آئین مستان

زاده ی پیغمبر اومد ، دسته گل حیدر اومد

عاشقا بیاید گل بریزید اکبر اومد

بحر حسین نور عینه ، شهزاده ی عالمینه

برای جوونای جهان سرور اومد

آی جوونا الگوی شما کیه ، اکبره

آی عاشقا ولی خدا کیه ، اکبره

هیئتیا صاحب دلا کیه ، اکبره

صفا کیه اکبره ، منا کیه اکبره

دلبر دلبرا کیه ، اکبره

گل فاطمه وارث مرتضی کیه ، اکبره

اکبره ، اونی که تو تاریکی مهتابه

اکبره ، اونی که لیلا براش بیتابه

شِبه پیغمبر ، یا علی اکبر ...

قد قامت الصلوه،الله اكبر

انگاری اومده خودِ پیمبر

ذكر دیوونه ها

نوای عاشقا

ترانه ی لبا

یاعلی اكبر...

دوباره داره ستاره می باره

تو بغل ماه اومده مه پاره

با سرود علی علی می گردن

آسمونیا به دوره گهواره

عالم گرفتار، تو دامشِ هر چی امیرِ

غلامشِ قلبم شبیه

كبوتری هر روز و هر شب،رو بامشه

ای... پسر ارباب

ای... قمر ارباب

ای... ثمر لیلا

ای... جگر ارباب

شهزاده علی اكبر...

درمون دردایِ دلای مضطر

نور دلِ حسین،نوه ی حیدر

آواز كبریا

سرود نوكرا

كلمه ی دعا

یا علی اكبر...

پیاله پیاله میریزن باده

تو بغل شاه اومده شهزاده

نگاه آسمونیِ اربابم

به روی ماهه پسرش افتاده

اومد پیمبر،اومد علی

نور خدا،نور ازلی

عشق حسن، ماهِ فاطمه

مثل اباالفضل یارِ ولی

عالم گرفتار، تو دامشِ هر چی امیرِ

غلامشِ قلبم شبیه

كبوتری هر روز و هر شب،رو بامشه

ای... پسر ارباب

ای... قمر ارباب

ای... ثمر لیلا

ای... جگر ارباب

شهزاده علی اكبر...

عیدی می گیری از ساقیِ كوثر

با پای دل میری حرمِ دلبر

رفتی تا كربلا برو پایینِ پا

بگو با زائرا

یاعلی اكبر...

جَوونیِ ما فدا جَوونی كه

روشناییِ شبایِ تاریكِ

صدای اذون علی اكبر با

فَرجِ گُل فاطمه نزدیكِ

ما خاك پاتیم علی علی

ما مبتلاتیم علی علی

تو  سروری كن علی علی

ما نوكراتیم علی علی

عالم گرفتار، تو دامشِ هر چی امیرِ

غلامشِ قلبم شبیه

كبوتری هر روز و هر شب،رو بامشه

ای... پسر ارباب

ای... قمر ارباب

ای... ثمر لیلا

ای... جگر ارباب

شهزاده علی اكبر...

