آئین مستان

چون حرم نیست زائری هم نیست

خادمی نیست نوکری هم نیست

چون که گنبد ندارد این بقعه

پس یقیناً کبوتری هم نیست

هر که رفته بقیع میداند

خبر از قبر مادری هم نیست

دور تا د‌ور چون که دیوار است

مطمئن باش که دری هم نیست

نیمه شبها به غیر نور ماه

بخدا شمع دیگری هم نیست

در مدینه علی غریبتر است

خبر از نام حیدری هم نیست

نه حیاتی نه حوض آبی هست

ظاهراً آب آوری هم نیست

سقای دشت کربلا اباالفضل، اباالفضل

مادر چهارتا شهید رفته بود خدمت امام (ره) تو جماران، میگن از زیر چادر یه عکس درآورد گفت: این پسر بزرگم محمود شهید شده، امام هم همینجوری بهت زده داشت نگاه می کرد، میگن دست برد تو چادر یه عکس دیگه جلو امام گذاشت گفت: اینم دومین پسرم سعید اینم شهید شده، دوباره دست کرد تو چادر یه عکس گذاشت جلو امام این بچه سومم علیِ اینم شهید شد، یه مرتبه دیدن امام دستمالش درآورد گذاشت رو صورتش های های گریه کرد؛ جانم مادرای شهید که یه الگو داشتن، میدونی این مادر شهید چیکار کرد، میگن عکس ها رو جمع کرد گذاشت زیر چادرش، به امام گفت: من بچه هام دادم که شما گریه نکنید.

میومد تو آفتاب ام البنین چهارتا قبر درست میکرد، مادری که داغ دیده باشه گریه اش معلومه، گریه ی ام البنین مدینه رو پر کرده بود، اما هر کی میومد نزدیک بقیع گوش میداد، میدید فقط میگه آخ غریب حسین....عزیز دلم حسین...ای تشنه لبم حسین..... ای بی کفن حسین....آخر سر مروان اومد به ام البنین گفت:آی زن مگه تو مادر عباس نیستی، مگه تو چهار تا پسرات کربلا کشته نشدن، چرا همه اش میگی حسین، میدونی چی جواب داد؛ اینجوری نگو، آخه حسین مادر نداره، کسی نیست براش گریه کنه، شنیدم کربلا مادرش سر عباسم بغل کرده، شنیدم عباسم به آرزوش رسونده، شنیدم بچه ام لحظه ی آخر حسین صدا زده برادر حسین.....

مادر به قربون جمالت

رخ چون بدر و ابروی هلالت

شنیدم عطشان جان سپردی

گل ام البنین شیرم هلالت

شنیدم دست هایت را بریدن

شنیدم چشم نازت را دریدن

چو طفلان این سخن ها رو شنیدن

همه از هم خجالت می کشیدن

امام جماعت مسجد شیعه های مدینه، شیخ امری (ره)، ایشون، به نقل از مرحوم پدرشون، فرمودند: موقعی که این، قبور رو می خواستن تخریب کنند، مفتی اون زمان دستور داد، حکومتم اجرا کرد که باید این قبور به دست شیعه ها خراب بشه، گفت: شیعه ها رو آوردند، ایشون کسانی که رفتند، مدینه، شیخ امری رو می شناسند، یه مسجد شیعه تو مدینه هست، که حالا، یه جای دور به این شیعه های مظلوم دادند، این شیخ امری بزرگوار اونجا نماز می خونده، خودش گاهی پسرش، ایشون می فرمودند که شیعه ها رو آوردند، که باید قبرهارو شما خراب کنید، خوب دیدید حتماً بارگاهی بوده، الان عکس اون بارگاه هم چاپ شده، تقریباً شصت یا هفتاد سال پیش، گفت: شیعه ها گفتند که اگر، تک تک مارو گردن بزنید ما همچین کاری رو نمی کنیم، مامورین گفتند ایرادی نداره، از اولین نفر شروع می کنیم، جلاد رو آوردند، اولین نفر رو اومد گردن بزنه، جلاد حالش بد شد افتاد، اینها فهمیدند یه سرّی هست، نباید الان به این مسئله زیاد پافشاری کنند، البته از حرفشون پایین نیومدند، ایشون می فرمود: بزرگ شیعه ها اون موقع خواب آقامون امام مجتبی علیه السلام رو دیدند: آقا در عالم رویا فرمودند: فلانی، شما این کار رو قبول کنید، خودتون با دست خودتون خراب کنید، ایشون میگه: عرض کردم آقا جان قربونت برم، اگه همه ی مارو تو این راه، قطعه قطعه بکنند، ما همچین جسارتی نمیکنیم، آقا فرمودند: صحبت همین جاست، اگه بدست غیر از شماها، این کار انجام بشه، اینها به قبر ماهم جسارت می کنند، لذا می گفتند: شیعه ها جمع شدند، با اشک چشمشون این قبرهارو یکی یکی، آجرها رو بر می داشتند، خراب میکردند، باشه ان شاءالله دوباره با اشکهای چشممون این قبرها ساختنه بشه، خدایا به حق حضرت زهراسلام الله علیها این قدم هارو مدینه و کربلا با هم برسان

