آئین مستان

خدا آرزویِ علی را بر آورد

حسن بوسه زد از لبت شِکَّر آورد

حسین امشب از خنده‌ات پَر در آورد

علی را برای علی‌اکبر آورد

تو حُسنِ قدیمی و خیر کثیری

امیری حسین و نعم الامیری

اگر ما به یادت ، اگر یادِ مایی

تو آرامشِ حیدرآباد مایی

تو  و شهربانو ، تو سجاد مایی

تو همشهریِ ما ، تو دامادِ مایی

تو ایرانی و قبله‌ی این مسیری

امیری حسینُ و نعم الامیری

کشیدم برای تو کرببلایی

شبیه نجف صحنِ ایوان طلایی

ضریحِ بلندی و دارالشفایی

رواقی و طاقی و جمع گدایی

کشیدم خودم را فقیرِ فقیری

امیری حسین و نعم الامیری

خدای عالی اعلا ندار از تو عالی تر

ندارد در بساط خود از این عالی تعالی تر

علیٌ حُبُه جُنَّه قَسیم الن،ار والجَنَّه

به حمدالله والمن ولی الله ست والی تر

اگر پا بر زمین کوبد علی افلاک میروبد

نباشد در کف دستش از این عالم سفالی تر

اگر فرش نجف گردیم حقاً محترم گردیم

که از قالیچۀ تبریز میگردیم قالی تر

علی باید ؛ فقط ؛ حتما ؛ امیرالمومنین باشد

علی آمد که او این بار زین العابدین باشد

اگر جایی دهد زلفش دل دیوانۀ مارا

به بوی سیب او بخشم سمرقند و بخارا را

در آغوش حسین است و به رویِ دامن زینب

ببین بابا چه میبخشد گداهارا گداهارا

لب گهواره اش پروانه ای بی تاب اگر دیدند

بدان حبریل آورده است مبارک باد زهرا را

اگر بابا بزرگ این است حتماً این نوه غوغاست

اذانش را علی گفت و به دستش داد دنیا را

علی باید چنان باشد علی باید چنین باشد

علی آمد که او این بار زین العابدین باشد

خدا را شکر ما دیدیم شاه شهریاران را

خدا را شکر ما دیدم ماهِ ماه شعبان را

خدا این نکته را فرمود وقتی فاطمه خندید

فرشته این سخن را گفت و برد از آسمان جان را

که زهرا طورِ دیگر طور دیگر دوست میدارد

میان این عروسانش عروسِ خاکِ ایران را

ببین که می برد امشب تبسم های زیبایش

دلِ مادر بزرگش را دلِ اولادِ سلمان را

علی از ماست از داماد ما زین سرزمین باشد

علی آمد که او این بار زین العابدین باشد

بنا این بود بنشینی وگرنه میرِ میدانی

بنا باشد که برخیزی امیرِ تیغ دارانی

برایت لافتی الا علی می‌آید از بالا

اگر سربند یازهرا ببندی رویِ پیشانی

هزار الله و اکبر را به بازویِ تو می خوانند

که با شمشیر میگردی علیِ اکبرِ ثانی

علیِ اکبرِ ثانی نه تو بالاتر از آنی

تو عباسی نه اینهم نه , که طوفان‌تر زِ طوفانی

علی در چارده تصویر آمد دلنشین باشد

علی آمد که او این بار زین العابدین باشد

ما همان یا کریم بام شما

جبرئیل قدیم بام شما

صبح روز نخست خواندمتان

چقدر آشناست نام شما

صبح روز ازل حوالی نور

سجده کردیم بر کدامِ شما؟

من حلالم بُود حلال شما

من حرامم بود حرام شما

چهارده قرن دست هیچ کسی

دل ندادم به احترامِ شما

به شما معدن کرم گفتند

و به ما سائل حرم گفتند

پر من بال و بال من پر شد

پر و بالی زدم کبوتر شد

به نفس های حضرت سجاد

حالمان خوب بود و بهتر شد

سحرّ پنجم عبادت بود

کوچه هایِ خدا معطر شد

مردی از سمت ابرهای دعا

آمد و خشکی دلم تر شد

آمد و با خودش کتاب آورد

او امام آمد و پیمبر شد

مردی از سمت آفتاب آمد

با مفاتیحِ مستجاب آمد

آمده تا مرا تکان بدهد

چشم گریان به این و آن بدهد

آمده روی پشت بام سحر

با صدای خدا اذان بدهد

بشکند میله قفس را تا

بالها را به آسمان بدهد

با خودش مصحف نور آورده

تا خدا را به ما نشان بدهد

به نگاهش دخیل می بندیم

تا مناجات یادمان بدهد

ای مسیر سبز نجات

بر مناجات کردنت صلوات

ای مناجات و ای نسیم دعا

راهِ نزدیکِ ما به سمت خدا

ای که دریا کنار تو قطره

قطره با یک نگاه تو دریا

نذر سجاده قدیمی توست

چهارمین رکعت نوافل ما

ای امام علی دوم من

ای امام چهارم دنیا

مرد شب زنده دار سجاده

مرد محراب التماس دعا

از تو بوی نماز می آید

بوی راز و نیاز می آید

آفتابی که حق کشیده تویی

جلوه ای که کسی ندیده تویی

با ظرافت ، خدای عز و جل

بی نظیری که آفریده تویی

آنکه با کفّه ی تولایش

پای میزانمان کشیده تویی

شب اسیر هزار رکعت تو

به خدایت قسم پدیده تویی

نخلهای بلند نخلستان

بارش رحمتی که دیده تویی

با دعای غلام دارد

آسمان مدینه می بارد

راز و نیاز امشبم تأثیر دارد
والله دیدار علی تکبیر دارد
بالای چشمْ،ابرو که نه…شمشیر دارد
هر نقطه از هرخطبه اش تفسیر دارد
زیباتر از زیباتر از زیباست آری
او هم علیّعالی اعلاست آری
کامش که با گلبوسه ی ارباب وا شد
ذکرلب کرب و بلا شکر خداشد
آمد به دنیا عزّت ایران ما شد
عرش خدا با دیدن گهواره …تا شد…
خم شد که بگْذارد دو دیده زیر پایش
لـرزیده عالم با تکانهای عبایش
لبخند او شد باعث لبخند ارباب
نامش شده حک روی بازوبند ارباب
حقّ علی…بالاترین سوگند ارباب
با صبر و ایثارش شده پاینده ارباب
او در شجاعت مثل حیدر بی نظیر است
مثل حسین ابن علی نعم الامیر است
شد سایه ای روی سرم … الحمدالله
شدبرگبردمحشرم … الحمدالله
شد ذکر لبهای حرم … الحمدالله
شد افتخار کشورم ….الحمدالله
او آمده تا عاشقی معنا بگیرد
ایران و ایرانی سرش بالا بگیرد
دارم شب میلاد او حال و هوایی
گاهی بقیعم گاهگاهی کربلایی
حرف از حرم شد بر لبم آمد نوایی
مادر صدایت می زند…مهدی کجایی؟
تیر خلاص قاضی الحاجات برگرد
ایانتظارمادرساداتبرگرد