پیش از اینها روزگاری، روزگاری داشتم

با دلِ خود روزگاری، کار و باری داشتم

تا که روزی کوچه ی مِی خانه کاری داشتم

بعد از آن دیدم که چشمان خماری داشتم

بعد از آن آواره از بین نجف تا کربلا

لاحرم اِلا نجف تا عشق اِلا کربلا

جز خدا حرفی نگفتند از فراسوی علی

جز پیمبر کس ندیده طاق اَبروی علی

کس نداند غیر زهرا سِرّی از موی علی

آمدم دنیا برای دیدن روی علی

آمدم با حضرت قنبر قراری داشتم

ورنه من با مردم دنیا چه کاری داشتم

این جوان، اینجا جهانگیر است، تعبیرش علیست

ابروانش آسمانگیر است، تفسیرش علیست

تیغ دار است و کمانگیرست تا میرش عیلست

بر طنین او اذان گیر است  تکبیرش علیست

می کشد قد قامت و محراب حیرت میکند

یک تبسم میکند، ارباب حیرت میکند

آمدم با حضرت قنبر قراری داشتم

ورنه من با مردم دنیا چه کاری داشتم

او علی شد، فاطمه نور علی نور آورد

او علی شد، تا که موسی پیش او طور آورد

او علی شد، تا حسین آفاق در شور آورد

او اگر خواهد ستون هم باز آنگور آورد

باید  او را خَلقاً و خُلقاً کشید و عشق کرد

مدح اورا باید از دشمن شنید و عشق کرد

او که از اللهُ اکبر، اکبرش را برده است

از خصایل از شمایل بهترش را برده است

یعنی از این سلسله پیغمبرش را برده است

باز در آغوش زهرا مادرش را برده است

آتشی که روی بامش هست مست اکبر است

پرده های محمل زینب به دست اکبر است

ریخته پیشش سپر ها، این که چیزی نیست، نیست

بِشکند کوه از کمر ها، این که چیزی نیست ، نیست

میدرد نامش جگر ها، این که چیزی نیست ، نیست

میزند سر روی سر ها، این که چیزی نیست ،نیست

سر سپاهی یکسره در پیش او خم میکنند

میمنه یا میسره می آید و رَم میکنند

حمله ی دو شیر را در بین لشکر دیده ای؟

شیر مردی را کنار یک دلاور دیده ای ؟

رفتن عباس را  همراه اکبر دیده ای ؟

الفرار عَمر وعاصان را  ز حیدر دیده ای

گر به عباس از برادر تیغِ حیدر میرسد

دستمال زرد مولا هم به اکبر میرسد

او که ممسوس است در ذات خدا،ذاتِ خودش

می رود در هر سحر سمت ملاقاتِ خودش

از خدا پُر می شود وقتِ ملاقاتِ خودش

سجده اش قُرب است می آید به میقاتِ خودش

پشت این خانه دلم دنبال لیلا زاده است

پیش بابا باز کارم دستِ آقازاده است

آب ها آیینه ی سرو خرامانش شدند

بادها مشاطه ی زلف پریشانش شدند

ابرها چتر پری زادِ سلیمانش شدند

یک مدینه یک نجف یک مکه حیرانش شدند

گرچه مارا عاقت کرب و بلا می آورند

ما گدایان را فقط پایین پا می آورند

کنج شش گوشه نوشته وای از لیلا علی

در شب جمعه حرم بودیم ما اما علی

مادرت بود نمی شد گفت واویلا علی

می روم مشهد بخوانم روضه هایت را علی

خیز از جا آبرویم را بخر،بعدش برو

عمه را از بین نامحرم ببر،بعدش برو

پا تا سر پیغمبر

قد و بالا خودِ حیدر

یابن النور ، یابن العشق

مولانا علی اکبر

چه تو این دنیا چه تو محشر

تو رو دارم چی از این بهتر

تو خودت مولا و اربابی یا علی اکبر

گل سرخ خانواده ی مهتاب

علی اکبر شاهزاده ی ارباب

منو دریاب منو دریاب منو دریاب...

دلبر حسینی ، حیدر حسینی

آینه ی علی و بال و پر حسینی

گل سرخ خانواده ی مهتاب

علی اکبر شاهزاده ی ارباب

منو دریاب منو دریاب منو دریاب...

چه نور و مشکاتی

چه سلام و صلواتی

چه شکوهی چه قماطی

چه جمال و وجناتی

همه ی عالم فدای تو

کی نمی میره برای تو

تو کدوم قلب حسینی نیست ردّ پای تو

دلی که مجنون تو نشه مُرده

به پیشونیم مهر عشق تو خورده

دلا رو اسم تو برده

منو دریاب منو دریاب منو دریاب

گل سرخ خانواده ی مهتاب

علی اکبر شاهزاده ی ارباب

منو دریاب منو دریاب منو دریاب..

روح عاشقایی ، قلب کربلایی

می درخشه با تو ، شیش گوشه ی طلایی

گل سرخ خانواده ی مهتاب

علی اکبر شاهزاده ی ارباب

منو دریاب منو دریاب منو دریاب...

یاسین و حمد و ناس

تو جمالت همه پیداس

هستی از همه بیشتر

دلدارِ دل عباس

من با عشق تو جوون میشم

رفیق هفت آسمون میشم

یه روزی اون شیعه ای که می خوای همون میشم

مثل زهرا جلوه ی گل یاسی

تجلیِّ مجتبی و عباسی

تو خورشیدی تو الماسی

منو دریاب منو دریاب منو دریاب

یاورِ اباالفضل

لشگرِ اباالفضل

تو بساطِ ارباب

هم سنگرِ اباالفضل

گل سرخ خانواده ی مهتاب

علی اکبر شاهزاده ی ارباب

منو دریاب منو دریاب منو دریاب...

خوش قد و بالا،جَوونِ لیلا

دلبر بابا، جَوونِ لیلا

عالیِ اعلا، جَوونِ لیلا

شبه پیغمبری علی اكبر

ثانیِ حیدری علی اكبر

این دلای خرابِ حسینُ

تا حرم می بری علی اكبر

سرور رشید و امید شاه

ماشاءالله

اومده یه قُرصِ كامل ماه

ماشاءالله

علی، علی اكبر...

صاحب شوكت، جَوون لیلا

وارث عزت ،جَوونِ لیلا

آخرِ غیرت، جَوونِ لیلا

مرد نام آوری علی اكبر

تو یَلِ لشكری علی اكبر

تویِ مردی و غیرت و ایثار

تو فقط رهبری علی اكبر

با ضربه های گاه و بیگاه

ماشاءالله

از نهاد دشمن بلند شد آه

ماشاءالله

علی، علی اكبر...

ای تَبِ دریا،علیِ اكبر

روحِ مُصَفّی، علیِ اكبر

شاگردِ سقا، علیِ اكبر

وارثِ ذوالفقار علی اكبر

ای تو زهرا تبار علی اكبر

من كویرم تویی تو بهارم علی اكبر

رو كویرم ببار علی اكبر

خرابم كن از این سبوی ناب

جانِ ارباب

گداهای میخونه ات رو دریاب

جانِ ارباب

علی، علی اكبر...

علی بن حیدری

دلِ مارو می بری

مدینه زیبا شده

که حسین بابا شده

آره مجنون عاشقِ

پسرِ لیلا شده

علی بن حیدری

دلِ مارو می بری

خبر بدین به اهل دنیا

دوباره حیدر اومد از راه

اُم البنین مادر بزرگِ

بهش میگه هزار ماشاءالله

علی اکبر یاعلی...

علی بن حیدری

دلِ مارو می بری

همه گفتند کربلا

تو خودِ پیغمبری

علی بن حیدری

دلِ مارو می بری

تو کربلا روز فرج ما

با نظر بقیةالله

نماز می خونیم با اذانت

پشت سرِ بقیةالله

علی اکبر یاعلی...

علی بن حیدری

دلِ مارو می بری

میرسه تا آسمون

رجز و فریادِ تو

بوده عباسِ علی

توی رزم استادِ تو

علی بن حیدری

دلِ مارو می بری

جَوونیمُ نذر تو کردم

سایه ی رویِ سرم هستی

خدایی فرمانده ی کُلِ

مدافعانِ حرم هستی

علی بن حیدری

دلِ مارو می بری