آئین مستان

سلطان این عالم تنها غریبونه

تو حجره افتاده روی لباش خونه

بمیرم این آقا، امام رضامونه

داره تو این دمای آخر

به زیر لب میگه ای مادر

غم یکی دوتا نیست، دورش آشنا نیست

هیچکی جز جوادش دور حضرت رضا نیست

از کوفه تا حجره، آمد جگر سوخته

به یاد اون کوچه، با چشم تر سوخته

به یاد اون مادر، که پشت در سوخته

با داغ سینه و میخ در

 به زیر لب میگه ای مادر

خسته و خزونی با قد کمونی

مادری که پرپر شد تو اول جوونی

غم یکی دوتا نیست، دورش آشنا نیست

هیچکی جز جوادش دور حضرت رضا نیست

روی زمین پیش روی جواد افتاد

شبیه زلفی که تو دست باد افتاد

یاد غم بزم ابن زیاد افتاد

رضا شده پریشون امشب

با روضه های عمه زینب

نور دیده زینب، قد خمیده زینب

همسفر با راس عشق سر بریده زینب

واویلا واویلا، واویلا

تو ناله ی آخر دلش کبوتر شد

با خوندن روضه، لبش معطر شد

مهمون گودال به خون شناور شد

ای بی کفن حسین واویلا

خونین بدن حسین واویلا

ای ذبیج عطشان، ای قتیل عریان

ای برادر زینب تشنه لب حسین جان

واویلا واویلا، واویلا

خدا را شکر که هر کی بپرسه ازم کجاییم
جواب من همیشه همینه امام رضائیم
جایی بیشتر نداره  از حرمش آرامش
خود آقا میدونه این که چقدر میخوامش
دیگه چی می خوام اگه همین باشه بسه
تو‌قبر وقیامت آقا به دادم میرسه
دیگه باید در آری از امشب پیرهن سیاهتو
می مونه چشم ای محرم یه سال به راه تو
پای عشق تو حسین جان به خدا میمونم
اجازه دادی برات گریه کنم ممنونم
ممنونم آقا جان همیشه از مادر تو

چون زهرا نوشته اسم منو نوکر تو
همه امیدم اینه که هستم براتو سینه زن
براتو کاشکی امسال میکردم ارباب بی کفن
میکشه عاشقتو داغ لب اتشانت
الهی من بمیرم واسه تن عریانت
میدونی که عمری داغ دل ما همینه
رَأسِت روی نیزه بدنت رو زمینه
الا و صلی الله علی الباکین علی الحسین
ابد ولله یا زهرا ماننسی حسینا
 تا ابد به خدا یا زهرا ما حسینی هستیم

وای وای

وقتی که می دیدم عمه م رو زیر تازیونه ها

وای وای

وقتی که رو نیزه سنگ خوردی از رو بوم خونه ها

وای وای

وقتی از رو نیزه افتادی رو خاک ها

وای وای

وقتی از رو نیزه دیدی منو بابا

وای وای، تا اسم تو رو بردم

وای وای، سیلی و لگد خوردم

وای وای، با هر قدم مُردم

وای وای، ذره ذره جون دادم

وای وای، از رو ناقه افتادم

وای وای، اسمم رفته از یادم

وای وای

وقتی که لرزیدم از شرم اون چشمهای بی حیا

وای وای

وقتی که می دیدم میبندن سرها رو، روی نیزه ها

وای وای

 از دست نامردها تو کوچه و بازار

وای وای

 از سیل اشکهای این گریه ی زار زار

وای وای، تا اسم تو رو بردم

وای وای، سیلی و لگد خوردم

وای وای، با هر قدم مُردم

وای وای

وقتی که می پیچید زنجیرم دور این گلوی من

وای وای

وقتی که سر نیزه سرخ می شد با خون عموی من

وای وای

پیرم کرد درد این زنجیر روی دوشم

وای وای

از درد سیلی و زخم روی دوشم

وای وای، این چشم ها دیگه تاره

وای وای، از زخم های گوشواره

وای وای، از این معجر پاره

عمریه میبارم، از داغ حسین

غمی کهنه دارم، از داغ حسین

هنوز تو گوشمه نالهٔ رباب

تو خیمه ها نبود یه قطره آب

گریه میکنم برا غم حسین

غرق رنج بلا، ای وای حسین

امون از داغ شاه، ای وای حسین

امون امون امون از قوم یهود

که ظلم کینه ها حق ما نبود

هنوز تو گوشمه نالهٔ رباب

تو خیمه ها نبود یه قطره آب

گریه میکنم برا غم حسین 

روضه خون مشکت شده بارونه نگاهم

افتاد علم از دست که علمدار سپاهم

مدیون لب خشک تو دریا شده عباس

از داغ غم تو کمرم تا شده عباس

با پَرِ تو انگاری پَرم شکست

مثل سرت پشت لشکرم شکست

تو خیمه ها بغض دخترم شکست

اگه بهت داره میرسه صدام

پاشو بازم سقایی بکن برام

پاشو ببین میخندن به گریه هام

برادرم عباس دلاورم

با این دل خون و با همین قد خمیده

دستات و می بوسم میذارم روی دو دیده

ای کاش نمیدیدم رو سرت جای عموده

راستی یا ابالفضل مادرم اینجا نبوده

حس میکنم بوی یاس پرپر و

کنار تو بوده گویا مادر و

راحت بکش نفس های آخر و

اگر چه که داغت روی قلبمه

قبول باشه ای آقای علقمه

بوسیدن خاک پای فاطمه

برادرم عباس دلاورم

بعد تو دیگه سیرم از این دور و زمونه

بعد تو دیگه جای منم مقتل خونه

بعد تو چقدر معجر و خلخال میشه غارت

میری و تن من توی گودال میشه غارت

بی من و تو زینب چه بی طاقته

بی من و تو رو قلبش مصیبته

غمم برا روزای اسارته

روزایی که داره رنج بی حساب

روزایی که نالش میشه بی جواب

روزایی که دور دستش طناب

برادرم عباس دلاورم

از عشق لبریزی، از نور سرشاری

ماه آل الله تا صبح بیداری

تو رفتی و بی یارم سقا و سپهدارم

دیدم سر راهم وای دستات و علمدارم

کُشتی من و با دست و پا زدن

رفتی همه هم و صدا زدند

ای وای همه به خیمه زدند ای وای

از عشق لبریزی، از نور سرشاری

ماه آل الله تا صبح بیداری

داغت رو قلب دریاست میدونم

تشنه برگشتی عباس ممنونم

من بی تو برم خیمه دست خالی و گریون

میگن همه با گریه عمومون و برگردون

پاشو ببین که بی برادرم

پاشو به خاطر اهل حرم

پاشو بدون تو کجا برم پاشو

کُشتی من و با دست و پا زدن

رفتی همه هم و صدا زدند

ای وای همه به خیمه زدند ای وای

از عشق لبریزی، از نور سرشاری

ماه آل الله تا صبح بیداری

از مشک پاره حسرت می باره

مادر افتاده پای گهواره

تو روی زمین و من نمیاد ازم کاری

من موندم و خواهرهات ما رو به کی میسپاری

برگرد قربون چشمای ترت

برگرد بریم کنار لشکرت

برگرد اب نشد فدا سرت برگرد

از عشق لبریزی، از نور سرشاری

ماه آل الله تا صبح بیداری