داغ تو ماه علقمه قد خمیدم کرد
ادبت، پیش فاطمه رو سفیدم کرد
علمدار رعنای من
شهید عاشورای من
دم آخر مادر تنهاست
بیا ماه زیبای من
خبر داری عزیزم از حالم
منم مثل تو بی پر بالم
ببین تنهایی منو مادر
خودت امشب بیا به دنبالم
داغ تو ماه علقمه قد خمیدم کرد
ادبت، پیش فاطمه رو سفیدم کرد
شنیده ام تشنه جون دادی
به دریا رنگ خون دادی
شنیده ام که بعد دستات
خود روی خاک افتادی
حرم آماده ی اسارت شد
به آل فاطمه جسارت شد
همون شب مثل خیمه زینب
تموم پیکر تو غارت شد
این دلم از شراره ی خیمه می سوزه
تو شب بی ستاره ی خیمه می سوزه
داغ تو ماه علقمه قد خمیدم کرد
ادبت، پیش فاطمه رو سفیدم کرد
هنوزم زینب حیرونه
دلش خونه خونه خونه
دم وا عباسش هر شب
دلامون می سوزونه
سکینه وقتی روضه می خونه
نشونم میده زخم های شونه
ببین مادر که بعد عباست
چی آوردن به روز این گونه
قصه ی تازیونه ها جونم و برده
به خدا که با هر نفس ماردت مرده
داغ تو ماه علقمه قد خمیدم کرد
ادبت، پیش فاطمه رو سفیدم کرد
شنیده ام سردار لشکر
که می بردن بی تو معجر
چجوری طاقت آورده
سرت روی نیزه مادر
الهی ماردت به قربونت
به قربون نگاه پر خونت
نگاه زینبت به من میگه
که زهرا هم شده پریشونت
عمود فرق شیر من قصه کوتاهه
دیگه بی تو دلیر من کار من آهه
داغ تو ماه علقمه قد خمیدم کرد
ادبت، پیش فاطمه رو سفیدم کرد