باید اینجا حرم درست کنند

چهار تا مثل هم درست کنند

با امام حسن سزاوار است

چند باب الکرم درست کنند

هر حرمی میری هر درش اسمی داره، حرم کاظمین میری باب المراد، یعنی میشه امام حسن یه حرم داشته باشه، بالا در حرم بنویسن باب الکرم هرچی گداست سرش بندازه پایین بره داخل گدایی

باید اینجا حرم درست کنند

چهار تا مثل هم درست کنند

با امام حسن سزاوار است

چند باب الکرم درست کنند

با طلا دور مرقد سجاد

بیتی از محتشم درست کنند

به تولای باقر و صادق

صحن دارالقلم درست کنند

نزد ام البنین نمادی از

مشک و دست و علم درست کنند

دودمه نه در این مکان باید

شاعران چاردم درست کنند

با کریمان کریم خانیها

قطعه ی آمدم درست کنند

کاش هرچیز را نمی سازند

کوچه را دست کم درست کنند

ای مهربونم ننه ننه ننه

تازه جونم ننه ننه ننه

دردت به جونم ننه

علامه ی امینی برگشته بود از مدینه شاگرداش میرفتن دیدنش، میدیدن اشکش قطع نمیشه، میگفتن: علامه دیگه بسه، این همه تو مدینه ناله زدی بس نبود، حالا که برگشتی چته، مگه چی دیدی، چی شنیدی؛ گفت: آخه رفتم اومدم این همه سال گذشته اما هنوز صدای ناله ی فاطمه میاد..... مگه ناله ی فاطمه چیه:

امان از بی کسی ای داد بیداد

غم دلواپسی ای داد بیداد

امان از کوچه های بی مروت

امان از مردم بشکسته بیعت

امان از آسمان شهر یثرب

از آن دلتنگی هنگام مغرب

همه مدینه پخش شده بود که یه مادری زیر آفتاب میشینه چهار تا صورت قبر درست میکنه، برا بچه هاش گریه میکنه، اما هرکی میومد بقیع، میدید ام البنین داره گریه میکنه هر چی صبر میکرد شاید یه بار اسم بچه هاش ببره نمی شنید، میدید فقط میزنه تو سینه اش میگه آخ حسین....

کشتند عزیزم آبت ندادن

کشتند عزیزم خاکت نکردن

همه مدینه منتظر بودن یه بار بگه اباالفضل؛ فقط یه بار گفت اباالفضل؛ دید بشیر داره روضه میخونه، میگه ام البنین به سر عباست عمود آهنین زدند، بلند شد گفت: باور نمیکنم کی تونسته عمود آهن به سر عباس من بزنه... باورش سخته، اما قبل از اینکه عمود بزنن دستاش جدا کردن، تیر به چشمش زدند، چهار هزار تیرانداز عباس هدف گرفتند، ام البنین تا این موقع مشکلی نبود، اما وقتی مشکه آبش زدند، دیگه امید عباست نامید شد... نانجیب اومد روبروش ایستاد حکیم بن طفیل (لعنة الله) گفت: اگه تو دست نداری من دارم چنان با عمود آهن زد....