آئین مستان

اگه رو پایِ تو سر نذاشتم، گله ندارم
اگه تو غم ها بابا نداشتم، گله ندارم
اما شکایت دارم از دست این طعنه ها
یه عده پا میذارن به روی خونِت بابا
بعضی وقتا، دلگیر میشم

میدونم که، همیشه هستی پیشم
اسم تو روی لبام، سرفرازیه برام
ای تموم امیدم، ای بابای شهیدم
خیلی غصه کشیدم، خیلی طعنه شنیدم
ای تموم امیدم، ای بابای شهیدم
ای بابای شهیدم........

بیاین با هم بریم به سرزمینِ کربلا

به یادِ بچه هایِ جنگ و شیمیائیا

همه حسینیا .. همه حسینیا .. همه حسینیا

به سینه سنگِ سنگرایِ عشقُ میزدن، کجا بودیم؟

با رمزِ یا حسین به جبهه ها میومدن، کجا بودیم؟

به عشق دشت کربلا شدن خونین بدن، کجا بودیم؟

آقای من .. اَبی عبدالله حسین ...

آقا فراق و هجر و دوریمُ زِ کربلا

گذاشته ام به پای اَلبَلاءُ لِلوَلا

سَلامُکَ علی .. سَلامُکَ علی .. سَلامُکَ علی

شبایِ جمعۀ حریم تو قشنگترین شبای من

منو به نوکری قبول کنی همین بسه برای من

بدون تو نمیرسه به جایی یا حسین صدای من

آقای من .. اَبی عبدالله حسین ...

آقا با نوکریِ دست و پا شکسته ام

اگه نگیری دستمو زِ پا نشسته ام

خلاصه خسته ام .. خلاصه خسته ام .. خلاصه خسته ام

دلم خوشه که زلفمُ گره زدم به پرچم عزات

رسونده ام خودم رو هرجوری بوده به کشتیِ نجات

به سینه و به سَر زدن هامونه باقیات و صالحات

آقای من .. اَبی عبدالله حسین ...