آئین مستان

به نام قبله ی شاه نجف، به نام نبی
منم غلام علی و منم غلام نبی

علی و فاطمه، داماد و دخترش هستند
چه بیش ازین بنویسیم از مقام نبی

نوشته اند سخن گفته در شب معراج
خدا به لهجه ی حیدر، به احترام نبی

به آنکه تهمت هَذیان به او زده لعنت
همیشه وحی گره خورده با کلام نبی

بگو به دشمن حیدر، خدا خدا نکند
علی علی است مناجات صبح و شام نبی

بگو که اَشهد انَّ علی وَلی الله
بگیر هر چه که میخواهی از رسول الله

سلام حضرت ِاز دَرک ما ، فراترها
سلام سایه بالا سَرِ ابوذرها

به جز تو نیست کسی در جهان علی پرور
به جز تو نیست کسی سید پیمبرها

تو با علی و خدیجه قیامتی کردید
که نیست تا اَبَدُالدَّهر ، کار لشکرها

جماعتی که همه دشمنان هم بودند
شدند با هُنرت خواهر و برادر ها

هنوز هم که هنوز است نام فاطمه ات
نشانده لرزه به جانِ تمام اَبترها

بزرگ و کوچک نسلت همیشه سلطانند
غلام خانه ی این قوم ، تاجدارانند

تو نور عالم امکان، تو ماه تابانی
تو قبله ای، تو مرادی، تو جان جانانی

تو با وفا، تو خدای مکارم اخلاق
تو قبله گاهِ تمامیِ مهربانانی

به آشنا ، به غریبه ، به کافر و مومن
رسیده بخشش و لطفت، تو مثل بارانی

تو آن شهنشهِ خاکیِ روزگاری که
نه حاجبی به سرایت بُوَد نه دربانی

بزرگواری و کارَت عطای بی منت
غم دل همگان را نگفته می دانی

به یُمنِ مَقدم تو بتکده ، مصلا شد
زمین ز خواب زمستانی ِخودش پا شد

جهان برای همیشه است، آرزومندت
شده هوایی ِ شصت و سه سال لبخندت

چه ساده عاشق خود کرده ای دو عالم را
یگانه ای و زمانه، ندیده مانندت

قسم به جان ِ که، از اهل آسمان و زمین
به جز تو خورده به قرآن خود، خداوندت ؟

خدا ز دامن تو دست من جدا نکند
خدا رهام نگرداند هرگز از بَندت

هزار شکر که مدیون صادقت هستم
ره نجات به من یاد داده فرزندت

همان که خواسته ای شد، مسیر عاشقی ام
هزار شکر خدا را امامِ صادقی ام

همیشه بر سر این سفره میهمان هستم
همیشه شامل این لطف بی کران هستم

نه دلبریست مرا جز نوادگان شما
نه جیره خوار و فدائی این و آن هستم

بگو چه بهتر ازین خواهم از تو من دیگر
به زیر سایه ی زهرای مهربان هستم

شنیده ام که تویی عاشق حسینی ها
منم همان که رفیق حُسینتان هستم

