آئین مستان

من کجا در بین خون و خاک دنبالت بگردم
آمدم تا دور جسمِ بی پر و بالت بگردم
پا به پای من آمدند
می آمدم و میزدند
آواره شدم وای حسین
ای شاه کفنت کو
عقیق یمنت کو
بگو پیروهنت کو
تنت کو
تا که لب را میگذارم روی رگ های بریده
می زند فواره ی خون زخم اعضای بریده
تو که دست و پا میزدی
وقتی زیر و رو می شُدی
صیحه زد تمام فلک
وای حسین وای حسین
ای شاه قمرت کو
کنارت پسرت کو
ردا و سپرت کو
سرت کو
آمدم اما به سختی این نفس بالا می آید
من که رفتم از کنارت مادرم زهرا می آید
پاشیده ز هم پیکرت
از هم می ربایند سرت
سینه می زند مادرت
وای حسین وای حسین
ای پیکر عریان
در این شام غریبان
ببین ناله ی طفلان
حسین جان
ای شاه کفنت کو
عقیق یمنت کو
بگو پیروهنت کو
تنت کو

واویلا علی الحرم.........

سر حسین به نیزه ها، واویلا علی الحرم

آتیش زدن به خیمه ها، واویلا علی الحرم

گلها کنار یک دگر ، واویلا علی الحرم

گرد عزیز فاطمه، واویلا علی الحرم

اما اباالفضلم چرا ، واویلا علی الحرم

مانده جدا در علقمه، واویلا علی الحرم

به زخم دل نمک زدن، واویلا علی الحرم

دخترات و کتک زدن، واویلا علی الحرم

واویلا علی الحرم........

چو دید زینب حزین، واویلا علی الحرم

 سنگ جفا و شاه دین، واویلا علی الحرم

حسینش افتاده زمین، واویلا علی الحرم

 کشید ناله ای خدا، واویلا علی الحرم

چند نفربه یک نفر، واویلا علی الحرم

غریب گیر آوردنت، واویلا علی الحرم

 به قتلگاه کشوندت، واویلا علی الحرم

دست یکی به موی او

 سنگ یکی به روی او

دست یکی به پیروهن

به روی سینه جای پا

چند نفر به یک نفر

غریب گیر آوردنت

واویلا علی الحرم.........

به روی خاک ها پرش

شمر به دست خنجرش

یکی پی عمامه اش

یکی به دنبال عبا

پیش نگاه مادرش

جدا شد از بدن سرش

اهل حرم به سر زنان

صدا زدند بچه ها

چند نفر به یک نفر

غریب گیر آوردنت

واویلا علی الحرم.........

بذار که یه کم نگات کنم عزیز دلم
غم تو چشاتو میبینم می ریزه دلم
یکم برات قرآن می خونی
بگو داداش پیشم می مونی
بزار یکم دستاتو روی قلبم
کنار من می موندی ای کاش
تو که بری میمیرم داداش
ببین داره می لرزه دلم از غم
جدایی انگار شده تقدیرم
از این دلشوره دارم میمیرم
حسین ای جانم.......
یه چیزی بگو دلم آروم بگیره یکم
همه اومدن فقط تورو بگیرن ازم
داداش نگیر چشماتو از من
فدای این کهنه پیراهن
چه خاکی بعد از تو به سرم میشه
می ترسم از اون گودال تنگ
از این همه نیزه تیر و سنگ
چشام بارون صدام می لرزه
امان از خنجر امان از نیزه
حسین واویلا.........

لشکر جمعِ دور گودال یال ذوالجناح خونینه

دل ارض و سما میلرزه که داره خواهرش میبینه

خواهر داره میبینه نوک تموم نیزه ها خونینه

میبینه سینه ناموس خدا سنگینه

میبینه نشسته بی حیا به روی سینه

تو مشت قاتلا پیچیده موی تو

دیدم نمیبُره خنجر گلوی تو

ای وای حسین من..........

