آئین مستان

ببین صدای گریه های من شده بلند

برای بار آخرم شده فقط بخند

بخندو چشمای کبودتو به روم ببند

بخند که لحظه های آخر عوض کنی

یه بار دیگه حال حیدرو عوض کنی

همه سفارشا رو کردی باز میگی

یادت بمونه که باید درو عوض کنی

به در نگاه نکن به قتلگاه محسنم

همش میگی مگه چی بود گناه محسنم

کی داغ بچتو سه ماهه به دلت گذاشت

یه روزمیگیره دامنش رو آه محسنم

تورو به جون من کنار من بمون

قرار قلب بیقرار من بمون

نرو نرو، نرو نرو بمون….

نگو یه روز گرفتن از سرم عماممو

که نشنیده میگیرن این روزها سلاممو

میبینی حال ذوالفقار در نیاممو

به قلب زارم حق بده بسوزه دق کنه

به ذوالفقارم حق بده یه روزه دق کنه

برای حیدرت همین بسه که چشمشو

به چشم نیمه باز تو بدوزه دق کنه

چشاتو وا کنو نگاهتو بده نشون

تو رو به جون خاطرات خوبمون بمون

منو نگاه کنو تو این غروب رفتنت

زمین نزن منو نرو به سمت آسمون

تورو به جون من کنار من بمون

قرار قلب بیقرار من بمون

نرو نرو، نرو نرو بمون….

بهت که گفته بودم آخه بی، خبر نرو

به قطره قطره اشکی دم، سحر نرو

یا لااقل بدون همسفر سفر نرو

داری میری سفر دعا کن همسفر برام

میدونم این جدایی میشه دردسر برام

میری ولی برا دلی که میشه تنگ تو

دو خط نوشتی یادگاری روی در برام

نوشتی روی در که بچهام فدای تو

الهی من فدای اشک بچه های تو

ببین حسینمو چه جوری گریه می کنه

فدای غربت غریب کربلای تو

حسین حسین حسین کلام آخره

شاید که این سلام سلام آخره

حسین....

مگه میشه فاطمیه بشه و آسمون نگیره

مگه میشه بگی زهرا دل مرده جون نگیره

مگه میشه غربت تو گریمو در نیاره

تقصیر چشای ما نیست

اسم زهرا گریه داره

مرو مرو مرو مادر

مرو مادر، مرو مادر

فاطمیه بوی آتیش میاد از سمت مدینه

بخدا حال سماوات بدتر از حال زمینه

فاطمیه میشنوه دل صدای ناله ی مردی

مدینه با دل مولا تو خودت بگو چه کردی

چه جوری تو فاطمیه نوکرات آروم بگیرن

دعا کن سینه زنانتون توی مجلست بمیرن

مرو مرو مرو مادر

مرو مادر، مرو مادر

چشای ما غرق خونه قبر مادر بی نشونه

آخه این مجلس زهرا مادر قامت کمونه

اگه قبرت بی نشونه اگه ما غرق نیازیم

با همین اشک توی دل برا تون حرم میسازیم

فاطمه....

