آئین مستان

الا که غرق در انوار ذوالجلال شویم

هلال ماه رجب سرزده، هلال شویم

کمال یافته ی قله ی کمال شویم

هماره خاک قدوم علی و آل شویم

مه تجلی حسن و جمال لم ‌یزلی است

خجسته باد که ماه‌ محمد است و علی است

مهِ نماز و قیام و دعا و ذکر و سجود

مه وصال خداوندگار حی ودود

مه چهار ولادت ز چار رکن وجود 

مه مبارک لبخند مهدی موعود

مه نزول کرامات خالق ازلی است 

ولادت دو محمد، ولادت دو علی است

طلوع این مه فرخنده می‌دهد خبری

که سرزد از افق عزت و شرف قمری 

و یا ز دامن دریای معرفت گُهری 

خدا به حضرت سجاد داد گل ‌پسری

که گل، زبان ملک ریختند در قدمش 

اگر غلط نکنم مدح انبیاست کمش

زهی که فاطمه بنت حسن، حسن‌زاده

بر آفتاب خدا، ماه انجمن زاده 

بگو که وجه خداوند ذوالمنن زاده 

و یا که نخله ی توحید، یاسمن زاده 

بهشت حضرت سجاد، لاله ی رویش 

حسین بوسه زند بر جمال دلجویش

درود اهل ولا بر شب ولادت او 

سلام داده رسول خدا به حضرت او 

سپاه علم کشیدند صف به خدمت او

عنایت و کرم و لطف و جود، عادت او 

سحابِ یکسره بارنده ی علوم است این 

محیطِ نور و شکافنده ی علوم است این

تمام علم ز دریای فضل اوست نَمی

تمام جود ز یک بذل دست او کرمی 

تمام ملک خداوند بهر او حَرمی 

تمام دهر ز عمر عزیز اوست دمی

به نقش صورت او صورت ‌آفرین نازد

به زهد و طاعت او زین ‌العابدین نازد

به ماه عارض و حسن و جمال او صلوات

به حسن خلق و به حسن خصال او صلوات

به مام و باب و به آباء و آل او صلوات

به علم و دانش و فضل و کمال او صلوات

چنان به پاسخ دشنام، خُلق او نیکوست

که خصم می‌شود از فیض یک نگاهش دوست

امیر عالم و بیل رعیتیش به دوش

به شوق زمزمه‌اش عرشیان سراپا گوش

زند ز منطق او بحر علم و دانش جوش

صدای «یارب» او از ملک ستاند هوش

درود شخص پیمبر نثار باد بر او

سلام حضرت پروردگار باد بر او

بیا و روی ارادت ببر در این درگاه 

حوائجت همه از باقر‌العلوم بخواه

سلاله ی دو علی، نور چشم ثارالله

دهد به دیده ی «جابر» شفا به نیم نگاه

ولایتش سند و ثبت دین کامل ماست

گُل محبتش آدم‌کننده ی گِل ماست

به روز حشر ولایش تمام حاصل ماست

مزار او نه به خاک بقیع، در دل ماست

مدینه باز دل بی قراره

زمین پر از عطر بهاره

فرشته نذر امام باقر

گلاب و آیینه می یاره

سحر روشن امید تو آسمونا در اومده

می تابه نور معرفت که عمر ظلمت سر اومده

روی دست امام سجاد گل پیغمبر اومده

مدینه باز دل بی قراره

زمین پر از عطر بهاره

فرشته نذر امام باقر

گلاب و آیینه می یاره

تو قاب چشماش پر از اشک تبسم مادره

با یک نگاهش دل بابا به آسمون می پره

بروی ماهش گلای بوسه ی عمو علی اکبره

مدینه باز دل بی قراره

زمین پر از عطر بهاره

فرشته نذر امام باقر

گلاب و آیینه می یاره

ستاره ی عرش برینه، چراغ مهرش توی سینه

میون خونه می خنده وقتی، حسین زهرا رو می بینه

مدینه باز دل بی قراره

زمین پر از عطر بهاره

فرشته نذر امام باقر

گلاب و آیینه می یاره

شراب کوثر خدا می ریزه از گوشه لبش

برای خواب آروم می شه رو دستای عمه زینبش

صدای خنده ی اباالفضل لالایی خون هر شبه

مدینه باز دل بی قراره

زمین پر از عطر بهاره

فرشته نذر امام باقر

گلاب و آیینه می یاره

سخاوت و وسعت لطفش همیشه دریاییه