تنها بی دفاع افتاده که لب تشنه و بی جونش

کنار پیکرش تو گودال مادرش فاطمه مهمونه

مادر داره میبینه سر همه ملائکه پایینه

میبینه خنجر دارهپیش گلو میشینه

میبینه چه ضربه هایی میزنه با کینه

روح از بدن چه با تاخیر جدا میشه

چون کُندِ خنجر و سر دیر جدا میشه

ای وای حسین من..........

از مقتل تا عرش اعلا پیچیده صدای مولا

علی مرتضی گریونه میخونه از نجف واویلا

حیدر داره میبینه زمین تو فواره خون رنگینه

میبینه زلف حسین تو دست اون بی دینِ

میبینه زهرا خودش کنار اون بالینه

سرخه محاسنش غارت شده تنش

آخه مگه چقدر می ارزه پیرهنش

ای وای حسین من..........

از وقتی رفتی صد بار دور گودالت گشتم

دیگه از پا افتادم از بس دنبالت گشتم

از گودال میپرسم باقی پیکرت کجاست

 میلرزم میترسم نمیدونم سرت کجاست

 پاشو که لشکر اشک زینبتو نبینه

 ببین دیگه بریدم پاشو بریم مدینه

 حسین حسین واویلا واویلا..........

 تا پیکرها رو دیدم رفتم از حال افتادم

پیش جسم عریان بین گودال افتادم

اون کهنه پیراهن توی تنت دریده شد

معلومه از رگهات سر از قفا بریده شد

هنوز زنده بودی وقتی سر و بریدن

تو راه که می اومدم چادرمو کشیدن

حسین حسین واویلا واویلا..........

 تیری که خورده سینه ات بین قلب خواهر رفت

 هرچی که بود غارت شد انگش و انگشتر رفت

بعضی ها با سنگ و یه عده با عصا زدن

 قبلش نیت کردن به خاطر خدا زدن

 وقتی با نعل تازه از رو تنت گذشتن

 کاشکی به جای این کار خواهرتو میکشتن

حسین حسین واویلا واویلا..........

دست تقدیر گریه می کنه ای وای
داره شمشیر گریه میکنه ای وای
خاک گودال ضجه میزنه ای وای
آخرین تیر گریه می کنه ای وای
نور خورشید گریه می کنه ای وای
بس که تابید گریه می کنه ای وای
گفته مقتل جالس علی صدره
هر کی فهمید گریه میکنه ای وای
و علیک بالبکاء
بین اون شلوغیا تنها موند
وعلیک بالبکاء
نگران خیمه ی زنها بود
و علیک بالبکاء
چه غمی تو صورتش پیدا بود
و علیک بالبکاء
که سرش به دامن زهرا بود
یوماه، یوماه.......
سم مرکب گریه میکنه ای وای
مادر هر شب گریه می کنه ای وای
آسمون از داغ تو پریشون شد
بس که زینب گریه میکنه ای وای
موج دریا گریه میکنه ای وای
خاک صحرا گریه میکنه ای وای
همه رفتند مادرت کنارت هست
خود زهرا گریه می کنه ای وای
و علیک بالبکاء
تشنه لب بود و لب دریا بود
و علیک بالبکاء
بدنش زیر سماسبا بود
و علیک بالبکاء
سر پیرهنش هم دعوا بود
و علیک بالبکاء
که سرش به دامن زهرا بود
یوماه، یوماه .......
کوه و هامون گریه میکنه ای وای
آسمون خون گریه میکنه ای وای
لب خشکت چشم به راهه بارون بود
داره بارون داره گریه میکنه ای وای
اون همه سنگ گریه میکنه ای وای
وسط جنگ گریه میکنه ای وای
دختر تو خیمه مونده بی تابش
شده دلتنگ گریه میکنه ای وای
و علیک بالبکاء
که زمین و آسمون گریونن
و علیک بالبکاء
خواهرش رسیده سرگردونه
و علیک بالبکاء
تو تنش نیزه رو می چرخونه

و علیک بالبکاء
مادرش براش روضه میخونه

یوماه، یوماه .......