آئین مستان

باید از فقدان گل، خونجوش بود

در فراق یاس، مشکی پوش بود

یاس ما را رو به پاکی می برد

رو به عشقی اشتراکی می برد

یاس یک شب را گل ایوان ماست

یاس تنها یک سحر مهمان ماست

بعد روی صبح، پرپر می شود

راهی شبهای دیگر می شود

یاس مثل عطر پاک نیّـت است

یاس استنشاق معصومیّـت است

یاس بوی حوض کوثر می دهد

عطر اخلاق پیمبر می دهد

حضرت زهرا دلش از یاس بود

دانه های اشکش از الماس بود

داغ عطر یاس زهرا زیر ماه

می چکانید اشک حیدر را به چاه

عشق محزون علی یاس است و بس

چشم او یک چشمه الماس است و بس

اشک می ریزد علی مانند رود

بر تن زهرا: گل یاس کبود

گریه کن زیرا که دُخت آفتاب

بی خبر باید بخوابد در تراب

این دل یاس است و روح یاسمین

این امانت را امین باش ای زمین

نیمه شب دزدانه باید در مغاک

ریخت بر روی گل خورشید، خاک

تا علی ماهَش به سوی قبر بُرد

ماه، رخ از شرم، پشت ابر بُرد

آرزوها را علی در خاک کرد

خاک هم گویی گریبان چاک کرد

زد صدا: ای خاک، جانانم بگیر

تن نمانده هیچ از او، جانم بگیر

ناگهان بر یاری دست خدا

دستی آمد، همچو دست مصطفی

گوهرش را از صدف، دریا گرفت

احمد از داماد خود، زهرا گرفت

گفتش ای تاج سر خیل رُسُل

وی بَر تو خُرد، یکسر جزء و کل…

از من این آزرده جانت را بگیر

بازگرداندم، امانت را بگیر

بار دیگر، هدیه ی داور بگیر

کوثرت از ساقی کوثر بگیر

می کِشد خجلت علی از محضرت

یاس دادی، می دهد نیلوفرت

وقتش شده نگاه به دور و برت کنی

فکری برای این همه خاکسترت کنی

عذر مرا ببخش، دوایی نداشتم

تا مرهم کبودی چشم ترت کنی

امشب خودم برای تو نان می پزم ولی

با شرط اینکه نذر تب پیکرت کنی

مجبور نیستی، که برای دل علی

یک گوشه‌ای بنشینی و چادر سرت کنی

من قبله و تو در شرف روبه قبله ای

پس واجب است روی به این همسرت کنی

زحمت مکش خودم به حسین آب می‌دهم

تو بهتر است، فکری برای پرت کنی

ای کاش از بقیه پیراهن حسین

معجر ببافی و کفن دخترت کنی

من، زینب، حسن، همه ناراحت توایم

وقتش شده نگاه به دورو برت کنی

علی‌ اکبر لطیفیان

با سینه شکسته علی را صدا مکن

اینگونه پیش من کفنت را سوا مکن

هفتاد و پنج روز، ز من رو گرفته ای

امروز را بیا و از این کارها مکن

من رو زدم تو خنده به تابوت می‌کنی؟!

اینگونه با دلی که شکسته است تا مکن

پیراهن اضافه نداری عوض کنی

پس بر لباس خونی خود اعتنا مکن

از این طرف به آن طرف خانه پیش من

پیراهن حسین مرا جا به جا مکن

من بیشتر به فکر توام درد می‌کشی

پس زودتر برو، برو فکر مرا مکن

هر قدر هم که باز بگویم نرو بمان

بی فایده است پس برو و پا به پا مکن

اصلا بیا بدون خداحافظی برو

حتّی برای ماندن من هم دعا مکن

 علی‌ اکبر لطیفیان

بر بانوی مطهرمان گریه می‌کنیم

بر آن همیشه بهترمان گریه می‌کنیم

با این دو زمزمی که خداوند داده است

بر آیه های کوثرمان گریه می‌کنیم

بر روی بال‌های سپید ملائکه

بر آن کبود پیکرمان گریه می‌کنیم

کنجی نشته‌ایم و کنار پیمبران

بر دختر پیمبرمان گریه می‌کنیم

بر لاله‌های بستر او خیره می‌شویم

بر آنچه آمده سرمان گریه می‌کنیم

دیر آمدیم و حادثه او را ز ما گرفت

حالا کنار باورمان گریه می‌کنیم

قبل از حساب، صبح قیامت که می شود

اول برای مادرمان گریه می کنیم

علی‌ اکبر لطیفیان

زهرا اگر نبود خدا مظهری نداشت

توحید انعکاس نمایان تری نداشت

جز در مقام عالی زهرا فنا شدن

مُلک وجود فلسفه‌ی دیگری نداشت

زهرا اگر در اول خلقت ظهور داشت

شاید خدا نیاز به پیغمبری نداشت

فرموده‌اند در برکات وجود او

زهرا اگر نبود علی همسری نداشت

محشر بذون مهریه‌ی همسر علی

سوگند می خوریم شفاعت گری نداشت

حتی بهشت با همه‌ی نهرهای خود

چنگی به دل نمی زند اگر کوثری نداشت

دیروز اگر به فاطمه سیلی نمی زدند

دنیا ادامه داشت، دیگر محشری نداشت

علی‌ اکبر لطیفیان