آئین مستان

الا که غرق در انوار ذوالجلال شویم

هلال ماه رجب سرزده، هلال شویم

کمال یافته ی قله ی کمال شویم

هماره خاک قدوم علی و آل شویم

مه تجلی حسن و جمال لم ‌یزلی است

خجسته باد که ماه‌ محمد است و علی است

مهِ نماز و قیام و دعا و ذکر و سجود

مه وصال خداوندگار حی ودود

مه چهار ولادت ز چار رکن وجود 

مه مبارک لبخند مهدی موعود

مه نزول کرامات خالق ازلی است 

ولادت دو محمد، ولادت دو علی است

طلوع این مه فرخنده می‌دهد خبری

که سرزد از افق عزت و شرف قمری 

و یا ز دامن دریای معرفت گُهری 

خدا به حضرت سجاد داد گل ‌پسری

که گل، زبان ملک ریختند در قدمش 

اگر غلط نکنم مدح انبیاست کمش

زهی که فاطمه بنت حسن، حسن‌زاده

بر آفتاب خدا، ماه انجمن زاده 

بگو که وجه خداوند ذوالمنن زاده 

و یا که نخله ی توحید، یاسمن زاده 

بهشت حضرت سجاد، لاله ی رویش 

حسین بوسه زند بر جمال دلجویش

درود اهل ولا بر شب ولادت او 

سلام داده رسول خدا به حضرت او 

سپاه علم کشیدند صف به خدمت او

عنایت و کرم و لطف و جود، عادت او 

سحابِ یکسره بارنده ی علوم است این 

محیطِ نور و شکافنده ی علوم است این

تمام علم ز دریای فضل اوست نَمی

تمام جود ز یک بذل دست او کرمی 

تمام ملک خداوند بهر او حَرمی 

تمام دهر ز عمر عزیز اوست دمی

به نقش صورت او صورت ‌آفرین نازد

به زهد و طاعت او زین ‌العابدین نازد

به ماه عارض و حسن و جمال او صلوات

به حسن خلق و به حسن خصال او صلوات

به مام و باب و به آباء و آل او صلوات

به علم و دانش و فضل و کمال او صلوات

چنان به پاسخ دشنام، خُلق او نیکوست

که خصم می‌شود از فیض یک نگاهش دوست

امیر عالم و بیل رعیتیش به دوش

به شوق زمزمه‌اش عرشیان سراپا گوش

زند ز منطق او بحر علم و دانش جوش

صدای «یارب» او از ملک ستاند هوش

درود شخص پیمبر نثار باد بر او

سلام حضرت پروردگار باد بر او

بیا و روی ارادت ببر در این درگاه 

حوائجت همه از باقر‌العلوم بخواه

سلاله ی دو علی، نور چشم ثارالله

دهد به دیده ی «جابر» شفا به نیم نگاه

ولایتش سند و ثبت دین کامل ماست

گُل محبتش آدم‌کننده ی گِل ماست

به روز حشر ولایش تمام حاصل ماست

مزار او نه به خاک بقیع، در دل ماست