آئین مستان

من کجا در بین خون و خاک دنبالت بگردم
آمدم تا دور جسمِ بی پر و بالت بگردم
پا به پای من آمدند
می آمدم و میزدند
آواره شدم وای حسین
ای شاه کفنت کو
عقیق یمنت کو
بگو پیروهنت کو
تنت کو
تا که لب را میگذارم روی رگ های بریده
می زند فواره ی خون زخم اعضای بریده
تو که دست و پا میزدی
وقتی زیر و رو می شُدی
صیحه زد تمام فلک
وای حسین وای حسین
ای شاه قمرت کو
کنارت پسرت کو
ردا و سپرت کو
سرت کو
آمدم اما به سختی این نفس بالا می آید
من که رفتم از کنارت مادرم زهرا می آید
پاشیده ز هم پیکرت
از هم می ربایند سرت
سینه می زند مادرت
وای حسین وای حسین
ای پیکر عریان
در این شام غریبان
ببین ناله ی طفلان
حسین جان
ای شاه کفنت کو
عقیق یمنت کو
بگو پیروهنت کو
تنت کو

واویلا علی الحرم.........

سر حسین به نیزه ها، واویلا علی الحرم

آتیش زدن به خیمه ها، واویلا علی الحرم

گلها کنار یک دگر ، واویلا علی الحرم

گرد عزیز فاطمه، واویلا علی الحرم

اما اباالفضلم چرا ، واویلا علی الحرم

مانده جدا در علقمه، واویلا علی الحرم

به زخم دل نمک زدن، واویلا علی الحرم

دخترات و کتک زدن، واویلا علی الحرم

واویلا علی الحرم........

چو دید زینب حزین، واویلا علی الحرم

 سنگ جفا و شاه دین، واویلا علی الحرم

حسینش افتاده زمین، واویلا علی الحرم

 کشید ناله ای خدا، واویلا علی الحرم

چند نفربه یک نفر، واویلا علی الحرم

غریب گیر آوردنت، واویلا علی الحرم

 به قتلگاه کشوندت، واویلا علی الحرم

دست یکی به موی او

 سنگ یکی به روی او

دست یکی به پیروهن

به روی سینه جای پا

چند نفر به یک نفر

غریب گیر آوردنت

واویلا علی الحرم.........

به روی خاک ها پرش

شمر به دست خنجرش

یکی پی عمامه اش

یکی به دنبال عبا

پیش نگاه مادرش

جدا شد از بدن سرش

اهل حرم به سر زنان

صدا زدند بچه ها

چند نفر به یک نفر

غریب گیر آوردنت

واویلا علی الحرم.........

با هرم مشعل ها حرم گر می گیره

شررهای آتیش به چادر می گیره

میره زینب تنها به دنبال زن ها

تو این غوغا آتیش گرفته دامن ها

اشقیا خیمه رو آتیش زدن

اولیا تو بیابون می دون

السلام علی الشیب الخضیب

السلام علی الخدالتریب

پَر ناموس عشق تو هرم آتیشه

حریم آل الله داره غارت میشه

هجوم گرگا و فرار آهوها

شراره افتاده به جان گیسوها

ناله ها میزنن اهل حرم

وای خدا وای سرم وای معجرم

السلام علی الشیب الخضیب

السلام علی الخدالتریب

داداش خواهر میره ولی دست خالی

تو زخمی و عریان رو خاک گودالی

با دستام خاکا رو رو جسمت می ریزم

پاشو ای خوش غیرت کمک کن برخیزم

با چی خون گلوتو پاک کنم

کاش می شد پیکرت رو خاک کنم

السلام علی الشیب الخضیب

السلام علی الخدالتریب

از وقتی رفتی صد بار دور گودالت گشتم

دیگه از پا افتادم از بس دنبالت گشتم

از گودال میپرسم باقی پیکرت کجاست

 میلرزم میترسم نمیدونم سرت کجاست

 پاشو که لشکر اشک زینبتو نبینه

 ببین دیگه بریدم پاشو بریم مدینه

 حسین حسین واویلا واویلا..........

