آئین مستان

هوای سینه ی دنیا چو عرش اعلاء بود

و نور عشق میان زمین و بالا بود

مدیحه خوانی داوود می رسد امشب

در این شبی که شفق همنوای دریا بود

دل زمین خدا شوق پر کشیدن داشت

و آن کرانه که در اوج ناکجاها بود

می نشست حضرت موسی به تور عشق علی

و شور و شوق دگر در دل مسیحا بود

تمامی شعف جلوه ی خداوندی

میان خنده ی پیغمبرش هویدا بود

نگاه خیره ی زهرا به چشم های علی

نگاه خیره ی حیدر به چشم زهرا بود

خرابی دل عالم شدست آبادش

خوشا به حال نبی که علیست دامادش

زمین بهشت خدا شد ز اعتبار علی

و ماه محور رخ و گردش مدار علی

همین که حضرت زهرا عروس مولا شد

نمانده بود به سینه دگر قرار علی

به نان هر شب حیدر مدینه محتاج است

از این به بعد که زهراست خانه دار علی

و با حضور قدم های مادر گلها

شکفت در دل خانه گل بهار علی

برای جنگ علی ذوالفقار لازم نیست

چرا که حضرت زهراست ذوالفقار علی

هزار همچو سلیمان در کنار خانه ی او

نشسته اند که باشند ریزه خوار علی

به پاش ریخت پیمبر تمام دنیا را

گذاشت در کف حیدر چو دست زهرا را

شاعر : مسعود اصلانی

یک مرد و زن مکمّل هم در کنار هم

آیینه وار هر دویشان بی قرار هم

معنای اصلی لغت خانواده اند

مست نگاه یکدلی و می گسار هم

این زندگی بنا شده بر پایه های عشق

بی اعتنا به ثروت و دار و ندار هم

یک خانه ی محقّر و یک قطعه ی حصیر

سرمایه های اصلی شان اعتبار هم

کانون گرم پرورش غنچه های یاس

پیوندشان وقوع و طلوع بهار هم

در آسمان عاطفه این ماه و آفتاب

چرخیده اند تا به ابد در مدار هم

عاقد خدا و مهریه آب و سکوت محض

آری شدند هم نفس روزگار هم

شاعر:وحید قاسمی

این آفاق گشته خسروانی

به شور و شوق و قلبی لامکانی

گشوده هفت آسمان درهای رضوان

ملائک نغمه خوان در شادمانی

نوای شادی و بانگ سرور است

به گوش ساکنان جنتانی

بسان مقریان آسمانی

محمد سرور و سالار جنت

شده مسحور اسرار نهانی

و امشب قطره قطره عشق بارد

به روی این دو زوج شایگانی

ز وصف واصفین بیرون که امشب

شده هفت آسمان لعل رمانی

به یمن اول ذی الحجه گویم

توکلت علی رب الامانی

شاعر : مریم توفیقی

یک آینه که حسرت دارالسّلام هاست

یک آینه که قبله ی بیت الحرام هاست

یک آینه که عین حقیقت، مجاز نه!

یک آینه که غرق سکوت و پیام هاست

یک سو جلال حضرت خیرالنّسای خلق

یک سو جمال واضح خیرالأنام هاست

پیوند پاک سوره ی یاسین و کوثر است

آغار انکشاف تمام ظلام هاست

تلفیق نهر کوثر و امواج سلسبیل

هنگام باده نوشی و شرب مدام هاست

«حبل متین» گوشه ی جلباب فاطمه

خورده گره به پیرهن «لاانفصام» هاست

دست علی به دست«فصلِّ لربّک» است

اشراق آسمانی و صبح امام هاست

دیگر نیاز تیغ دو دَم منتفی شده است

زیرا که خطبه خطبه فدک در نیام هاست

تا «لَم یَکُن لَهُ کُفُوًا» نزد مرتضاست

خاری به چشم شور جمیع لئام هاست

باید گدا شویم و یتیم و اسیرشان

وقت نزول مائده های طعام هاست...

بر خانه ای که «تُرفَع» و «یُذکَر» نموده «اسم»،

بر خانه ای که رکن و منا و مقام هاست

شاعر : مجید لشگری

ابرهای رحمت حق درّ و گوهر ریختند

نقد هستی را به خاک پای حیدر ریختند

شب نشینان فلک از چشم گوهر بار خویش

 بهر فیض خاکیان از شوق گوهر ریختند

در چنین شب آرزومندان ز شور اشتیاق  

صد هزاران دل به پابوسی دلبر ریختند

ساقیان بزم عشق و شور و مستی از شعف

عاشقان را شهد شیدائی به ساغر ریختند

در شب تزویج زهرا با علی از آسمـــان  

 قدسیان گل بر سر زهرا و حیدر ریختند

تا  که چشم  مهر و مه  افتاد بر  انوارشان  

 بر نثار  راه آنان  نقره  و زر ریختند

در فلک خیل ملائک بال بر هم می زدند  

پیش پای شمع دل پروانه سان پر ریختند

در بهشت آرزو از یمن این پیوند نور 

 حوریان گل در کنار حوض کوثر ریختند

از درخت سبز طوبی بر محبّان علی 

برگه آزادی از غوغای محشـــــر ریختند

ای وفائی ماه و خورشید فلک از آسمان

در قدوم مهر و ماه عشق اختر ریختند

شاعر : جعفر ابوالفتحی

بزن کف مرتضی داماد گشته

بزن کف قلب زهرا شاد گشته

بزن کف در قدوم ماه داماد

بزن لبخند تا حق را کنی شاد

چنین داماد را باشد عروسی

که هستی آیدش بر پای بوسی

عروسی دختر ختم رسولان

عروسی مصطفی را راحت جان

عروسی مریم و هاجر کنیزش

عروسی کو خدا دارد عزیزش

عروسی هستی هستی فدایش

عروسی خلق داماد از برایش

چه دامادی که فخر کائنات است

چه دامادی خداوند ثبات است

چه دامادی سراپا فخر و عزت

چه دامادی خدای عشق و غیرت

چه دامادی محمد ساق دوشش

ملائک هم غلام حلقه گوشش