به جانِ فاطمه آقا بیا و کاری کن
شوم شهید ِحسین ِتو تا جوان هستم

درین زمانه که دلسوز و تکیه گاهی نیست
به جز حسین مرا ملجا و پناهی نیست

روئید چو عطر گُل حیاتی دیگر
در مکه و یثرب، برکاتی دیگر

بر خاتم انبیا محمد صلوات 
بر حضرت صادق صلواتی دیگر

امروز نوشتند کبوتر شدنم را
پرواز کنان راهی دلبر شدنم را

چشمان من از شوق مهیای شراب است
مدیون توام لذت ساغر شدنم را

آنقدر نرفتم زدر خانه گرفتم
تا روز ابد سائل این در شدنم را

گفتند برو نوکر صاحب کرمی باش
دادم به شما نامه ی قنبر شدنم را

یک عمر به دور سرتو گرم طوافم
امضا بزن از اهل جهان سرشدنم را

باید که به گوش همه حالا برسانم
فورا خبر مستِ پیمبر شدنم را

خوبست بدانید به دربار رسیدم
تا پشت در احمد مختار رسیدم

روزی که تو از راه رسیدی دل ما ریخت
خیر قدمت وِلوله در ارض و سما ریخت

کفار هم از بودن تو بهره گرفتند
بارانِ کرامات تو آقا همه جا ریخت

مکه زنفسهای تو توحید سرا شد
از بس که به هرجا گذرت عطر خدا ریخت

دیدند به ایوان مدائن تَرَک افتاد
از هیبت سبحانی تو بتکده ها ریخت

پیچید درعالم خبر آمدن تو
تا صبح درخانه تو خیل گدا ریخت

گراهل مناجات شدیم علتش این بود
الطاف تو درکاسه ی ما شوق دعا ریخت

با امر شما ساعت خورشید عوض شد
حتی جهت حرکت خورشید عوض شد

تا هست خدا نام تو برجاست یقیناً
بردامن تو دست گداهاست یقیناً

درکشور ما اسم تو درصدر اسامی است
چون نام محمد شرف ماست یقیناً

فهمیدم ازین بوسه هرروزه بدستش
آرامش تو حضرت زهراست یقیناً

وقتی همه جا ورد زبان تو علی بود
یعنی که وصی حضرت مولاست یقیناً

هربار که در جنگ به کارتو گره خورد
شمشیر علی حل معماست یقیناً

با تیغ کج آورده به حیرت همگان را
خم کرده قدوقامت شمشاد قدان را

ما تا به ابد دست به دامان شماییم
خاریم ولی جزوِ گلستان شماییم

خشکیم کویریم ولی شکرگزاریم
صد شکر که لب تشنه باران شماییم

ای کاش که مارا به غلامی بپذیرید
تا فخر کنیم اینکه غلامان شماییم

ما شیعه شدیم از کَرَمِ حضرت صادق
مومن به تعالیم و مسلمان شماییم

ارث از تو گرفتیم که بی تاب حسینیم
دلسوخته ی دیده گریان شماییم

از یمن روایات شما روضه نشینیم
در بند حسینیم و گرفتار ترینیم..