 تا پیکرها رو دیدم رفتم از حال افتادم

پیش جسم عریان بین گودال افتادم

اون کهنه پیراهن توی تنت دریده شد

معلومه از رگهات سر از قفا بریده شد

هنوز زنده بودی وقتی سر و بریدن

تو راه که می اومدم چادرمو کشیدن

حسین حسین واویلا واویلا..........

 تیری که خورده سینه ات بین قلب خواهر رفت

 هرچی که بود غارت شد انگش و انگشتر رفت

بعضی ها با سنگ و یه عده با عصا زدن

 قبلش نیت کردن به خاطر خدا زدن

 وقتی با نعل تازه از رو تنت گذشتن

 کاشکی به جای این کار خواهرتو میکشتن

حسین حسین واویلا واویلا..........

ای گل لب تشنه‌ی افتاده به صحرا
خیز و ببین چشمه، اشکم شده دریا
ای بدن بی‌کفن، آیا تو حسینی
لاله‌ی خونین بدن، آیا توحسینی
وای من و وای من، آیاتو حسینی
ببین غوغای طوفان جفا را، شکسته‌کشتی بی ناخدا را
سر نی برده‌ای دلهای ما را
سرت بر روی نی منزل به منزل
به دنبالت هزاران کاروان دل
همدم آتش شده، چشم تر خیمه
مانده به جا روی خاک، خاکستر خیمه
ای روضه‌ی موبه مو، ای شام غریبان
یادی کن از آن گلو، ای شام غریبان
گهواره چه شد؟ بگو، ای شام غریبان
بدن‌های به صحرا آرمیده، الا جان‌های تا جانان رسیده
ز هجران شما زینب چه دیده
پس از تو شد به پا غوغا حسین جان
چه آمد بر سر دنیا حسین جان
سرت بر روی نی منزل به منزل
به دنبالت هزاران کاروان دل
شد تن سرخ غروب، آیینه ی گودال
سنگین شده بار غم، بر سینه‌ی گودال
خون شده خورشید ما، ای شام غریبان
سرخ آمده‌ای چرا، ای شام غریبان
ای داغی روضه ها، ای شام غریبان
سه غم آمد به قلبم هر سه یکبار، غریبی و اسیری و غم یار
غریبی و اسیری چاره دارند، غم یار و غم یار و غم یار
دلم تنگ تو شد ای جان زهرا
تو را می بینم اما روی نی ها
سرت بر روی نی منزل به منزل
به دنبالت هزاران کاروان دل

اَوَلَسْنا عَلَی الْحَق، پس چرا راهتو میبندن

اَوَلَسْنا عَلَی الْحَق ، به زمین خوردنت میخندن

اَوَلَسْنا عَلَی الْحَق ، چرا اینجور عذابت کردن

اَوَلَسْنا عَلَی الْحَق ، چرا محروم از آبت کردن

ای بال و پرم واویلا، رفتی از حرم‌ واویلا

بعد از تو ستون خیمه، افتاده سرم واویلا

واویلا حرم واویلا..........

اَوَلَسْنا عَلَی الْحَق، میره پایین و بالا نیزه

اَوَلَسْنا عَلَی الْحَق، زدنت بی‌هوا با نیزه

اَوَلَسْنا عَلَی الْحَق، نفسم تند شده واویلا

اَوَلَسْنا عَلَی الْحَق، خنجرش کند شده واویلا

ای بال و پرم واویلا ، رفتی از حرم‌ واویلا

بعد از تو ستون خیمه، افتاده سرم واویلا

واویلا حرم واویلا..........

اَوَلَسْنا عَلَی الْحَق، همه با سربه‌زیری رفتن

اَوَلَسْنا عَلَی الْحَق، فاطمیات اسیری رفتن

اَوَلَسْنا عَلَی الْحَق، غل و زنجیر به پامون بسته

اَوَلَسْنا عَلَی الْحَق، روی زخمای ما خون بسته

از بزم حرام میترسم ، از بازار شام میترسم

از زنها و از سنگای، روی پشت بام میترسم

واویلا حرم واویلا..........