ای دهم حجت خدای ودود
هادی مُلک خالق معبود
آفرینش یم عنایت تو
هادیان بنده ی هدایت تو
ای فدایی تو اب و ام ما
ای تو ابن الرضای دوم ما
ای تو باب المراد اهل البیت
نور چشم جواد اهل البیت
آفتاب رخ هو القیوم
همه ی حُسن چهارده معصوم
معرفت سایه ای ز قامت تو
نور، یک جلوه از کرامت تو
روی تو آیت هوالموجود
به وجود تو بسته کل وجود
بال جبریل فرش مجلس تو
گل نرگس نثار نرگس تو
چشم دشمن به لطف و رحمت تو
متوکل حقیر عزت تو
جامعه سطری از عبارت تو
انبیا عاشق زیارت تو
در خراسان، مدینه، سامرا
نجف و کاظمین و کرببلا
زائرین هر کجا که مهمانند
جامعه با دم تو می خوانند
به مزار مطهر تو سلام
به عروس و به خواهر تو سلام
بوی احمد دمد ز یاسمنت
از رواق مقدس حَسَنت
زده بر سر هوای سامره ام
خاک پای گدای سامره ام
سامره آفتاب سینه ی من
کربلای من و مدینه ی من
سامره شهر نور، شهر شرف
سامره باغی از بهشت نجف
سامره در زمین بهشت اله
آسمان دو آفتاب و دو ماه
تو ولی خدای دادگری
تو جواد الائمه را پسری
تو ز هر وصف خوب، خوبتری
تو به یک چهره چهارده قمری
به دعای تو سنگ، گُل آرد
به ولای تو ابر می بارد
هم تو گفتی و هم خداست گواه
من اَطاکُم فقد اَطاعَ الله
ذکر حق چیست ذکر خیر شما
کیست میزان حق به غیر شما
بی دمت آدمی نمی ماند
به خدا، عالمی نمی ماند
طایر وحی از تو دانه گرفت
در ریاض تو آشیانه گرفت
در زمین، در سپهر، در افلاک
که شد با شما هلاک هلاک
چشم دل بی چراغتان کور است
شاهد من کَلامُکُم نُور است
به خداوندی خدا سوگند
به محمد، به انبیا سوگند
به کتاب و به مکه و به حرم
به صفا و به مروه و زمزم
به مدینه به خاک قبر رسول
به مزاری که گم شده ز بتول
این کلام خدای دادار است
مِهرتان خُلد و بُغضتان نار است