گلدسته های عرش به نامِ محمد است
تنها خدای عرش، امامِ محمد است

آنقدر دلرباست که بالِ فرشته ها
همواره صیدِ دائمِ دامِ محمد است

از او طلب نموده ای اصلاً تو جام مِی؟!
ذکر علی علی، مِی جامِ محمد است

این را خود علی به همه عاشقانه گفت:
که مرتضی عبید و غلامِ محمد است

حوریه چیست جز گُلِ لبخندِ روی او
باغ بهشت چیست؟ سلامِ محمد است

باید در آینه به جمالش نگاه کرد
باید علی شناس شد و رو به ماه کرد

نصيبِ رزقِ خودم را وسيع می‌خواهم
مدينه، هفدهِ ماهِ ربيع می‌خواهم

برای اين دو سه روزه فقط نمی‌خواهم
برای روزِ قيامت شفيع می‌خواهم

درست در شبِ ميلادِ آفتابِ ششم
دلم گرفته خدايا بقيع می‌خواهم

کريم تا که تويی و فقير تا که منم
هرآن ‌چه خواسته‌ام را سريع می‌خواهم

به پای پرچمِ اسلام تا دمِ آخر
دلی سميع و بصير و مطیع می‌خواهم

دو تا ساقی، دو تا باده، دو تا مینو، دو تا ساغر

دو تا تاکِ پر از انگور و سر در خمره ، خُم پرور

یکی شان صادقُ آن دیگری گردیده پیغمبر

اگر مستم اگر هوشیار

اگر خوابم اگر بیدار

اسیرم در کمندِ جعفر صادق

کمندِ احمد مختار

دو تا خورشیدِ عالم تاب می آیند از بالا

دو دُرّ نادر و نایاب می آیند از بالا

دو تا آقا دو تا ارباب می آیند از بالا

دو تا کوثر دو تا زمزم

دو تا دارو دو تا مرهم

دو تا ایمانِ مستحکم

یکی صادق یکی هم حضرتِ خاتم

ندایی آمد از لاهوتِ ربّ العزه در ناسوت

به هم پیچیده شد طومارِ کفر جبت و الطاغوت

فلک خرم ملک در شادی و جن و بشر مبهوت

فروغی در شب آمد ایّها العالَم

رئیس مکتب آمد ایّها العالَم

الا ای شیعیان کف دارد این مژده

رئیسِ مذهب آمد ایّها العالَم

ببین آتشکده خاموش شد از شعله هایِ شرک

کسی آمد که لرزانده است نورِ او بنایِ شرک

هراسان شد از این مولود مکه ناخدایِ شرک

محمد هدیه ای از عالم بالا

مقامش قاب قوسین است و او ادنی

اگر چه خاتم پیغمبرانش خوانده اند اما

بخوانیدش اَباالاُمّه ، اَخیُ الحیدر ، اباالزهرا

محمد می رسد، از خوبی اخلاق می خواند

امینِ مکه از پابندیِ میثاق می خواند

سروش وحی را در گوشۀ عشاق می خواند

ز قرآن خواندنش قرآن شده واله

دلِ یاسین و الرحمان شده واله

حرا واله، خدا واله، علی مرتضی واله

ابوذر مست گشته از دمش سلمان شده واله

کنار گنبدِ خضرایِ او ما روسیاهانیم

در این دارالحکومه تک تک ما عبد سلطانیم

پناهمان بده! همشهریِ شاه خراسانیم

شفیعَ المُذنِبین الغوث

شه دنیا و دین الغوث

الا ای که وصی ات شد

امیرالمومنین الغوث

علی دلدار، علی دلبر، علی مولا، علی رهبر

علی قرآن، علی کوثر، علی میزان، علی محشر

علی حیدر، علی صفدر، علی شد جان پیغمبر

عَلِیٌّ حُبُهُ جُنّه

قَسِیمُ النَّارِ والجَنَّه

وَصِیُّ المُصطَفَی حَقّاً

اِمَامُ الْاِنْسُ وَ الْجَنَّةِ

خلق جهان محو نور روى محمد

شیفتۀ سیرت نِکوى محمد

دیده گرش صد هزار بار ببیند

سیر نخواهد شدن زِ روى محمد

نیست مهى در فلک به نور جمالش

نیست گلى در چمن به بوىِ محمد

خوی محمد شعارساز که خویی

نیست پسندیده تر زخوی محمد

ره نبرد سوی شاهراه حقیقت

تا نبرد ره کسی به سوی محمد

هیچ دلی خالی از محبت او نیست

پرشده عالم زگفتگوی محمد

زنده شود از نسیم صبح وصالش

