آئین مستان

خون شد دلم از ماتمت

پشتم شکسته از غمت

چی شد ای پشت و پناهم قامت رعنای تو

چرا آخه غرق خونه چشمای زیبای تو

مونده چشمم سوی تو

لاله گونه روی تو

چی شده بازوی تو

ای علمدار حرم

ای امید لشکرم

بعد تو بی یاورم

چه جوری ای ماه من، بی تو برگردم حرم

چه جوابی من بدم، به سوال دخترم

أینَ عَمِیَ العَباس

آخر نشد برادرم، آب برسونم به حرم

هرکاری کردم به سوی خیمه راهی وانشد

خواستم آبو برسونم به علی اما نشد

خون نشسته رو نگام

اشک شرمه تو چشام

چه جوری خیمه بیام

مشک غرق به خونم

زده آتیش به جونم

بذار اینجا بمونم

هنوزم تو گوشمه، ناله های العطش

روی دستای رباب، اصغر تو کرده غش

أینَ عَمِیَ العَباس

ای عزیز فاطمه، بیدار شو، بیدار شو

خوابیدی تو علقمه، بیدار شو، بیدار شو

من دارم میرم سفر، بیدار شو، بیدار شو

همسفر نامحرمه، بیدار شو، بیدار شو

ما رو دستگیر کردن عباس

بچه ها رو پیر کردن عباس

ببین از روی نیزه عزیزم

زینب و اسیر کردن عباس

ای یل ام البنین، بیدار شو، بیدار شو

حال و روزمو ببین، بیدار شو، بیدار شو

پاشو دستمو بگیر، بیدار شو، بیدار شو

تا نیفتم رو زمین، بیدار شو، بیدار شو

مادرا صد بار مردن عباس

دخترا سیلی خوردن عباس

بعدتو به سمت،خیامو چادر ما دست بردن ...

ای عزیز فاطمه ،بیدار شو ،بیدار شو

خوابیدی تو علقمه، بیدار شو، بیدار شو

من دارم میرم سفر، بیدار شو، بیدار شو

همسفر نامحرمه، بیدار شو، بیدار شو

ای همه پناه من، بیدار شو، بیدار شو

دشمنامون اومدن، بیدار شو، بیدار شو

ترسوها جری شدن، بیدار شو ،بیدار شو

بی بهونه میزنن، بیدار شو ،بیدار شو

غصه ها تکرار میشه عباس

این سفر دشوار میشه عباس

تو که رفتی یا غیرت الله

صحبت بازار میشه عباس

علم و به دوش گرفتی

مشک و تو آغوش گرفتی

خدا یارت باشه سقا

داداش  رشید زینب

خونه ی امید  زینب

برو چشم براتم اینجا

برو چشم به راه می مونم

دم  خیمه گاه می مونم

یه گوشه با گلای یاس

هی میگم خدا نکرده

نکنه که بر نگرده

از همین می ترسم عباس

برو ولی زودتر بیا،خواهرتو بی تاب نکن

با رفتنت این خیمه گاه و،رو سرم خراب نکن

اما اگه یه ذره احتمال میدی نیای نرو

پیش همه سکینه رو شرمنده ی رباب نکن

گریه نکن این جوری زینب می میره

گریه نکن رقیه گریه اش می گیره

اباالفضل،اباالفضل....

تو عموی  باوفایی

دلخوشی  بچه هایی

دلخوشی شون رو نگیری

قربونت برم الهی

چی بگم چقدر تو ماهی

پیش زینب سر به زیری

دارم از نفس می افتم

یادته بهت چی گفتم

پشت  خیمه ها اباالفضل

داداشم حسین  غریب

اینجا پر از نانجیب

نذاریش تنها اباالفضل

اینها منتظرند کار  تو رو تمام کنند

سر حسین و ببُرند حمله به خیام کنند

اینها می خوان خواهرتو برا اسارت ببرند

با غل و زنجیر زینب و وارد شهر شام کنند

گریه نکن این جوری زینب می میره

گریه نکن رقیه گریه اش می گیره

اباالفضل،اباالفضل....

