آئین مستان

نور مصلّی یاعلی یاعلی یاعلی

عالی اعْلی یاعلی یاعلی یاعلی

والی والا یاعلی یاعلی یاعلی

سید و مولا یاعلی یاعلی یاعلی

تویی که صدای بودن ، خدا تو این دلی

تپش تپش تپش ، علی علی علی

خدا روح همه اولیاءشو میبره نجف

نمی دونه کسی جز خدا که چه خبر نجف

خدا کنه که منم بشم ، کبوتر نجف

ای دل تا نجف برو ، تا بیت الشّرف برو

هست شدم نیست شدم سرمو گذاشتم به گرو

به عشق انگور ضریحش میزنم قید دل و

نور مصلّی یاعلی یاعلی یاعلی

عالی اعْلی یاعلی یاعلی یاعلی

والی والا یاعلی یاعلی یاعلی

سید و مولا یاعلی یاعلی یاعلی

تویی که صدای بودن ، خدا تو این دلی

تپش تپش تپش ، علی علی علی

همۀ هستم یاعلی یاعلی یاعلی

علوی هستم یاعلی یاعلی یاعلی

به کسی جز تو یاعلی یاعلی یاعلی

دل و نبستم یاعلی یاعلی یاعلی

تویی که خودت مقلّبی ، خودت محولی

بهار من تویی ، علی علی علی

اونی که آسمونی میشه میره تو صف نجف

میزاره مروارید دل و توی صدف نجف

جلوی عرش خدا زده ، به طرف نجف

نور مصلّی یاعلی یاعلی یاعلی

عالی اعْلی یاعلی یاعلی یاعلی

والی والا یاعلی یاعلی یاعلی

سید و مولا یاعلی یاعلی یاعلی

تویی که صدای بودن ، خدا تو این دلی

تپش تپش تپش ، علی علی علی

تویی تویی تو مقتدا ، مهر و محبّت و وفا

یار و هم آغوش محمّد تویی یاعلی

بت شکن دوش محمّد تویی یاعلی

ساقی کوثر یاعلی یاعلی یاعلی

فاتح خیبر یاعلی یاعلی یاعلی

اول و آخر یاعلی یاعلی یاعلی

حضرت حیدر یاعلی یاعلی یاعلی

همه صفاتی یاعلی یاعلی

خوده صراطی یاعلی یاعلی

حبک مولا یاعلی یاعلی

سرّ و حیاتی یاعلی یاعلی

تویی که حتّی توی رکوع به فکر سائلی

دست منم بگیر علی علی علی

هر كی كه عبد خدا میشه دلش اومده نجف

سینۀ مكه و کربلا می تپه برا بلده نجف

آسمونا سر پا شدن ، به مدد نجف

نور مصلّی یاعلی یاعلی یاعلی

عالی اعْلی یاعلی یاعلی یاعلی

والی والا یاعلی یاعلی یاعلی

سید و مولا یاعلی یاعلی یاعلی

ساقی کوثر یاعلی یاعلی یاعلی

فاتح خیبر یاعلی یاعلی یاعلی

اول و آخر یاعلی یاعلی یاعلی

حضرت حیدر یاعلی یاعلی یاعلی

ای دل با هدف برو با نور نجف برو

شمس ، گنبد طلا ببین و سائل و

ماه به عشق شمس دین، هی میخوره تلو تلو

ساقی کوثر یاعلی یاعلی یاعلی

فاتح خیبر یاعلی یاعلی یاعلی

اول و آخر یاعلی یاعلی یاعلی

حضرت حیدر یاعلی یاعلی یاعل

تو بی ابتدایی و بی انتها

شبیه پیمبر، شبیه خدا

تو بالاترین نقطه باوری

معماترین نقطه‌ زیر  با

مقرب‌ ترین جلوه لم یلد

و لم یولد آیه‌ های خدا

تو آن سمت دروازه باوری

همان جا که می‌ خوانمش ناکجا

مرا آن طرف‌ ها اگر راه نیست

شما لااقل این طرف‌ ها بیا

تو آن خواهش سبز سجاده ای

همان التماس شب انبیا

تویی مقصد اول و آخرم

مناجات شب‌ های غار حرا

بیا با پر و بال کروبیان

بزن وصله این گیوه‌ ی پاره را

بزن بیل خود را بر این سرزمین

بزن تا که باشم درخت شما

من از آب چاه شما خورده ام

که حالا شدم تشنه کربلا

خدای کرم  سایه‌ ی ناشناس

در این کوچه‌ های بدون صدا

چنان مخلصانه کرم می‌ کنی

که حتی نمی‌ ماندت رد پا

تو یعنی همان شاه شهر منی

که داری قدم می‌ زنی با گدا ؟

در این سینه‌ ی شب کجا می‌ روی ؟

از این جاده ها ، دور از چشم ما

به سمت مناجات سجاده ات

اگر می‌ روی التماس دعا

تو باران ترینی و ما خشکسال

رسیده ترینی و ما کال کال

تو مانند آبی ولی آب تر

تو مثل طلایی ولی ناب تر

اگر تو صعودی ، فرودیم ما

اگر تو نبودی ، نبودیم ما

تو نور خودی ، آفتاب خودی

مسلمان دین کتاب خودی

تو اسرار لب‌ های پیغمبری

قسم‌ های شب‌ های پیغمبری

تو سیبی تو میل شب جمعه ای

دعای کمیل شب جمعه ای

مسیحای مسح یتیمان تویی

محاسن سپید کریمان تویی

