آئین مستان

یا زهرا بیا امشب سامرا
داره کوچه هاش بوی کربلا
چی بگم از این درد بی حساب

ای وای ای وای
آقامونو بردن بزم شراب

ای وای ای وای
چه غمی تو نگاشه
ناله ای تو صداشه
امون از دل زینب رو لباشه
وای غریب آقا...
روی خوش ندید طعنه هی شنید
پشت مرکب دشمن میدوید
شبیه رقیه پریشونه

ای وای ای وای
آقامونو بردن تو ویرونه

ای وای ای وای
میزنه دیگه ناله
رولبش یه سؤاله
که چه کرد سر بابا با سه ساله
وای غریب آقا...
شب های جمعه میگیرم هواتو
اشک غریبی میریزم برا تو
بیچاره اون که حرم رو ندیده
بیچاره تر اون که دید کربلاتو
آه حرم باز پر از بوی سیبه
آه خدایا حسینم غریبه
هر که از عشق تو دیوانه نشد عاقل نیست
عاقلانند که از عشق تو دیوانه شوند
یا ابا عبدالله یا ابا عبدالله

نه که روضه هات،خود سامرات، گریه داره
غم تو نگات ، غربت چشات، گریه داره
خشکی لبات ، لرزش صدات، گریه داره
توی غربت بیقراری
از غریبی ناله داری
خسته از این روزگاری
زهر کینه زد شراره
شد دل تو پاره پاره
غربت تو بیشماره
واااای امون ای دل ای دل
نه که نوکرت،دل مادرت، روضه خونه
بالای سرت،گل مضطرت، روضه خونه
دم آخرت،چشای ترت، روضه خونه
روضه خونت،ابر و بارون
چشم مهدی گشته گریون
فاطمه شد دل پریشون
تشنه هستی ، تشنه آب
رنگ و روت شد مثل مهتاب
میسوزی با قلبی بی تاب
وااااای امون ای دل ای دل
وعده خدا ، آرزوی ما، کی میایی
یابن مرتضی ، هدف دعا، کی میایی
ذکر شیعه ها ، تو غم و بلا، کی میایی
روزگار ما سیاهه
کار شیعه اشک و آهه
مادر تو چشم به راهه
زود بیا با علم عشق
ای شَه باکرم عشق
باز بنا کن حرم عشق
یابن زهرا یابن زهرا

روضه میخونی امشب تنها

شال عزاتو دیدم آقا

ناله زدن با چشم گریون

آجرک الله یابن الزهرا

زوده یتیم بشی آقا

تو جوونی باباتو کشتن

شبیه زهرا

سینه میزنم شب شهادت

صاحب عزا سرت سلامت

وای من از این غم های تو

خون به دلم کرد اشکای تو

بسکه غریب بود حتی خونش

تحت نظربود بابای تو

سامرا دل پریشونه

پدرتو شده مزارش

میون خونه

جای بسترش دور از مدینه

دست و پا میزد با زهر کینه

سینه میزنم شب شهادت

صاحب عزا سرت سلامت

آب میرسونی مثل سقا

تو به لبای خشک بابا

حرف عطش شد یادت افتاد

طفل ربابو موج دریا

دیدی می لرزیده دستاش

کاسه ی آب میخورد تو بستر

به روی لب هاش

دیگه ندیدی لبای خونی

بزم شرابو لب خیزرونی

سینه میزنم شب شهادت

صاحب عزا سرت سلامت

شال عزا رو دوش صاحب الزمونه

امشب خود آقا داره روضه میخونه

از زهر جفا میسوزه لباش

بارون میباره بازم از تو چشاش

با بی رمقی چشماش به دره

باز منتظر دیدار پسره

توی هر نفس میریزه خون از کنج لبهاش

لحظه های آخر شد آخه میلرزه دستاش

آقای غریب

امشب پر از ماتم قلوب مومنینه

گرد یتیمی رو سر آقا میشینه

بابا میذاره سر رو روی پاش

با ذکر مادر بند اومد نفساش

ذکر لبشه مادر تو بیا

دیگه حسن تو افتاده ز پا

با آه نفس گیرش دلا رو کرده محزون

آقامون به سینه میزنه با چشم گریون

آقای غریب

دل پَر زده مثل کبوترهای شیدا

از سامرا تا مرقد شش گوشه آقا

با شور و نوا با حال دعا

زائر شده دل به کرببلا

دوری حرم، قلبم رو شکست

کبوتر دل رو گلدسته نشست

کاشکی زائر هر شب جمعه بودم آقا

دنیا بی حرم واسه ی من زندونه آقا

یوسف فاطمه سلاله ی مصطفی

در جوانی شدی کشته ی زهر جفا

بقیة الله آجرک الله

گریه کن شیعه در عزای ابن ­الرضا

زهر دشمن نبود جزای ابن ­الرضا

اجر آن مقتدا، عاقبت شد ادا

بقیة الله آجرک الله

او مگر شمع جمع آل یاسین نبود

اجر فرزند پاک مصطفی این نبود

زاده ی مصطفی، دیده عمری جفا

بقیة الله آجرک الله

کشته از زهر کین یوسف زهرا شده

حجت ابن الحسن غریب و تنها شده

ای مزار خرابت سند غربتت

دل هر دل شکسته زائر تربتت

بی تو هر صبح و شام، شیعه گرید مدام

بقیة الله آجرک الله