آئین مستان

مولانا حضرت هادی

از دشمن تو بیزارم

 اسم نقی رو دوست دارم

منم و دست گدایی

تو امام سامرایی

میدونی چقدر میخوامت

نوه ی امام رضایی

مولانا حضرت هادی

 ای خورشید شب تارم

 اسم نقی رو دوست دارم

من مجنون و تو لیلایی

 من نوکر و تو آقایی

در مقام تو همین بس

جد مهدی زهرایی

مولانا حضرت هادی

سر رو ضریحت میزارم

اسم نقی رو دوست دارم

سامرا قلبم بی تابه

آرزوی من سردابه

ضریح شش گوشه ی تو

مثل ضریح اربابه

مولانا حضرت هادی

از دشمن تو بیزارم

 اسم نقی رو دوست دارم

منم و دست گدایی

تو امام سامرایی

میدونی چقدر میخوامت

نوه ی امام رضایی

مولانا حضرت هادی

صفا و مروه کجا و حریم یوسف زهرا

صفاست در حرم باصفایِ حضرت هادی

ز دست رفته شکیبم خدا کند که نصیبم کند

شود یا زیارت صحن و سرایِ حضرتِ هادی

اگر به سامره ام اوفتد گذر سر و جان را

کنم نثار به گنبد نمایِ حضرت هادی

دلم که درد گناهش به احتضار کشانده

پناه برده به دارالشفایِ حضرت هادی

مرا رضایتِ ابن الرضا خوش است که دانم

بوَد رضایِ خدا در رضایِ حضرت هادی

به زور خوانده به بزم شراب حجت حق را

نکرد شرم و حیا از خدایِ حضرت هادی

گهی به بزم شراب و گهی به مجلسِ دشمن

چگونه اشک نریزم برای حضرت هادی

چگونه اشک نریزند دوستان به عزایش

که گشته فاطمه صاحب عزایِ حضرت هادی

غریب و بی کس و تنها شهید گشته چو جدش

زمین سامره شد کربلای حضرت هادی

سیاه پوش کن ای آسمان ملائک خود را

که شد خموش صدای دعای حضرت هادی

یارب از زهرِ جفا سوخت زپا تا به سرم

شعله با ناله برآید همه دم از جگرم

جز تو ای خالقِ دادازر کسی نیست گواه

که چه آورده جفای متوکّل به سرم

می دوانید پیاده ز پیِ خویش مرا

گرد ره ریخت بسی بر رخ همچون قمرم

آن شبی را که مرا خواند سوی بزم شراب

گشت از شدّت غم، مرگ عیان در نظرم

خواست تا بر من مظلوم دهد جام شراب

شرم ننمود در آن لحظه زجدّ و پدرم

زهر نوشیدم و راحت شدم از عمر ولی

ریخته خاکِ یتیمی به عذارِ پسرم

با که این ظلم بگویم که به زندان بلا

قبر من کند عدو پیشِ دو چشمان ترم

به چشمم ره گریه وا شد

چه شور و بساطی به پا شد

به یادِ عزیزان زهرا ، دلم راهیِ سامرا شد

عجب سامرایِ غریبی

حریمش به رتبه رفیع است

بسوزد دلِ گریه کن ها

که قدری شبیه بقیع است

ازین داغِ عظمی ، زند ناله زهرا

واویلا واویلا  واویلا واویلا

واویلا ،  وا غُربَتا  

اگر چه عزیزانِ زهرا ، به درد دو عالم طبیبند

چه گویم هنوزم به قرآن ، ائمه غریبِ غریبند

علی رغم این دشمنی ها ، وَ بی شرمی اهلِ عصیان

منِ شیعه هم غافلم از ، مقامات اعلای آنان

بیایید شویم یار ، به اولاد زهرا

به کسبِ علوم و ، به کار و به تقوی

لبیکَ  یابن الحیدر  

 دلم خوشه نوکر دربارم
سرمایه ی عشق تو رو دارم