تو سیمرغی و کوه قاف خودی

تو ذی الحجه در طواف خودی

تو با مردمی ، مردمی نیستی

تو نان جویی ، گندمی نیستی

تو نوری و هر صبح خورشیدمی

تو اخلاص آیات توحیدمی

تو دیگر برای من عادت شدی

هزار و دو رکعت عبادت شدی

تو شصت و سه دفعه بهارم شدی

نهالت شدم باغدارم شدی

همیشه در خانه ات باز بود

تنورت همیشه نمک ساز بود

تو بودی که شب‌ ها سحر داشتند

یتیمان کوفه پدر داشتند

پر از نوری و آفتابی علی

سلام بدون جوابی علی

نگاهت شبی خواب راحت نکرد

و یک شب لبت استراحت نکرد

تو رفتی و حالا در این روزها

ورق می زنم خاطرات تو را

همان روزهایی كه تنها شدی

شكسته ترین مرد دنیا شدی

همان روزهایی كه یك مرد پست

غرور تو را با طنابی شكست

همان جا تو را خون جگر كرده اند

بتول تو را بی پسر كرده اند

تو بالایی و در كف پست ها

زدند آفتاب تو را دست ها...

آیینۀ تمام نمای خداعلیست

نقشی که زد رقم، قلم ابتدا، علیست

دست خدا ، زبان خدا ، صورت خدا

در بندگیش ، بندۀ بی انتها علیست

جان رسول و لحم رسول و دم رسول

شیر خدا و شیر رسول خدا علیست

بعد از نبی به هر زن و مرد مومنی

مولا علی ، امام علی ، مقتدا علیست

ذکر علی به وقت دعا یامحمد است

ذکر نبی به درگه معبود یا علیست

مولای دیگران ، دیگری بود و دیگری

یا رب گواه باش که مولای ما علیست

زیباترین دعا به لب شیعۀ علی

یا مصطفی محمد یا مرتضی علیست

دانید جای شیعه به روز جزا کجاست

سوگند میخورم به خدا هر کجا علیست

نفس رسول ، آنکه به جای رسول خفت

تا جان کند به راه پیامبر فدا ، علیست

دشمن به دشمنی خود اقرار میکند

مردی که داشت بازوی خیبر گشا علیست

بسم اله کتاب خداوندگار را

هرکس که با علیست بداند که با علیست

چشم خدا ، قسیم جحیم و جنان به حشر

دست خدا و لنگر ارض و سما علیست

تنزیل و نور و مریم و طاها و مومنون

یاسین و توبه و زمر و هل اتی علیست

گفتم دعا کنم که نگاهی به ما کند

دیدم که استجابت و ذکر و دعا علیست

بر حشر چون لوای خدا سایه افکند

گردد عیان به خلق که صاحب لوا علیست

آن بت شکن که در حرم ذات کبریا

بگذاشت جای دست خداوند پا علیست

در «انّما ولیکم الله» سیر کن

تا بنگری ولی دگرانند ، یا علیست ؟

روز غدیر گفت نبی در غدیر خم

یا رب تو باش ناصر هرکس که با علیست

آن کس که از ولادت خود تا شهادش

یک لحظه دل نداد به دست هوا علیست

این قول شافعی ست که در شعر ناب خود

گفتا مرا علیست خدا ، یا خدا علیست؟

میثم هنوز صوت پیامبر رسد به گوش

فریاد میزند که امام شما علیست

ای صاحب ذوالفقار ای تنها مرد پیکار

خود پیغمبر فرمود کرّار غیر فرّار

میگن از صف شکن معرکه ها بگو ،میگم حیدر

میگن اسدالله ولی الله بگو ،میگم حیدر

میگن از حضرت شمشیر خدا بگو ،میگم حیدر

علی سرور علی محشر

علی قدرت الله پیغمبر

علی برتر علی رهبر

علی صد و ده مرتبه حیدر

یا حیدر حیدر حیدر

ای علم ای علمدار ای حزب الله را سردار

در خیبر ثابت کردی کرّار غیر فرّار

میگن از اسوه اوقات خطر بگو ،میگم حیدر

میگن از علت هر فتح و ظفر بگو ،میگم حیدر

میگن از صاحب شمشیر دو سر بگو ،میگم حیدر

علی ماهعلی راه

علی ذکر نصروا من الله

یه کوه پیشش پر کاهه

علی برّان ترین سیف الله

یا حیدر حیدر حیدر

ای امیر با وقار شاه کار پروردگار

معرکه شاهد بوده کرّار غیر فرّار

میگن از سفرۀ احسان و کرم بگو ،میگم حیدر

میگن از نام به هنگام قسم بگو ،میگم حیدر

میگن از ایوون زیبای حرم بگو ،میگم حیدر

علی یارم هوا دارم

همه چی دارم تا علی دارم

دفاع از از حرم کارم

میگم یا علی وقت پیکارم

یا حیدر حیدر حیدر

دست به دامانِ علی ، گوش به فرمانِ علی

چشم به ایوانِ نجف ، روح خرامانِ علی

سر به قدم های غلامانِ علی ...