هر که بمیرد در آرزوی محمد

صبحِ قیامت که سر زخاک برآرد

دل رود اول به جستجویِ محمد

یارب در روز رستخیز ، مریزان

آبرویِ ما به آبرویِ محمد

خوشه نچینی رسا زِخرمن فیضش

تا ننهی سر به خاکِ کویِ محمد

به بهار گفتم ثمرت مبارک

به بهشت گفتم شجرت مبارک

به سپهر گفتم قمرت مبارک

به وصال گفتم سحرت مبارک

به وجود گفتم گهرت مبارک

به شکیب گفتم ظفرت مبارک

به کلیم گفتم شب احمد آمد

به مسیح گفتم که محمّد آمد

چه خوش است امشب شب عیش و نوشم

چو ملک ز گردون گذرد سروشم

چو شراب کوثر ز درون بجوشم

به وصال ساقی زِ شعف بکوشم

من و های و هوی و دو لب خموشم

که هماره جانم دهد و ستاند

ز نبی بگوید، ز علی بخواند

ز خدا بُوَد پر همه ‌جایِ مکه

شده غرق عالم به فضای مکه

زده پر وجودم به هوای مکه

به زمین مکه ، به سمای مکه

به مقام کعبه ، به صفای مکه

به رسول اکرم ، به خدای مکه

به شکوه کعبه، به جلال احمد

که خداست پیدا به جمال احمد

شب شام روشن ز فروغ رویش

رهِ «ایمن» ایمن ، به پناه کویش

یم بی‌نهایت نمی از سبویش

قد خضر سروی به کنار جویش

دل خلق بسته به کمند مویش

به بهار خلقش، به بهشت خویش

به کدام دم ، دم زنم از ثنایش

به کدام سر ، سر فکنم به پایش

نفسش روایت، سخنش درایت

هدفش نبوت، کنفش ولایت

جلوات رویش، همه را هدایت

اثرات دستش، همه‌جا عنایت

منم و عطایش، دو خجسته آیت

نه در آن حدود و نه بر این نهایت

به خدا به قرآن، به رسول و آلش

که بس اسـت فردا نگه بلالش

به خداست عبد و به دلش خدایی

به ثناس بسته دهن سنایی

همه خسروان را به درش گدایی

همه دلبران در قدمش فدایی

قد و قامتش را همه کبرایی

دمد از وجودم دم نارسایی

نـه توان ثنایش به زبان بیارم

نه توان قلم را به زمین گذارم

به تمام قرآن ، به رسول داور

به جلال زهرا ، به مقام حیدر

به صفا ، به مروه ، به منا به مشعر

به دو دخت زهرا به شبیر و شبر

به مقام سلمان ، به قیام بوذر

به کمال میثم ، به خلوصِ قنبر

که خدا ندارد بشری چو احمد

که بشر ندارد پدری چو احمد

هله‌ ای دو عالم همه دم به کامت

زِ فلک گذشته اثر کلامت

تو بگو که گویم سخن از مقامت

تو بخوان که عالم شنود پیامت

ز بشر درودت ز خدا سلامت

همه جا قیامت شده با قیامت

چه شود بخوانی به نوایِ دیگر

چه شود برآیـی ز حرای دیگر

تو پیمبر استی به همه زمان‌ها

تو خدایگانی به خدایگان‌ها

کمی از زمینت همه آسمان‌ها

به کفت زمامِ همه‌کهکشان‌ها

قدمت فرازِ قلل جهان‌ها

کلمات نورت ، همه نقش جان‌ها

تو زعیم بودی ، همه انبیا را

تو پیمبر استی همه اولیا را

تو رسول بودی که نبود عالم

تو امام بودی و نبود آدم

به همه مؤخر ز همه مقدم

تو نبی اعظم تو رسول ‌اکرم

تو دلیل بودی به کلیم در یم

تو مسیح بودی به مسیح در دم

تو خدا جلالی، تو خداپرستی

تو همیشه بودی، تو هماره هستی

تو رسول حق تا صف محشر استی

تو پیمبران را همه رهبر استی

تو مطهر استی، تو مطهر استی

تو فروتن استی، تو فراتر استی

تو امام حیدر، تو پیمبر استی

تو ز انبیا هم، همگی سر استی

نگهی بـه «میثم» که ره تو پوید

همه از تو خواند ، همه از تو گوید

فروزان از دو مشرق در سحرگاهان دو ماه آمد

