آئین مستان

میگن یه روز توی مدینه

همون جایی که شهر حزینه

چهار امام غریب شیعه

که قبرشون تو خاک بقیعه

داشتن ضریحُ یه سایبونی

نشونه ای بود تو بی نشونی

آه واویلا

اما یه روزی یه عده ملعون

کردن دلای شیعه رو محزون

اون ضریحُ اون حریم پاکی

به دستشون شد چهار قبر خاکی

دیگه نه صحنی نه یه رواقی

نه یه ضریحُ نه یه چراغی

تا کی خدایا شیعه ی مولا

غریب بمونه ، غریب تنها

کاشکی بشه تا بیاد آقامون

که دل محزون بگیره سامون

بیاد که این دل براش ببازیم

برا اماما حرم بسازیم

آه واویلا

غروب و غم هوای بقیع / غروب مدینه شبای بقیع

گرفته دلم برای بقیع / برای غم غصه های بقیع

از این همه غربت خدا چه کنم / از این همه غربت خدا چه کنم

 بیچاره کبوترای بقیع / تو حسرتِ گنبد طلای بقیع

کجا بپرن کجای بقیع / که جایی ندارن به جای بقیع

از این همه غربت خدا چه کنم / از این همه غربت خدا چه کنم

چشمام دریای خون / قبرا بی سایه بون

اشکام مثل بارون می باره

جز خاک چی می بینی / رو خاک ها می شینی

از این غم سنگینی همواره

آی مدینه آقام حرم نداره نداره نداره

بیاید تو بقیع قدم بزنیم / ایشاالله همین جا حرم بزنیم

هوای غم و بهم بزنیم / قدم توی باب الکرم بزنیم

کنار مزار امام حسن / کنار مزار امام حسن

ترانه دل نوای حسن / ضریحی بسازیم برای حسن

بیاید همه برای حسین / بریم همه پایین پای حسن

به دور ضریح زیر بام حسن / به دور ضریح زیر بام حسن

هر چی دارم آقا / کار بارم آقا

قلب زارم آقا نذر تو

من به پات افتادم / پرواز دادی یادم

خونه ام خانوادام نذر تو

آی مدینه آقام حرم نداره نداره نداره