ولی الله الاعظم ، اسد الله الغالب

اُذن الله ،عین الله ،علی ابن ابیطالب ، حیدر

حیدری ام قلندرم مستم

بندۀ مرتضی علی هستم

مقتدایِ تمام رندانم

خاکِ نعلین شیر یزدانم

ماه گل روی علی ، خضر لبِ جوی علی

ختم سر کویِ نجف ، عرش پُر از بویِ علی

تذکرۀ فاطمه هو هویِ علی ..

علی صدیق اکبر ، علی فاروقِ اعظم

هو سر مجهولٌ ، هو الله اعلم ، حیدر

کعبه از خیل سینه چاکانت

من که باشم روم به قربانت

پادشاه تمام ادوارم

چون به خاکِ نجف گرفتارم

نور کفِ پای علی ، طور مصلایِ علی

عشق ، تماشای نجف ، راه تولای علی

مست حسینم به فتاوایِ علی ..

چه بدانم جز حیدر ، چه بجویم جز حیدر

چه بخوانم جز حیدر ، چه بگویم جز حیدر ، حیدر

میثمم سر به دار مولایم

کشتۀ ذوالفقار مولایم

خرقۀ عارفانه می پوشم

غیر چایِ نجف نمی نوشم

خدا میخواست چشم او فقط عینُ الیقین باشد

خدا میخواست دستِ او فقط حبلُ المتین باشد

خدا میخواست تیغِ او میان کفر و دین باشد

خدا میخواست نام او به نام خود قرین باشد

خدا خود را که مؤمن خواند منظورش همین باشد

که میخواهد تنها علی امیر المؤمنین باشد

خدا تصویری از خود را زمانی که به قاب انداخت

خدا را شکر ما را هم به پایِ بوتراب انداخت

صبا خاک وجود ما به آن عالی جناب انداخت

رطب هایِ نجف وقتی دهان ها را به آب انداخت

ضریحِ غرق انگورش مرا شط شراب انداخت

سراهی میکشم وقتی شرابش این چنین باشد

دلم مست است تا ساقی امیر المؤمنین باشد

علی منظور از می ها از این هو هو هی هی ها

علی میجوشد از هر لب لب ما یا لب می ها

علی موسیقیِ باران که میبارد پیاپی ها

فدایِ شاه راهش که به مژگان میکنم طی ها

سمرقند و بخارا و حجاز و کعبه و ریحا

علی حقُ و علی حیُ پس از نقطه چین باشد

فقط وصفِ خدا وصف امیر المؤالمنین باشد

خدا وقتی بهشتی رویِ دامانِ نجف دارد

بهشت از دور رویایِ بیابانِ نجف دارد

چه غم دارد کسی خورده ای نانِ نجف دارد

که زهرا هم دو چشمش را به ایوانِ نجف دارد

چه کم دارد خدا وقتی که سلطانِ نجف دارد

خدا را میتوان بینی اگر آیینه این باشد

خدا را شکر مولایم امیر المؤمنین باشد

به حیرت کعبه میبیند شکوهی آسمانی را

ظهور نقطۀ بسم الله سبع المَتانی را

نبی میبوسدش از لب همین جام دهانی را

به میدان میرود بینَد زمین خانه تکانی را

به تیغ آب دار او به هر سو سر پرانی را

همیشه مرکبش دُل دل برای فتح زین باشد

رمیدن هایِ لشگر از امیر المؤمنین باشد

نه تنها وقت رزمش زهره هاشان از جگر ریزد

نه تنها وقت میدان داری اش کوه از کمر ریزد

که از جبریل و عزرائیل حتی کرک و پر ریزد

نه تنها پیش او صحرایی از تیغ و سپر ریزد

که از تیغ و سپر کُفار و مشرک بیشتر ریزد

نمی اُفتیم از پا تا علی حِسنِ حَسین باشد

نمی اُفتیم از پا تا امیر المؤمنین باشد

اگر توفیق باشد سر به پای قنبر اندازیم

فلک را سخت بشکافیم و طرحی نو در اندازیم

بُوَد کان شاه خوبان را نظر بر مَنظر اندازیم

که دست افشان غزل خوانیم و پا کوبان سر اندازیم

که از خاک نجف خود را به خوض کوثر اندازیم

به نامش بشکند هر سد اگر دیوار چین باشد

ولیِّ رهبرم وقتی امیر المؤمنین باشد ...