خونه پر از الرحمن و یاسینه

روی لبم دیگه ذكر تلقینه

وقت نماز روی پیكرت دیدم

داره میاد خون تازه از سینه

میون خون مون تابوت فاطمه است

دیگه ذكر لبم

رحم الله من یقرء الفاتحه است

وای مرو زهرا مرو زهرا مرو زهرا

میریزه از زخمای تو خونابه

توی چشات عكس میخ در اُفتاده

بعد سه ماه یك شب مادر زینب

میره تو قبر راحت دیگه میخوابه

رد پای كیه روی پهلوی تو

چه جوری زد مگه

قلاف شمشیرش رو به بازوی تو

وای مرو زهرا مرو زهرا مرو زهرا

مثل یه گل پشت در شدی پرپر

پیش بابات شرمنده شده حیدر

موقع دفن دیدم از توی قبرت

بیرون اومد امشب دست پیغمبر

خدا تو سختیا میشناسه مؤمنو

دیگه از ما گذشت

به جای من ببوس صورت محسنو

وای مرو زهرا مرو زهرا مرو زهرا

وسط كوچه میزدم فریاد

بی هوا زد كه مادرم اُفتاد

مادرم  افتاد كه من اُفتادم

مگه اون لحظه میره از یادم

دسته گل پرپرم خدا پشت در اُفتاد

صدای خنده شون بلند شد تا مادر اُفتاد

آخه چه جوری زدند مگه كه با سر اُفتاد

وقتی یه لشكر میزنه

معلومه كه در میشكنه

بال كبوتر میشكنه

پهلوی مادر میشكنه

وای مادرم وای مادرم

"آتش كجا و سوخته كی باور ماست

ما با همه گفتیم زهرا مادر ماست"

پشت در بود كه زدنش اُفتاد

در نیم سوخته رو تنش اُفتاد

رو تنش اُفتاد شعله ی هیزم

میزدن بازم بی حیا مردم

اون كه می خندید به اشكمون بابامونو برد

پشت سرش مادر دوید كه باز زمین خورد

آخه چه جوری زدند مگه كه محسنم مرد

وقتی همه در بسوزه

معلومه معجر میسوزه

حتی موی سر میسوزه

بچه با مادر میسوزه

وای مادرم وای مادرم

ناله زد مادر نفسش تنگ شد

انگاری كوچه میدون جنگ شد

یه سپاه اومد هركی میتونست

با لگد میزد هركی میتونست

كسی صدامو نمیشنید تو داد و فریاد

یه لحظه انگار كه مادرم تو كوچه جون داد

آخه چه جوری زدند مگه گوشواره اش افتاد

وقتی برا جنگ اومدن

معلومه با ما چه بدن

وقتی همینو بلدن

تا میتونستن میزدن

وای مادرم وای مادرم

بیش از این سوختن نمی خواهم

گریه بر خویشتن نمی خواهم

مده زحمت به بازویت مادر

به خدا پیروهن نمی خواهم

درد داری تو استراحت كن

نیمه شب آب من نمی خواهم

ای كه غم دیده از وطن هستی

بعد از این من وطن نمی خواهم

فكر عریانی مرا كم كن

غرق در خون كفن نمی خواهم

وقت قتلم میا سوی گودال

وقت كشته شدن نمی خواهم

تو ببینی كه شمر می آید

از تو بر سر زدن نمی خواهم

روی تو سایه ای كبودین داشت

سر سالم به تن نمی خواهم

شاد كن جان من كه غمگین است

رحم كن بر دلم كه مسكین است

روز اول كه دیدمت گفتم

آن كه روزم سیه كند این است

نكشد كس كمان عشق با زور

عشق شاه همه سلاطین است

بی رخت دین من همه كفر است

با رخت كفر من همه دین است

گه گهی یاد كن به دشنامم

سخن تلخ از تو شیرین است

بنوازی و پسش بیازاری

آخر ای دوست این چه آیین است

روز اول كه به استاد سپردند مرا

دیگران را هنر آموخت مرا مجنون كرد

شب اومده می دونم

وقتش شده می دونم

حالت بده می دونم، می دونم

این نفس آخر ،گریه نکن مادر

اشک چشات، رنگ نیلوفر

با این بال و پر خونی

امشب دیگه نیمه جونی

حال منو نمیدونی مادر

شب اومده می دونم

وقتش شده می دونم

حالت بده می دونم، می دونم

وای که شبم تاره

حال دلم زاره

وای که چقدر داغت دشواره

بابا تابوتو میسازه

قلبم خودشو میبازه

وای از تشییع جنازه مادر

چشم ترت میسوزه

بال و پرت میسوزه

خاکسترت میسوزه میسوزه

شب اومده می دونم

وقتش شده می دونم

حالت بده می دونم، می دونم

خونه چه دلگیره

حالا دیگه دیره

دختر تو داره میمیره

غصه ات حسن و حسینه

حرفات با من و حسینه

حرف کفن حسینه مادر

میفته از پا حسین

من می مونم با حسین

با من بگو یا حسین مادر

یا حسین یا حسین