کوری چشم هر چی بدخواهه
رو بچم اسم تو رو میزارم   
لطف شما همیشه پاینده
تو شاهی و ما همگی بنده
اونی که حرمت شکنی کرده
گورشو با دست خودش کنده
من از تو دم میزنم
نذر تو جون و تنم
دشمنت رو دشمنم یامولا
عمری زیر سایتم
حامیه ولایتم
عبد خانوادتم یا مولا
لبیک علی النقی
 تویی صراط مستقیم آقا
نوکرتونیم از قدیم آقا
کار نگاه حیدری تو
پرورش عبدالعظیم آقا  
ما که سراپا عذر و تقصیریم
آخر یه روز برا تو میمیریم
اصول اعتقامون رو از
زیارت جامعه می گیریم
آخر ما دیونه ها
پیاده میایم آقا
از نجف تا سامرا ، جانم
غرق در شور و نوا
با جمع سینه زنا
مجلس می کنیم به پا ، جانم
لبیک علی النقی ...
 شور و هوایی به سر افتاده
دشمن ما در شرر افتاده
ثابت شده با شیعه ی حیدر
هر کی درافتاده ور افتاده   
ما شیعه ی حیدر و زهراییم
اهل تولی و تبری اییم
فرمانده مون حضرت عباسه
مدافع زینب کبری اییم
ما زیر لوای تو
هستی مون فدای تو
جون می دیم به پای تو یا زینب
غرق اشک و گریه ایم
دشمن امیه ایم
نوکر رقیه ایم  یا زینب  
یا زینب .... یا زینب 

توعلمدار هدایت هستی ونور مبینی
تو امام المتقین ابن الرضا هادی دینی
 تو امام من ، من گدای تو
تو غریبی من به فدای تو  
آسمان و کهکشان ازداغ تو در شوروشین است
سامره کرب و بلا و داغ تو داغ حسین است
 خانه ات گشته ، قتله گاه تو
غربت و گریه ، شد سپاه تو  
 تو امام من ، من گدای تو
تو غریبی ، من من به فدای تو   
توکجا و بردنت در مجلس بزم حرامی
زنده شد درخاطرتوروضه های بزم شامی
 قلب پرنورت بوده در آزار
مانده در یادت زینب و بازار   
 تو امام من ، من گدای تو
تو غریبی ، من به فدای تو  

حرمی که این روزا نداره یک زائر
خاکی میشه باله کبوتراش اینجاست
حرمی که می پیچه غروبا توش ناله
ناله ی زهرایی ، حریم سامراست
بارونی میشه صحن  دیده ها  
برای غریبیه سامرا سامرا سامرا
میگم همش به آه .... وای ....
مدینه رفته ها .... وای ....
میشه مثه بقیع .... وای ....
غروبه سامرا ....
غریب آقام آقام وای
دلتو شکسته آقا ، رو خاکه کوچه تا
از نفس افتادی به پشت مرکب ها
چشه تو پر از خونه
بس که غریبونه
ناله زدی آقا  به یاد زینب آه ....
غریبونه گفتی با  سوز و آه  
وای از دل زینب تو  قتلگاه  
بارونی میشه صحن  دیده ها  
برای غریبیه سامرا سامرا سامرا
آه تو بی جواب .... وای ....
غم تو بی حساب .... وای ....  
دیدی جسارتا .... وای ....
تو مجلس شراب ....
 غریب آقام آقام وای
روی سینته داغه ، جوون دلبندت
که می کشی آه از ، دلت دم آخر  
میگیری دم روضه برا غم ارباب
برا شه بی سر  پیش تن اکبر  
شده تیکه تیکه تن پسر  یا حسین
خدا رسه داد این پدر  یا حسین  
میزنه دست و پا .... وای....
پیش چشه بابا .... وای ....
دله حسین شکست .... وای ....
با دیدن عبا .... وای ....
غریب آقام آقام وای