آئین مستان

دم آخر بی ، تو چشمِ من گریونه

سفرِ سخت من ناتموم میمونه

دیدی منو کشت  آخر جدایی

کارم تمومه  رضا کجایی

خواهرِ تو آخر  از پا افتاد

تو دیارِ غربت تنها جون داد

حالا که خواهر از ، دیدنت محرومه

تو بیا تا اینجا دیدنِ معصومه

جونی برای  سفر ندارم

بیا که از تو  خبر ندارم

خواهرِ تو اومد دنبال تو

ولی بی خبر موند از حال تو

خواهر تو آخر ، از پا افتاد

تو دیار غربت ، تنها جون داد

واسۀ معصومه شب اشکه امشب

زیر لب میخونه چی کشیده زینب

تموم لشکر ، دورِ برادر

کنارِ گودال ، رسیده مادر

یه بدن بی سر ، بینِ گودال

خواهری که پیشش رفته از حال

یه جوریم انگار خیلی پیرم

رویِ پایِ عمه از حال میرم

غم آتیش درد دلامو

کسی نمیدونه رضا جانم

غم چشمۀ اشکِ چشامو

کسی نمیدونه رضا جانم

دیدی آخرشم نرسیدم

آخرش داداشمو ندیدم

تو فراق تو من چی کشیدم

کسی نمی دونه رضا جانم

بیا که تو دام غم اسیرم

حالا که دیگه دارم می میرم

سراغِ تو رو از کی بگیرم

کسی نمیدونه رضا جانم

غم آتیش درد دلامو

کسی نمیدونه رضا جانم

غم چشمۀ اشکِ چشامو

کسی نمیدونه رضا جانم

« کبوترِ مسافرم .. کجایی ای برادرم .. »

دم نوحۀ زمزمه هامو

کسی نمیدونه رضا جانم

دم نالۀ بغض صدامو

کسی نمیدونه رضا جانم

بی وفاییِ دور و زمونه

جونِ ما رو به لب میرسونه

آخه درد منو کی میدونه

کسی نمیدونه رضا جانم

تو چشام داره بارون می باره

خواهرت دیگه نفس نداره

کی برام ازت خبر بیاره

کسی نمیدونه رضا جانم

« ببین نگاه آخرم .. کجایی ای برادرم .. »

به تنم دیگه جونی ندارم

تو که نمیدونی کجا رفتم

تو رگام دیگه خونی ندارم

تو که نمیدونی کجا رفتم

من و عمه با چشمایِ خون بار

تو بیابون و کوچه و بازار

منِ خسته و معجرِ پاره ام

تو که نمیدونی کجا رفتم

میدونی چقدر طعنه شنیدم

میدونی چقدر خوابتو دیدم

میدونی که بی تو چی کشیدم

تو که نمیدونی کجا رفتم

منو گذاشتی بی خبر

بابا بیا منو ببر ..

دلم شده پر از شرر

بابا بیا منو ببر ..

دلم گرفته از سفر

بابا بیا منو ببر ..