تو دلت یه دنیا درده

تو چشات غم خونه کرده

غم نخور دردت بجونم

ای به هیبتت بنازم

رگ غیرتت بنازم

ای داداش  پهلوونم

میدونم طاقت نداری

زینب و تنها بذاری

قربون  دلت علمدار

زینب و یه مش حرامی

زینب و سنگای شامی

وسط کوچه و بازار

به مادرت ام البین برم مدینه چی بگم

کبودی های صورت  منو ببینه چی بگم

میگه اباالفضلم چی شد،که بردنت بزم شراب

اگه بگه چی اومده سر رقیه چی بگم

گریه نکن این جوری زینب می میره

گریه نکن رقیه گریه اش می گیره

اباالفضل،اباالفضل....

ساقی لب تشنگان، زاده ی ام البنین

دست رشید حسین، بازوی حبل المتین

چهره ی مهتابی و حنجره خشکم ببین

هم جگرم سوخته، هم شده قلبم کباب

عمو عمو آب آب

با چه گناهی عمو، آب به ما شد حرام

خون جگر جای آب، ریخته ما را به جان

میمکد انگشت خود علی اصغر مدام

بال زند از عطش، به روی دست رباب

عمو عمو آب آب

نفس زسوز عطش، شعله ی آذر شده

جواب این آب آب، نیزه و خنجر شده

آل علی از چه رو، بی کس و یاور شده

نمیرود ازعطش، دیده ی طفلان به خواب

عمو عمو آب آب

از غصه آب شدم

 خونه خراب شدم

شرمنده ی تو و

روی رباب شدم

مادر اومده بالا سرم

غرق خون شده پا تا سرم

محشری شده برا سرم

ای برادرم

اگه بره سرم رو نیزه ها

فدا سرت تموم بچه ها

پاشو برو عزیز برادرم

كسی نره به سمت خیمه ها

غوغای حمله ی دشمن به گوش میآد

جدا شده دستم و خونم به جوش میآد

دوره می كنند من و تو رو

جان مادرت پاشو برو

جای من بگیر جلوی این سیل لشكر و

برو داداش قد كمون من

دیگه تو می مونی بدون من

داره می باره بارون از چشات

روی چشای غرق خون من

تنها هستی و من بی تاب و مضطرم

چه جوری تنها بری از میدون تا حرم

داغ غربتت رو جیگرم

تنها می مونی اگه برم

پیش من نمون برو حرم

ای برادرم

دیگه چیزی نمونده یا اخا

كه عالمی رو بی قرار كنی

دیگه كسی نمونده پیش تو

یه نفری میخوای چیكار كنی

گر نخیزی تو ز جا کار حسین سخت تر است

نگران حرمم،آبرویم در خطر است

قامت خم شده را هر که بیند گوید

بی علمدار شده، دست حسین بر کمر است

داغ اکبر رمق از زانوی من برد ولی

بی برادر شدن از داغ پسر سخت تر است

دست از جنگ کشیدند و به من می خندند

تو که باشی به برم باز دلم گرم تر است

نیزه زار آمده ام یا تو پر از نیزه شدی

چو ملائک بدنت پر شده از بال و پر است

پیش من با سر منشق شده تعظیم نکن

که خدا هم ز وفاداری تو با خبر است

علقمه پر شده از عطر گل یاس بگو

مادرم بوده کنارت كه حسین بی خبر است

به تو از فاصله ی یک قدمی تیر زدند

قد و بالای رسا باعث این درد و سر است

اصغر از هلهله کردن بدنش می لرزد

گر بداند که تو هستی کمی آرام تر است

وعده ی ما به نوک نیزه و هر شهر دیار

که به دنبال سرت خواهرمان رهسپر است