آئین مستان

علمدارم بمون ، سپهدارم بمون

درتاب و در تبم ، ابالفضل

زمین خوردم پاشو ، کم آوردم پاشو

کفیل زینبم ، ابالفضل

کم آورده ، پیشت مردی

علمدارم ، وفاکردی

فقط میخوام ، که برگردی

گلامون ، آبرو میخوان

نمیخوان آب ، عمو میخوان

نمیخوان مشک ، سبو میخوان

تا از دستات ، عَلَم افتاد

توو خیمه خواهرم افتاد

چه ترسی توو ، حرم افتاد

میخونه روضه گوشواره

داره میلرزه گهواره

منو راحت نمیذاره

غمت ، چیشده پرچمت

"عباس باوفا ، سقای کربلا"

ای قمرِ علی ، یادآورِ علی

ای هاشمی نَسَب ، ابالفضل

فقط یه طور داداش ، تکون بخور یواش

لشگر میره عقب ، ابالفضل

ببین دارن کجا میرن

سراغ از خیمه میگیرن

مگه از جونشون سیرن

پاشو غوغای تو میشم

خودم‌ دستای تو میشم

قد و بالای تو میشم

دلم داره گله پاشو

جلوی حرمله پاشو

ببین شد ولوله پاشو

میاد از خیمه‌ها فریاد

جواب زجر و باید داد

رقیه از نفس افتاد

نرو ، قسم میدم ‌تو رو

"عباس باوفا ، سقای کربلا"

ای خواهش حرم ، آرامش حرم

امیدِ خواهرم ، ابالفضل

دارم سوال ازت ، بهم بگو فقط

اینجا بود مادرم ، ابالفضل

شنیدی مس چه آهی داشت

نوای قتلگاهی داشت

زیرِ چشماش سیاهی داشت

شده بازوت مثل بازوش

یه روز که رد شدن از روش

جای در موند روی پهلوش

بابا حیدر تنش میسوخت

جلو چشماش زنش میسوخت

یه زن که دامنش میسوخت

یه زخمی که نمک میخورد

جلو مردش کتک میخورد

همینطور داشت تَرَک میخورد

جلو چشماش کتک میخورد

تعالی الله چنان سیلی زدی بر صورت دریا

کز آن سیلی به جوش آمد سرا پا غیرت دریا

نشد وصل لب خشک تو آخر قسمت دریا

در اینجا کاسۀ خون گشت چشم حیرت دریا

تو تا شام ابد از چشم دریا خواب را بردی

تو تا صبح قیامت آبروی آب را بردی

تو آن سقای بی دستی که شد دریا گرفتارت

به دور قبر تا روز جزا آب است زوارت

به دریا آب دادی از یم چشم گهربارت

به روی آب مانده تا قیامت نقش ایثارت

نگاهت تا به آب افتاد دیدم تشنه‌تر گشتی

عطش را نوش‌جان کردی ز دریا تشنه برگشتی

 عباسم و در پی خطر می گردم
دور و بر خیمه تا سحر می گردم
صدبار اگر علقمه را فتح كنم
هر بار دوباره تشنه تر بر می گردم

ز نیش تیرها نوش وجودت زخم کاری شد

تنت سر تا قدم چون باغ گل‌های بهاری شد

علم افتاد و دستافتاد جان در بی‌قراری شد

برای غربتت بر خاک اشک مشک جاری شد

تمام هست و بود خویش تقدیم خدا کردی

که در یک لحظه جان و چشم ودست و سرفدا کردی

تو در دریا نهادی پا و دل بر تشنگی بستی

تو سقایی و از جام عطش تا حشر سرمستی

تو با بی‌دستی‌ات دست خدا را تا ابد دستی

تو تا روز قیامت همچنان باب‌الحسین هستی

نه تنها روز عاشورا امیر جیش داداری

تو روز حشر هم پشت سر حیدر علمداری

تو عباسی که جبریل امین بوسیده دستت را

به یاد کربلا ام‌البنین بوسیده دستت را

چه می‌گویم امیرالمؤمنین بوسیده دستت را

به وقت دفن زین‌العابدین بوسیده دستت را

ببوسم پای زوار حریم باصفایت را

کرم کن تا که شیعه سجده آرد خاک پایت را

کس پیش تو دم ز زور و بازو نزد
کو آن که برابر تو زانو نزد
لب تشنه ز علقمه گذشتی آری
دریا که به رودخانه ها رو نزد

دلدارمه یه ساقی

سالارمه یه ساقی

دل گیره به دخیل رو علامتش

کشته منو یه ساقی

ساقی نگو که داغی

گذاشته رو دل دیوونم حرمش

اباالفضل همه دنیای منه

میدونی از کِی آقای منه

از اون وقت که من اسمم هم بلد نبودم

اباالفضل ذکر پهلوونیه

غلامیش لذت جوونیه

به والله من همیشه نوکرش میمونم

ساقی یا ساقی ، جانم ساقی  ...

غیرت نَه بگو ساقی

قدرت نَه بگو ساقی

واژه نداریم درخور شخصیتش

هر کی که روبروشه

تیغش زیر گلوشه

میریزه پیش لشکرش حیثیتش

اباالفضل بی بدل حضرت یل

اباالفضل بی مَثَل ضرب المثل

اباالفضل پا رکابتم شبیه عابس

اباالفضل ای سجیت الکرم

اباالفضل همه کاره ی حرم

اباالفضل غوغا کرده اسم تو تو مجلس

ساقی یا ساقی ، جانم ساقی  ...

