آئین مستان

سر سفرۀ تو ، مهمونم علی

تویی لیلا و من ، مجنونم علی

ای جونم علی ..

من یه عمره که ، حیرونم علی

نیومدم حرم ، داغونم علی

ای جونم علی ..

تو آسمونِ تو ستاره میشم

نبینمت آقا بیچاره میشم

جابهم ندی آقا آواره میشم ، حیدر

شوقِ دیدنت میکشه منو

مثه شبای بیقراری میشم

مثه بارونایِ بهاری میشم ، حیدر

«روحُ الله عینُ الله اسَدُالله ولیُ الله حیدر ..»

می پیچه اسمتُ رویِ ماذنها

زیر سایۀ تو همۀ ماسوا

ای جونم علی ..

ریزه خارِ توِ همۀ کبریا

ایونِ طلات پُرِ برو بیا

ای جونم علی ..

یه روزی میرسه به هوایِ تو

سرمو میدم آقا برایِ تو

میامُ میشم خاک پایِ تو ، حیدر

سرمُ روی پای تو میزارم

مثه بارونا میامو میبارم

چه جوری بگم دوست دارم ، حیدر

«روحُ الله عینُ الله اسَدُالله ولیُ الله حیدر ..»

اگه نداشتمت ، میمردم علی

هی غصه وغم ، میخوردم علی

میمُردم علی ..

من بنده و تو ، مولامی علی

ساده بت بگم ، بابامی علی

آقامی علی ..

الهی سایه ت بالاسر من

دلیل خوشیُ چشِ تره من

بیا نفساِی آخرِ من ، حیدر

در خونۀ تو قد کشیدم

مثه تو بخدا کسی ندیدم

امیدمُ از همه بریدم ، حیدر

بی همتا ، علی یا علی

مولانا ، علی یا علی

ذکر من ، علی یا علی

تنها ، یا علی یاعلی

«روحُ الله عینُ الله اسَدُالله ولیُ الله حیدر ..»

سر سفرۀ تو ، مهمونم علی

تویی لیلا و من ، مجنونم علی

ای جونم علی ..

من یه عمره که ، حیرونم علی

نیومدم حرم ، داغونم علی

ای جونم علی ..

تو آسمونِ تو ستاره میشم

نبینمت آقا بیچاره میشم

جابهم ندی آقا آواره میشم ، حیدر

شوقِ دیدنت میکشه منو

مثه شبای بیقراری میشم

مثه بارونایِ بهاری میشم ، حیدر

«روحُ الله عینُ الله اسَدُالله ولیُ الله حیدر ..»

عشقِ منو تو چه ماجرایی دارد

این قصه چه شاهُ چه گدایی دارد

من بین صفا و مروه هم می گویم

ایوانِ نجف عجب صفایی دارد ..

روزِ خلقتش آدم ، گفت یا علی لبیک

از خروشِ او عالم ، گفت یا علی لبیک

این صدا الهی بود ، ذکر دادخواهی بود

هر نفس بنی آدم ، گفت یا علی لبیک ..

عشقِ منو تو چه ماجرایی دارد

این قصه چه شاهُ چه گدایی دارد

من بین صفا و مروه هم می گویم

ایوانِ نجف عجب صفایی دارد ..

قبل خلقتِ انسان ، شد ملائکه حیران

دید عرشِ مستحکم ، گفت یا علی لبیک

این بشر قدیمی بود ، با خدا صمیمی بود

زان زبان و جان هر دم ، گفت یا علی لبیک

مُرده گر شود احیا ، شک نکن که در آنجا

روحِ عیسیِ مریم ، گفت یا علی لبیک

عشقِ منو تو چه ماجرایی دارد

این قصه چه شاهُ چه گدایی دارد

من بین صفا و مروه هم می گویم

ایوانِ نجف عجب صفایی دارد ..

تا وِرا حقِ داور ، خواند ساقیِ کوثر

سلسبیل با زمزم ، گفت یا علی لبیک

هر که راه را گم کرد ، رو به مرتضی آورد

نور دید و شد خُرّم ، گفت یا علی لبیک

عشقِ منو تو چه ماجرایی دارد

این قصه چه شاهُ چه گدایی دارد

من بین صفا و مروه هم می گویم

ایوانِ نجف عجب صفایی دارد ..

در مراحلِ منهاج ، پله پله در معراج

خود پیمبر اکرم ، گفت یا علی لبیک

مستی مَلک از او هستی فلک از او

نور نیّر اعظم گفت یا علی لبیک

هر کجا ظفر دیدی ، صاحب هنر دیدی

هر نفس بدان او هم ، گفت یا علی لبیک

سویِ کربلا کن رو ، با حسین شو همسو

در مُحرّمْ آن مَحرم ، گفت یا علی لبیک

با تواضع و اخلاص ، ساقی وفا عباس

بر فرات زد پرچم ، گفت یا علی لبیک

عشقِ منو تو چه ماجرایی دارد

این قصه چه شاهُ چه گدایی دارد

من بین صفا و مروه هم می گویم

ایوانِ نجف عجب صفایی دارد ..

