بیار

جان جانانم مرد میدانم

خودم برت میگردونم عمو جانم

عمو جون از این زمونه سیرم

عمو جون شهید نشم میمیرم

وای من چه غوغایی نیزه زاره یا گودال

میزنن با هر چی هست پیکر تو شده پا مال

صدای بابام داره میاد از آسمون

بالای سرت عمو برو تو موج خون

اومد زمان وصل ما انا الیه الراجعون

تنهای تنهاست مقطوع الاعضاست

برس که یا بُنَیَ رو لب زهراست

عمو جون از اینزمونه سیرم

عمو جون شهید نشم میمیرم

دستمو سپر کردم دستمو قلم کردن

جای تو تو این گودال نیزه ها بغلم کردن

شده سر من مثه محاسنت خضاب

میمونه تنم پیش تو زیر آفتاب

آه غم تو بی جواب زخم تن تو بی حساب

الحمدلله آخر عبدالله

رو سینه تو پر گرفت قتیل الله

عمو جون از این زمونه سیرم

عمو جون شهید نشم میمیرم

مگه میشه، تو این حرم
بشینمو، نگاه کنم
آخه مگه میشه ببینم
چشات سیاهی میره اون بالای زین
می خوای نگه داری خودت رو نمیشه
می افتی رو زمین
هی پا میشی و سه چار قدم
راه میری اما دوباره هم
می افتی روی خاک غم عموجونم
دیگه نمی تونم
به تو خودم رو میرسونم
خودم برات سپر میشم عموجونم
مگه میشه، تو این حرم
بشینمو، نگا کنم
آخه مگه میشه ببینم
که هرکی میرسه یجوری میزنه
آهای برید عقب که زیر دست و پا
عموجون منه
نفس نمی خوام بدون تو
تاریکه دنیام بدون تو
بزار عجین شه خون من با خون تو
عموی خوب من
به تو خودم رو میرسونم
خودم برات سپر میشم عموجونم
حسین حسین قرارمه
همه دار و ندارمه
سرباز نوجوونتم من
ممنونتم که خواستی هیاتی باشم
مثه شهیدای تو از نوجوونی
غیرتی باشم
حسینی بودن آبرومه
کربلا رفتن آرزومه
همیشه عکسی از حرم روبرومه
حسین فاطمه
زندگی من تویی حسین
دلخوشیه من به خدا تویی حسین

دیگه واسه چی بمونم حالاتو که بی سپاهی

 تو رگام میجوشه خونم حالا که تو قتلگاهی

من عازم میدونم نمیتونم که بمونم
خودمو تو گودال به عمو جونم برسونم

 ضربان قلب من، یا حسن، یا حسین
آسمونا هم میگن یا حسن یا حسین

 یه تنه زدی به میدون پسرتو جا گذاشتی
توی خیمه ها عمو جون سپرتو جا گذاشتی

 تو همۀ دنیامی همۀ آرزوهامی

 تو دوای دردامی نفسامی تو بابامی

 یتیم برادرت اومده یا حسین

فدایی آخرت، اومده یا حسین
من عازم میدونم نمیتونم که بمونم
خودمو تو گودال به عمو جونم برسونم

ضربان قلب من، یا حسن، یا حسین
آسمونا هم میگن یا حسن یا حسین

چه کنم برای زخمات حالا که سپر ندارم

 بمیرم برای لبهات کجا برم آب بیارم

 محاسنت گلگونه پر خاکه پر خونه

 تن تو رو سر نیزه رو به قبله می کشونه
اومده به قتلگات فاطمه یا حسین

 ناله میزنه برات مادرت یا حسین

هجوم نیزه ها رو دیدم

 صدای نالتو شنیدم

 با بال بسته پرکشیدم
به طرف قتلگاه دویدم

 دوون دوون میام

 نفس زنون میام
بی رمقم ولی

 تا پای جون میام

 عمو دووم بیار
زنده بمون میام

عمو منم مثل داداشم

محال که ازت جداشم
دارم میام به پات فدا شم

شهید آخر تو باشم

 واااای داره میبره نفسم
خدا کنه دیر نرسم

نفس زنون به خون تپیده

عطش امونشو بریده
شراره نفس نفسهاش

 دلمو به خاک وخون کشیده

عمو من اومدم

ببین چه حالیم

عمو منو ببخش

که دست خالیم
درد سرت شده

شکسته بالیم

من اومدم با دست خالی
تا تو به غیرتم ببالی

کسی توخیمه غیر عمه

 نمیدونه تودرچه حالی
داره میبره نفسم

خدا کنه دیر نرسم

یکی میشم با پیکرتو
نیابت از برادر تو

خدا کنه دووم بیارم

تا دمی که میبره سرتو
چیکار کنم خدا

دستم بشه جدا

میخوام سپر بشم

جلوی نیزه ها
کی میمیونه برات

منم بشم فدات

 ازقلب من خبرنداری
آخه مگه پسر نداری

 از رو زمین تن مرو بردار

کی میگه تو سپر نداری
داره میبره نفسم

حالا به بابام میرسم