نام آوره علمدار

سرلشکره علمدار

چشماشو به رقیه جون گره زده

دشمن شده هراسون

میتازه توی میدون

سربندشو عقیله چون گره زده

اباالفضل تویی شاگرد حسن

حریفات پیش پات زانو زدن

چقدره شبیه شاه جمل شدی تو

اباالفضل قمرالعشیره ای

تموم هستی عقیله ای

شاگرد حسنی اینطوری یل شدی تو

ساقی یا ساقی ، جانم ساقی ...

تو تک سواری تو یلی ، یا اباالفضل بن علی

مثل علی بی مثلی ، یا اباالفضل بن علی

ریشه کن لشکر کفر ، شور اَحلی من عسلی

معنی خیرالعملی ، یا اباالفضل بن علی

من ابالفضلی ام و عاشقم احساسی ام

مثل رقیه منم حضرت عباسی ام

... یابن الحیدر ، یا اباالفضل ...

ذکر من امشب بی عدد ، یا ابوفاضل مدد

هم از ازل تا به ابد ، یا ابوفاضل مدد

خدا همین که آفرید به دلم مُهر تورو زد

به نام تو خورده سند ، یا ابوفاضل مدد

من اباالفضلی ام و نوکر یار حسین

میشم عاقبت به خیر با علمدار حسین

... یابن الحیدر ، یا اباالفضل ...

صاحب عنوان ادب ، شیر قتال العرب

جمع عطوفت و غضب ، شیر قتال العرب

دشمن به قدرتت میگه مرحبا یا لَلعجب

ای یل هاشمی نسب ، شیر قتال العرب

من اباالفضلی ام و مستم شیدایی شدم

اعتبارم اینه که غلام سقا شدم

... یابن الحیدر ، یا اباالفضل ...

بردی دلم رو زیر دِین ، کاشف الکرب الحسین

تو جمع حزن عالمین ، کاشف الکرب الحسین

ماه بنی هاشمیون ، دلربایی نور عین

جذبۀ بین الحرمین ، کاشف الکرب الحسین

من ابالفضلی ام و از همه دل کنده ام

گدای آل علی به قمر من بنده ام

... یابن الحیدر ، یا اباالفضل ...

وصفِ تو ای روح وفا کار من و ما نیست

 یَغبِطُهُ بِها جَمیعُ الشُّهدا کافیست

‌معنای ایثار، اباالفضل اباالفضل

تویی علمدار، اباالفضل اباالفضل

بر لبت اِنّی اُحامی اَبداً عَن دینی است، یا اباالفضل

 دست ردّت بر امان‌نامه عَدویَت را شکست، یا اباالفضل

نافِذُ البصیره‌ای ، ای عمود لشکر

لا تُطِعِ الکافرین ، ذکر تو تا آخر

‌معنای ایثار، اباالفضل اباالفضل

تویی علمدار، اباالفضل اباالفضل

 هَیهَاتَ مِنَّا الذِّلَّة وقتی که شعار ماست

در راه عزّت جان سپردن افتخار ماست

‘كِرامَتُنَا الشَّهادة شهادة

و لا أَرَیَ الْمَوْتَ إِلَّا السَّعَادَة  

با تو برپا مکتب حق تا به روز محشر است، یَابنَ زهرا

با تو زنده امرِبه‌معروف و نهی‌از‌منکر است، یَابنَ زهرا

روی نی قاری شدی ، تا بمانَد قرآن

 تشنه ‌لب جان دادی و دین شده جاویدان

‌معنای ایثار، اباالفضل اباالفضل

تویی علمدار، اباالفضل اباالفضل 

 سَیعلَمُ الّذینَ ظَلَموا که میخوانم

چشم‌ انتظار وارث خون شهیدانم

یا حُجَةَ الله یامهدی یامهدی

 بَقیَة الله یامهدی یامهدی

ای پناه مردم غم‌دیده‌ی دنیا بیا، یَابنَ زهرا

وارث عدل علی و رحمت طاها بیا، یَابنَ زهرا

نور حق در کائنات ، با تو گردد کامل

 ذکر ما ‘جَاءَ الْحَقُّ  وَ زَهَقَ الْبَاطِل  

یا حُجَةَ الله یامهدی یامهدی

 بَقیَة الله یامهدی یامهدی

شرم و خجالت رو ببین میون چشمای ترم
شرمنده ام آخه نشد آب برسونم به حرم
آرزوهام و کرد سراب
تیری که خورد به مشک آب
تویی مولا و منم تا جونی به تن دارم نوکرت هستم
منو خیمه برنگردون شرمندۀ روی دخترت هستم
چجوری زنده باشم
بیهوده بود تلاشم
اینقده زخمی هستم
نمی تونم که از جا پاشم
((یاسیدی یا مولا
حسین عزیز زهرا))
تیره شده آسمون از اشک چشات گریه نکن
قلب منو می سوزونه بغض صدات گریه نکن
زودتر برو خیمه داداش
برو به فکر من نباش
سر و دست و چشم من قربون تو و اشک و قلب صد پارَت
پاشو که دشمن هجوم بُرده سمت خیمه ها واسۀ غارت
اینا حیا ندارن
ترس از خدا ندارن
اینا توجّهی به
گریه ی بچه ها ندارن
((یاسیدی یا مولا
حسین عزیز زهرا))

رفتی حرم به خواهرت بگو حلالم بکنه
از طرفم به دخترت بگو حلالم بکنه
بگو به حضرت رباب
نشد براش بیارم آب

خدا رو شکر که ندارم چشم دخترت رو تنها نمی بینم

میون نامحرم و داداش خواهرت رو تنها نمی بینم

میون بازار شهر شام......

نمی بینم اسیرن میون مردها گیرن

تو شهر شام تو بازار تو مجلس حرام میمیرن