این شعار زیبا را ، فاطمه به ما آموخت

آن معلم اعلم ، گفت یا علی لبیک ..

نمکِ زندگیم از نام علیِ

دلِ من مرغِ سرِ بام علیِ

من مسلمانِ حسینم ولی دینم

تا ابد پیروِ اسلام علیِ

اگه علی سامونمه ، کویرمُ بارونمه

اگه دینُ ایمونمه ، حق یا علی ..

اگه علی دلدارمه ، تویِ بی کسی یارمه

اگه نوکریش کارمه ، حق یا علی

دینُ دنیامه علی ، دینُ دنیامه

آره اقامه علی ، آره آقامه

همه جا میرم میگم ، همه جا میگم

علی مولامِ علی ، علی مولامِ علی ...

آسمون وصلۀ نعلینِ علیِ

عالمی خلاصه تو عینِ علیِ

علی منجیِ زمین و آسمونه

یعنی که دنیا زیره دِینِ علیِ

اگه علیِ بی بدیل ، به همۀ عالم دلیل

زیر پرش جبرعیل ، حق یا علی

اگه علیِ بهترین ، خلیفۀ رویِ زمین

علی امیر المومنین ، حق یا علی

نور چشمامه علی ، نورِ چشمامِ

آره بابامِ علی ، آره بابامِ

همه جا میرم میگم ، همه جا میگم

علی مولامِ علی ، علی مولامِ علی

علی مولامِ علی ، علی مولامِ علی ...

نمکِ زندگیم از نام علیِ

دلِ من مرغِ سرِ بام علیِ

من مسلمانِ حسینم ولی دینم

تا ابد پیروِ اسلام علیِ

اگه علی سامونمه ، کویرمُ بارونمه

اگه دینُ ایمونمه ، حق یا علی ..

اگه علی دلدارمه ، تویِ بی کسی یارمه

اگه نوکریش کارمه ، حق یا علی

دینُ دنیامه علی ، دینُ دنیامه

آره اقامه علی ، آره آقامه

همه جا میرم میگم ، همه جا میگم

علی مولامِ علی ، علی مولامِ علی ...

دلِ من عاشقُ شیدایِ علیِ

طرحِ جنت رخِ زیبایِ علیِ

اگه اربعین میرم ، کربلا هر سال

آخه ویزام زیرش امضایِ علیِ

اگه علی اربابمه ، تاریکمُ مهتابمِ

همیشه میِ نابمِ ، حق یاعلی

اگه علیِ یاورم ، دم دمای آخرم

اگه نوکرِ حیدرم ، حق یا علی

بهترین نامِ علی ، بهترین نامِ

آره بابامِ علی ، آره بابامِ

همه جا میرم میگم ، همه جا میگم

علی مولامِ علی ، علی مولامِ علی

علی مولامِ علی ، علی مولامِ علی ..

حیدر مولا و سرورم

حیدر آقا و رهبرم

حیدر از عمقِ دل میگم

حیدر سنی چوخ ایستیرم

من مُریدت هستم

دل به عشقت بستم

عمریِ از جامت

می نخورده مستم

جان و جانان حیدر

شاه و سلطان حیدر

معنی ایمان و فتح یزدان حیدر

«مولانا علی .. مولانا علی ..»

حیدر ذکرِ روز وشبم

حیدر دائم رویِ لبم

حیدر میگم با افتخار

حیدر آیین و مذهبم

ای سرو سامونم

من بهت مدیونم

تا نفس تو سینه ست

حیدری میمونم

تکیه گاهم حیدر

پادشاهم حیدر

تا هوامو داری ، سر براهم حیدر

«مولانا علی .. مولانا علی ..»

حیدر حَبل الله متین

حیدر امامُ العارفین

حیدر یا اباالحسنین

حیدر امیر المومنین

تو امیر و شاهی

به دو عالم ماهی

تو همون نقطۀ

باء بسم اللهی

سِّرِ الله حیدر

عالی الله حیدر

انت مولا مولا ،ان عبدک حیدر

«مولانا علی .. مولانا علی ..»

به نام نامیِ مولا ابوتراب حیدر

قدح زنم زِ میِ نابِ ساغیِ کوثر

بخوانمت ولی الله متقین یک دم

امیر معرکها پهلوان یلِ خیبر

جلویِ ذاتِ حق .. خلیفۀ مطلق ..

همان که ذکرش با .. خدا شده مشتق ..

وصف کمالاتش .. به سر نمی گنجد ..

آن که ز وجه او .. در و گوهر ریزد ..

شه دول دول سوار .. شیرِ پروردگار

علی یعسوبِ دین .. صاحب ذلفقار

«علیٌ العلی مولانا علی ..»

تویی تو نفس پیمبر و فاتح لولاک

نشانۀ خوده الله و محورِ افلاک

به شان و منزلت تو زبان شود قاصر

مقام ومنزلت تو فراتر از ادراک

تو شاهیُ سرور .. به عالمی رهبر ..

ابا الحسن روحی فداک یا حیدر ..

به نیم نگاهِ تو  .. عدو شود حیران..