ولایتش نور مهتاب شبای رویاییه

تو عشق و مستی  بهونه ی همه دلای زهرائیه

مدینه باز دل بی قراره

زمین پر از عطر بهاره

فرشته نذر امام باقر

گلاب و آیینه می یاره

تو باقر العلم خدایی، بهشت سر سبز ولایی

تو یادگار پرنده های مهاجر کرب و بلایی

شب جشن نگاه تو نزول مهر و محبته

با تو بودن برای من قشنگ تر از حور و جنته

عیدی امشبم آقا جون یه برات زیارته

مدینه باز دل بی قراره

زمین پر از عطر بهاره

فرشته نذر امام باقر

گلاب و آیینه می یاره

تو دفتر خاطرات من نشونه ی عشقته

رو شاخه ی مرده ی قلبم جوونه ی عشقته

دلم یه عمره که با دعای تو دیوونه ی عشقته

مدینه باز دل بی قراره

زمین پر از عطر بهاره

فرشته نذر امام باقر

گلاب و آیینه می یاره

عیان شده به جهان جمال لم یزلی

محمد آمده از دو فاطمه دو علی

ماه انجم آمده نور پنجم آمده

یا امام باقر، میلادت مبارک

امام ارض و سما محمد ابن علی

سلام ما به تو یا محمد ابن علی

در هزاران انجمن هم حسینی، هم حسن

عیان شده به جهان جمال لم یزلی

محمد آمده از دو فاطمه دو علی

محمد بن علی، میلادت مبارک

مه تمام علی مه حسین و حسن

به روی شیرخدا دوباره خنده بزن

تو حسن یا حیدری تو حسین دیگری

میلادت مبارک

عیان شده به جهان جمال لم یزلی

محمد آمده از دو فاطمه دو علی

میلادت مبارک

توئی همیشه ولی، تویی هماره امام

که شخص ختم رسل، رسانده عرض سلام

دادی ازصدق وصفا چشم جابر را شفا

میلادت مبارک

شب ولادت تو شب سرور خدا

بَرد جمال تو دل ز سیدالشهدا

تو حسین دیگری از همه عالم سری

عیان شده به جهان جمال لم یزلی

محمد آمده از دو فاطمه دو علی

میلادت مبارک

چه می شود شبی از عنایت و کرمت

شود نصیب دلم زیارت حرمت

سید و مولای من شافع فردای من

میلادت مبارک

عیان شده به جهان جمال لم یزلی

محمد آمده از دو فاطمه دو علی

برخیز نگارا که بهار طرب آمد

عید عجم و جشن نشاط عرب آمد

از کثرت انوار یکی روز و شب آمد

پایان جمادی شد و ماه رجب آمد

ماهی که شود ملک جهان خُلد مُخَلد

از یمن قدوم دو علی و دو محمد

بر اهل ولا عید مؤید شده امشب

در جلوه رخ داور سرمد شده امشب

لبخند، عیان بر لب احمد شده امشب

میلاد همایون محمد شده امشب

در دامن خورشید، عیان قرص قمر شد

فخر دو جهان سید سجاد پدر شد

امشب صدف بحر ولایت گهری زاد

یا دخت حسن فاطمه، زیبا پسری زاد

در خانه ی خورشید ولایت قمری زاد

یا بار دگر آمنه پیغامبری زاد

این است که دو فاطمه را نور دو عین است

پور دو علی باشد و نجل حسنین است

این محور دین اختر تابنده ی علم است

در قلب زمان، نور فزاینده علم است

آرنده ی علم است و نماینده ی علم است

گوینده علم است و شکافنده ی علم است

در کنیه ابوجعفر و باقر شده نامش

پیغمبر اسلام فرستاده سلامش

علم همه یک قطره زدریای کمالش

دیوانه شود عقل به توصیف جمالش

انوار دل از روی نکوتر زمه تو

جن و بشر و خیل ملائک سپه تو

جان همه خوبان جهان خاک ره تو

شد باعث بینائی جابر نگه تو

ما را ز گنه نیست به جز روی سیاهی

ای چشم خداوند، کرم کن به نگاهی

از شوق تو چون مهر تو چون داغ به سینه

چشمم به بقیع است و دلم سوی مدینه

ای شمع دل پنج امین و دو امینه

ما غرق به دریای گناه و تو سفینه

غرقیم ولی چشم به احسان تو داریم

