آئین مستان

گفتن ندارد...گفتن ندارد...
نشسته کنج بقیع و غیر از  مِحَن ندارد
ای وااای مردم حسینِ من
 مانده بین صحرا کفن ندارد

ام البنین وای مادر...
وای مادر...وای مادر...
حسین....حسین....حسین من

 واست بمیره مادر
ضیاء هر دو عین من

واست بمیره مادر
ام البنین وای مادر...
وای مادر...وای مادر...
گفتن ندارد... گفتن ندارد...
آن لاله ای که پژمرده دیگر چیدن ندارد
در بین کوفه کسی شبیه
حرمله دست بزن ندارد
رباب....رباب....رباب....رباب

 عباسمو حلال کن
اگه علی نخورده آب
عباسمو حلال کن
ام البنین وای مادر...
وای مادر...وای مادر...
گفتن ندارد...گفتن ندارد...
ای وای زینب که جای
 سالم به تن ندارد

بین خرابه رقیه مثل

بابای خود او کفن ندارد

ام البنین وای مادر...
وای مادر...وای مادر...
خدا...خدا...خدا...خدا...
زینبو کوچه بازار...
که بیشتر از کرب و بلا
زینبو داده آزار

شجاع و با ادب میخواست این زن بهترین باشد

علی میخواست بانویش همان ام البنین باشد

همان ام البنینی که خودش یک پا ابالفضل است

برای زینت دست خدا مثل نگین باشد

علی در فکر فردا بود و در فکر مبادا

و قسمت بوده این ام البنین مرد آفرین باشد

خدیجه بار ها آرامش دهد پیغمبر خود را

قرار بی قراریه امیرالمومنین باشد

علی را دوست میدارد به زهرا عشق می ورزد

و باید خانه مولا برایش دلنشین باشد

ادب دارد خودش را فاطمه دیگر نمیخاند

از این بانو نباید انتظاری غیر از این باشد

از این بانو که هر لحظه به عباس خودش میگفت

حسین باید برایت اولین و آخرین باشد

به او هرگز برادر نه بگو مولا

همیشه دست بر سینه نگاهت بر زمین باشد

و شاید مادرش تو را فرزند خود خواند

اگر جسمت کنار علقمه قطع الیمین باشد

ببینی مادری قامت کمان آغوش وا کرده

اگر چه از خجالت چشمهایت شرمگین باشد

بیا فردای محشر پیش زهرا رو سفیدم کن

فدای قد و بالایت شود ام البنین باشد

ادب را شیر داد و شیر مردش را ادب داد و

ادب یاد عرب داد و از این پس نقطه چین باشد

بیا فردای محشر پیش زهرا رو سپیدم کن

فدای قد و بالایت شود ام البنین باشد

به جایِ اشک میچکه خون از چشام

میرسه تا آسمونا ناله هام

جیگرِ سنگ آب شده از گریه هام

چهار تا پسر داشتم

چهار تا قمر داشتم

چهار یلِ سردار و تیغِ دو سر داشتم

هر چهار تا فدا سر فاطمه

قربانیِ پسرِ فاطمه ...

چهار تا پسر داشتم

چهار تا قمر داشتم

چهار یلِ سردار و تیغِ دو سر داشتم

به جای اشک میچکه خون از چشام

میرسه تا آسمونا ناله هام

جیگر سنگ آب شده از گریه هام

مدینه از ناله هام غوغا شده

قد من هم مثل زینب تا شده

صدای گریه م مثه زهرا شده

چهار تا امیر داشتم

چهار بچه شیر داشتم

چهار اقیانوس تو قلبِ کویر داشتم

عباسم برا حسین جون سپرد

خوش حالم که پسرم آب نخورد

چهار تا پسر داشتم

چهار تا قمر داشتم

چهار یلِ سردار و تیغِ دو سر داشتم

کنار من دخترایِ فاطمه

برا پسر هام گریونن همه

رو لبشون روضۀ عباسمِ

چهار تا شهید داشتم

سروِ رشید داشتم

پایِ ولی چهارتا ، عبد و مرید داشتم

جون دادن فدائیام ، با حسین

نالۀ روز و شبام ، یا حسین

خانمی که تا خود خورشید ، قامت داشته

در رشادت با ابالفضلش رقابت داشته

مادرِ باب‌ُ الحوائج بوده و با این ‌حساب

دامن او را گرفته هرکه حاجت داشته

میرسد از والدین اخلاق فرزندان ولی

این زن از اول به فرزندش شباهت داشته

اول از عباسِ او اذن حرم را خواسته

هرکسی در کربلا قصد زیارت داشته

با کلام نافذش در روضه‌ها حاضر شده

در زمین کربلا هر چند غیبت داشته

تحت فرمانش کلام و تحت امرش وا‌ژه‌ها

صحبتش با ابروی عباس نسبت داشته

فاطمیه رفته و آمادۀ رفتن شده

بس که بر زهرای مرضیه محبت داشته

بعد زهرا آمده پس بعد زهرا میرود

اینچنین در مکتب مولا ولایت داشته

دانه پاشیده برای کفتران قبر او

در مدینه هرکسی یک جو لیاقت داشته

تا ابد شرمنده‌ی عباس شد چون قبر او

بیشتر از قبر فرزندش مساحت داشته

اُم‌البنین ... آه یا اُم‌البنین

گریه نکن هرچند ، دریایِ احساسی

حق داری زینب رو دیگه نمیشناسی

حق میدی که پیرم ، خیلی زمین گیرم

روزی هزار دفعه ، از غُصه می میرم

اُم البنین قمرامُ و کشتن

اُم البنین قمراتُ و کشتن

اُم البنین پسرامُ و کشتن

اُم البنین پسراتُ و کشتن

اُم‌البنین ... آه یا اُم‌البنین

مادر نبودی که ، تنها شدم تنها

کشتن داداشم رو ، تشنه لبِ دریا

مادر نبودی که ، آب و صدا میزد

پیش چشایِ من ، هی دست و پا میزد

اُم البنین بی پر و بال رفتم

اُم البنین دیگه از حال رفتم

ام البنین هر جوری که میشد

از خیمه تا ته گودال رفتم ...

اُم‌البنین ... آه یا اُم‌البنین

مادر نبودی که ، دیدم اسارت رو

غوغای غارت رو ، حد جسارت رو

مادر نبودی که ، صد مرتبه مُردَم

از کربلا تا شام ، خیلی زمین خوردم

اُم البنین اشکامون و دیدن

اُم البنین همه میخندیدن

ام البنین نبودی تویِ شام

دور سر داداشم رقصیدن ...

اُم‌البنین ... آه یا اُم‌البنین

مادر عباس ام البنین
ام الادب بانوی وفا
دریایی از احساسُ صفا
دامن تو دانشگه عشق
مادر ساقی کربلا
غم تو خون کرد دل زارم
عشق تورا من به سینه دارم
ام البنین مجنون تو هستم
برای عباست بی قرارم
مادر عباس ام البنین
نام تو حل مشگل  من
ذکر توشمع محفل من
به عشق تو در فاطمیه
زائر قبرت،شد دل من
دامن پرمهر توُ و دستم
عاشق عباس، اگرچه هستم
به یاد قبر مخفی زهرا
زائر قبر خاکی ات هستم
مادر عباس ام البنین