سایۀ تو حتی .. به پا کند طوفان ..

یلِ نام آوری .. یه تنه محشری ..

تو یدُ اللهی و .. از همه سرتری ..

«علیٌ العلی مولانا علی ..»

تو جنت بازم جشنِ غدیرِ

به زهرا ، آقامون بی‌ نظیرِ

نگردید آخه پیدا نمیشه

خدا گفت ، فقط حیدر امیرِ

علی فاتحِ خیبر ، علی جانِ پیمبر

خدا هستی‌ شو امروز ، سند زد واسه حیدر

«یا حیدر ... اسدالله»

ما هستیم تو دنیا آدم تو

بلندِ همیشه پرچم تو

آقاجون فدایِ نسل زهرات

شلوغه در خونه سادات

دل فاطمه شادِ ، شبِ عشق و مرادِ

میگن مهدی ام امشب ، نجف عیدی میدادِ

«یا حیدر ... اسدالله»

آقاجون منم گدا تویی شاه

غلام توام الحمدلله

چه خوب شد اذون کامل شد امروز

با ذکرِ علیً ولی‌الله

علی حبُ المتینی ، تو آقایِ زمینی

تو این عالم فقط تو ، امیرالمؤمنینی

«یا حیدر ... اسدالله»

سر درِ عرشِ الهی حک شده با افتخار

و لا فَتی اِلاّ عَلی لا سَیفَ اِلاّ ذُوالفَقار

آتش گرفت هر که می از این سبو کشید

دیوانه شد هر آنکه ننوشید و بو کشید

مدحِ تو را نمیشود آسان سرود و گفت

باید که دست یک سره از آبرو کشید

آیینه ای گرفته خدا در مقابلش

فرمود یا علی و تو را مو به مو کشید

خود را که دید عین خودش را ظهور داد

یک یاعلی و یکصد و ده بار هو کشید

مارا رها نمی کند آن قوس اَبروان

باید که تیغِ اَبروی تو بر گلو کشید

ای شاه بیت عشق وزیری مبارکت

بسم الله ای امیر ، امیری مبارکت

ما باختیم پیش تو دار و ندار باز

ما را نوشته اند از اول قمار باز

دست حسن حسین و اباالفضل تیغ توست

این خانواده اند همه ذوالفقار باز

وقتی که چرخ میزند ای تیغ رحم کن

خورشید را که در نرود از مدار باز

پیداست از حرارت لا سیف گفتنت

جبرئیل دیده است کمی تار و مار باز

تا پیش چشم فاطمه حیدر بلند شد

روحی لک الفدای پیمبر بلند شد

نقش تو بود و تیشۀ پیکر تراش ها

یاد تو بود بر سر مرمر تراش ها

با در تمام قلعه زِ جایش بلند شد

دست تو بود و حیرت خیبر تراش ها

حُجاج در طواف تو حَلاج میشوند

قربانیان خانۀ تو سر تراش ها

بر چشم ابرویت چقدر خوش نشسته است

انگار داده اند به خنجر تراش ها

از هر چه دیده ام حرمت آشناتر است

ایوان طلایِ شاهِ نجف دلربا تر است

از ابر خشک لطف تو باران درآورد

چشمت چقدر جان دهد و جان درآورد

تو آمدی که جلوۀ پروردگار هم

خود را چنین به قامت انسان درآورد

دست تو کافی است به خرمای تازه ای

از بت پرست حضرت سلمان درآورد

ما با علی علی همۀ عمر زنده ایم

مارا به رقص ذکر علی جان درآورد

عباس مثلِ کیست که اصلاً نیاز نیست

تیغ از غلاف در دلِ میدان درآورد

رحمت به مادرم که به ما گفت یا علی

یا مظهرالعجائب و یا مرتضی علی

گیرم خدا دوباره دو دنیا بیاورد

اما محال باشد علی را بیاورد

او اول است از همه باید پیمبرش

این دست را بگیرد و بالا بیاورد

عزم جهاد میکند و وقت رفتنش

یک کاسه آب حضرت زهرا بیاورد

یک دم بس است از دو دم ذوالفقارِ او

تا حال صد سپاه کمی جا بیاورد

افتاده از نفس ملکُ الموت میرسد

تا ذوالفقار حضرتِ مولا بیاورد

دست نبرد اوست و جبریل آمده

تا دستمال زرد علی را بیاورد

یک دم سر سپاه عرب میزند علی

ای ناز ضرب شستش عجب میزند علی

مارا بهار ساخته اند زمهریر نه

مارا بهشت کرده ای اما کویر نه

ما کعبه را بدونِ علی سنگ دیده ایم

این کعبه است قبله ولی بی امیر نه

روز تولد و همۀ عید هایمان

شاید ز یادمان رود اما غدیر نه

وقتی گدا رسید به این خانه حلقه زد

برگشت از سرای تو اما فقیر نه

از آب هم مضایقه کردند کوفیان

سیراب دیو و دد همه طفل صغیر نه

این خانواده بیش و کمش فرق میکند

اصلاً حسین جنس غمش فرق میکند