با دست تهی دست به دامان تو داریم

اول ماه رجب شد جلوه گر ماهی تمام

کامد از هفت آسمان و مهر گردونش سلام

اختر چار آسمان و آسمان هفت مهر

یوسف دو فاطمه، نور دل خیر الانام

عالم هستی که چون لب بر تکلم وا کند

از دمش جوشد کلیم و از لبش خیزد کلام

شهریار ملک امکان کز تمام کائنات

ذکر او خیزد هماره فیض او جوشد مدام

بی ولای او همه رفتار عالم نادرست

بی وجود او همه طاعات خلقت ناتمام

این عجب نبود که مولانا علی بن الحسین

گیرد از او همچو پیغمبر ز زهرا احترام

علم، پای کرسی تدریس او دارد جلوس

معرفت در پیش پای جابرش کرده قیام

مهر فرزندانم او مانند جان در سینه ها

نطق شاگردان او چون تیغ بران در نیام

رهروان فرش را مهر تو در دل روز و شب

ساکنان عرش را مدح تو بر لب صبح و شام

سائل کوی تو تا صبح قیامت مرد و زن

تابع حکم تو تا پایان هستی خاص و عام

می فروشد ناز، مؤمن بر گلستان بهشت

آیدش بویی گر از خاک بقیعت بر مشام

نی عجب ای کعبه ی دل در همه دوران سال

گر طواف آرد به گرد کعبه ات بیت الحرام

شخص پیغمبر تو را از سوی حق گوید درود

جابر از ختم رسل بر حضرتت آرد سلام

ای داده در ماه جمادی فیض از دست

برخیز کز جام رجب گردیم سر مست

ماه دعا ماه نیایش ماه توحید

هر شام آن شام دعا هر صبح آن عید

برخیز کز نهر رجب آبی بنوشیم

از دست ساقی باده ی نابی بنوشیم

برخیز تا عمری بود باقی، کجایی

جام طهورا می دهد ساقی کجایی

برخیز بر زلف عبادت شانه ای زن

پَر در شرار عشق چون پروانه ای زن

دل بزم توحید آمده برخیز، برخیز

عید آمده، عید آمده، برخیز، برخیز

آغاز ماه است و زمین دریای انجم

تابیده از برج ولا خورشید پنجم

میلاد فرزند امام الساجدین است

در جلوه روی ماه زین العابدین است

بنت الحسن ای عالمی را کرده گلشن

امشب پیمبر زاده ای چشم تو روشن

این چار خورشید ولا را نور عین است

نجل علی مِهر حسن ماه حسین است

نسل امامان همام از باب و مام است

آری امام ابن امام ابن امام است

این یوسف دو فاطمه در انتصاب است

این یادگار احمد ختمی مَاب است

این می فروزد نور را در محفل جان

این می شکافد علم را با تیغ برهان

این است خورشید فروزان هدایت

این میوه ها می چیند از نخل ولایت

این ماه را نبود به زیبایی قرینه

دور سر او گشته خورشید مدینه

امشب خدا مرآت احمد آفریده

بار دگر بر ما محمد آفریده

این است فرزندی که از جد کرامش

آورده جابر با ادب عرض سلامش

رخسار او گلزار هستی را صفا داد

انگشت او چشمان جابر را شفا داد

هفت آسمان خشتی ز ایوان رفیعش

گل بوسه ی جبریل بر باب البقیعش

ما شیعه یعنی پیرو آل رسولیم

شاداب عطر ناب گلهای بتولیم

دامان ما دامان عزت بوده ز آغاز

میزان ما قرآن و عترت بوده ز آغاز

ما از سقیفه نه که از نسل غدیریم

بر سینه ی خصم علی پیوسته تیریم

ما شیر حق را تا ابد از رهروانیم

نه اهل صفین نه جمل نه نهروانیم

ما بعد موسی راه هارون برگزیدیم

از سامری ها تا قیامت سر بریدیم

هرگز نیفتد نغمه ی توحید از جوش

گوساله های سامری خاموش خاموش

با حضرت او الفتی دیرینه داریم

هر شب بقیعی در درون سینه داریم

ما اهل درد و اهل سوز و اهل داغیم

هر یک چراغ چار قبر بی چراغیم

دیدیم یک دریای نور این قبرها را

بوسیده ایم از راه دور این قبرها را