آئین مستان

شاه حسین، پادشاه حسین

دین است حسین،دین پناه است حسین

كرب و بلا عرش خدا

باب دعا ای جان حسین

جان حسین جانان حسین

عالم سنه قربان حسین

ای قبله ی عوالم بالا حسین جان

ای شعله شعله آتش دلها حسین جان

حا سین یا نون خدا یا حسین جان

ماییم و هر نفس نفس ما حسین جان

یک واژه است لذت دنیا حسین جان

هر چه به دل به سینه به سر داشتی علی است

ذکری که در تمام سحر داشتی علی است

نامی که در گشودن در داشتی علی است

جانت علی است هرچه پسر داشتی علی است

سر تا به پات رفته به مولا حسین جان

چشم تو گشت و از همه ما را خطاب کرد

لطفش بلند باد که کار صواب کرد

هر کس که بندگی تو را انتخاب کرد

او را نگاه مادرت عالیجناب کرد

گفتیم بعد حضرت زهرا(س) حسین جان

آشفته زلفم و شب طوفانم آرزوست

کنعانم آرزوست سلیمانم آرزوست

یکبار از لب تو حسن جانم آرزوست

با خون رقم زنم که دو سلطانم آرزوست

امشب بیا بزن رگ ما را حسین جان

مست است آنکه بر در میخانه ایستاد

مرد است آنکه تا ته پیمانه ایستاد

سر نیست آن سری که روی شانه ایستاد

بر پای عشق جز تو که مردانه ایستاد

آن کیست غیر زینب کبری حسین جان

شاه حسین،پادشاه حسین

دین است حسین،دین پناه است حسین

كرب و بلا عرش خدا

باب دعا ای جان حسین

جان حسین جانان حسین

عالم سنه قربان حسین