دو خورشید جهان افروز ، در دو صبحگاه آمد

دو موسی از دو دریا ، یا دو یوسف از دو چاه آمد

دو رهرو ، یا دو رهبر ، یا دو مشعل دار راه آمد

دو شمع جمع بزم جان ، دو رکنِ محکم ایمان

دو بحر رحمت و غفران دو دست قادر منان

دو آدم خو دو یوسف رو دو موسی ید دو عیسی دم

دو دریا را دو رخشان گوهرِ یک دانه پیدا شد

دو جانِ جانِ جان ، دو دلبرِ جانانه پیدا شد

دو سروِ ناز یا دو نازنین ریحانه پیدا شد

دو شمعِ آفرینش ، یک جهان پروانه پیدا شد

دو سّر داور هستی دو جان در پیکر هستی

یکی پیغمبر هستی یکی روشنگر هستی

یکی سر الله اکبر ، یکی وجه الله اعظم

دو شمع جمع انسانها دو شاه کشور جانها

دو باب الله احسانها دو بسم الله عنوانها

دو سروِ باغ و بستانها دو باغِ روح و ریحانها

دو واجب جاه امکانها دو مشعل دار کیهان ها

دو خالق را نماینده ، دو قرآن را سراینده

دو رحمت را فزاینده ، دو دلها را رباینده

یکی بر اولیا سادس ، یکی بر انبیا خاتم

فلک امشب زمینِ مکه را از دور می بوسد

ملک مهد محمد را بموجِ نور می بوسد

بفرمان خدا خاکِ درش را حور می بوسد

مسیح از عالم بالا کلیم از طور می بوسد

حرم پیموده ره سویش طواف آورده بر کویش

صفا چون گل کند بویش صفاها گیرد از رویش

به یادِ لعل لب هایش کند رفعِ عطش زمزم

چو آمد آمنه کم کم بهم چشم خدا جویش

دو لب خاموش اما عالمی گرم هیاهویش

بناگه تافت خورشید جهان آرا زِ پهلویش

منور ساخت شرق و غرب را از پرتوِ رویش

سماء در نور او گم شد زمین دریایِ انجم شد

لبش گرم تبسم شد وجودش در تلاطم شد

که ناگه چشم حق بینش دوباره باز شد ازهم

ندا از عمقِ جان بشنید هان ای مهربان مادر

خدایت را خدایت را بخوان مادر بخوان مادر

سلامت می دهد امشب زمین و آسمان مادر

که هستی آفرین هستیت بخشد رایگان مادر

ببین لطف موید را بخوان دادار سرمد را

بدنیا آر احمد را محمد را محمد را ..

بذکر حق کن استقبال از پیغمبر اکرم

چو آن تابنده اختر زاد آن نور مجسم را

نه آن نور مجسم بلکه وجه الله اعظم را

فروغی تافت از نورش که روشن کرد عالم را

ندا آمد که زادی بهترین فرزندِ آدم را

مبارکباد لبخندت گرامی باد فرزندت

بهین عبد خداوندت محمد طفل دلبندت

که می خوانند مدحش را خدا و انبیا با هم

تو امشب آدم و نوح و و خلیلِ دیگر زادی

ذبیح و خضر و داود و کلیم برتری زادی

مسیحا نه مسیحایِ مسیحا پروردی زادی

تو امشب بر همه پیغمبران پیغمبری زادی

رسل در تحت فرمانش کُتب یک جمله در شانش

هزاران خضر عطشانش صد اسماعیل قربانش

مبارک ای گرامی مادر پیغمبر اکرم

محمد ای چراغ روشنی بخش جهان آرا

بر افروز و بر افروزان بنورِ خویش دل ها را

بلرزان با نهیبِ آسمانی کاخِ کسری را

ندای تُفلِحوا از عمق جان برکش بخوان ما را

تو ما را دانش آموزی تو در هر عصر پیروزی

تو برق اهرمن سوزی ، تو در هر عصر پیروزی

لوای توست با دست خدا بر دوش نه طارم

هماره بویِ عطر خُلد از خاک درت خیزد

همیشه نورِ توحید از فرازِ منبرت خیزد

ندایِ تُفلحوا از مکتب جان پرورت خیزد

فروغ دانش از کرسیِ درس جعفرت خیزد

ششم مولا ششم رهبر ششم هادی ششم سرور

ششم فرماندۀ داور ششم فرزند پیغمبر

که شش خورشیدِ حق از سُلب او تابیده در عالم