آئین مستان

می افتی از پا آروم آروم 

غم تو حالا میشه معلوم

شبیه زهرا بودی مظلوم

سیدتی یا ام کلثوم

 مگه میشه یادت بره

خاطره های کربلا

 تنی به زیر دست و پا 

سری به روی نیزه ها

 ای وای ای وای ای وای

ام کلثوم

نداری زائر تو این روزا

ناله زدم واویلتا

وقتی شنیدم که دشمن ها

ضریحتون و بردن حتی

 صبر ما هم سر اومده

دیگه شبیه صبر تو

 مرده باشیم بخوان بیان

برای نبش قبر تو

 ای وای ای وای ای وای

ام کلثوم

گل حیدر من ام کلثومم

در این دنیا غریب و مظلومم

به لبهایم دگر ذکر شهادتین دارم

هوای دیدن قبر تو یا حسین دارم

حسین جانمحسین جانم

 حسین مظلومم

خودم دیدمسر تو را بر نی

به تشت زرمیان بزم می

الهی خواهر تو بعد کربلا میمرد

نمی دیدم به آن لب چوب خیزران میخورد

حسین جانمحسین جانم

 حسین مظلومم

رقیه اتبه من نشان می داد

سر عباسز روی نی افتاد

هنوز از علقمه آید شمیم عطر یاس

عدو که زد مرا گفتم کجایی ای عباس

حسین جانمحسین جانم

 حسین مظلومم

بر سینه ها دوباره

گرد عزا نشسته

در سوگ عمه ی خود

صاحب زمان نشسته

مظلومه ام کلثوم

هم غمگسار بابا

هم یار مجتبی بود

هم مونس برادر

در دشت کربلا بود

مظلومه ام کلثوم

از بعد کربلا او

از بس که غصه خورده

در ماتم حسین و

مضلومه جان سپرده

مظلومه ام کلثوم

وقتی که بعد خواهر

در کوفه روضه خوانده

انبوه دشمنان را

بر جایشان نشانده

مظلومه ام کلثوم

ای زینب دوم محمد

زهرای دگر به بیت احمد

چون خواهرخویش هست زهرا

قرآن علی به دست زهرا

مظلومه و دختر دو مظلوم

مشهور به نام ام کلثوم

توحید ز منطق تو پیروز

هفتادو دو داغ دیده یک روز

ریحانه مادر ولایت

همسنگر خواهر ولایت

عصمت ز تو اعتبار دارد

زینب به تو افتخار دارد

در درج حیا در حسینی

حقا که تفاخر حسینی

تو مادر عرش در زمینی

تو دخت امیر مومنینی

توحید ز منطق تو پیروز

هفتادو دو داغ دیده یک روز

ای دامن وحی را ستاره

خورشیدی و ماهت استعاره

یک آیه ز آیه های کوثر

در حنجره ات صدای کوثر

خون از ستم زمانه خورده

چون فاطمه تازیانه خورده

از کعب نیت به تن نشانی

این بود مدال قهرمانی

اگر چه حال و هوایم ز اشک معلوم است

خدا گواست که شیعه همیشه مظلوم است

به صبح و شام بگوییم یکصدو ده بار

عدوی حضرت حیدر به مرگ محکوم است

زدیم فالی و قرعه به نام او افتاد

دوباره کار دل ما به دست خانوم است

ثنا و حمد و ستایش نثار بانویی

که درشکوه وبزرگی ست گرچه مغموم است

الا که بنده نوازی ا ت ارثی از مولاست

همیشه عادت تو مرحمت به محروم است

تویی ستاره دوم به آسمان علی

بدون مِهر تو هر دل ز نور محروم است

به شام و کوفه ی تاریک خطبه خواندن تو

تمامی از جلوات امام معصوم است

کسی که نسبت پیوند گل به خار دهد

سزای این عملش میوه های زقّوم است

رواست شیعه برایت حسینیه سازد

فدای نام تو بانو که ام کلثوم است

چه می شود که قبول از (ظفر)کنی این شعر

صله زدست کریمان همیشه مرسوم است

حامدظفر

ام کلثوم ای گل باغ رسول

زینب صغرای زهرای بتول

ای علی را نور چشم و وجد جان

ای گرامی عمه ی صاحب زمان

ای رخت را بوسه داده فاطمه

لب به لبهایت نهاده فاطمه

ای حسین آسا به دوش عقل کن

بارها بنشسته زیباتر زگل

ای به لالای ملک رفته به خواب

درکنار دختر ختمی مآب

گر به رتبت زهره ی زهرا نه ای

یا عقیله زینب کبری نه ای

شک ندارم این دو مه را اختری

مریم عذرای بیت حیدری

ای یگانه بهتر از صد هاجری

چون ذبیح کربلا را خواهری

ای کمال از فاطمه آموخته

چلچراغ معرفت افروخته

ای شده در دامن دین تربیت

مثل کوثر پیش یاسین تربیت

هر زبانی در ثنایت الکن است

خاصه گفتاری که در نظم من است

وصف تو ناید جز از نای امام

این سخن مدح تو از من والسلام

باچنین شآن و مقامی ارجمند

کی مقامت را ز خصم آید گزند

رخ نداده ازدواجی این چنین

در میان آن دو ضد ای نکته بین

کی پذیرد بانوی یزدان پرست

همسری آنکه مامش کشته است

خاصه آن دختر که دارد در ضمیر

خاطراتی از سقیقه سینه گیر

طبق گفتار بزرگان جهان

خاطرات زشت و زیبای  زمان

در ضمیر کودک ناز و قشنگ

می نشیند همچو نقشی روی سنگ

ام کلثوم از عمر رنجیده بود

آتش خشم عمر را دیده بود

مادرش را دیده بود آن خوش سیر

در میان آتش و دیوار و در

من ندانم با چه رویی پیرمرد

از علی این خواهش بیهوده کرد

او خود آگه بد که شاه لافتی

می کند از همچو پیوندی ابا

کسب وجهه تا کند از بهر خویش

یا بریزد بار دیگر زهر خویش

یا کند دلجویی از آل رسول

جای آن ظلمی که کرده بر بتول

یا به فکر آخرت افتاده بود؟!

کاین چنین راه نجاتی می گشود

پاسخ حیدر بر آن بد کرده مرد

خشم و نفرت بود و آن دستار زرد

گر به تاریخ این خبر آورده اند

این خبر را مختصر آورده اند

ام کلثومی که شد جفت عمر

ام کلثومی دگر بود ای پسر

دختر بوبکر و اسما بوده است

که او مقیم بیت مولا بوده است

ام کلثوم امیر المومنین

تن نداده بر نکاحی این چنین

ام کلثوم عفیف خوش مرام

اخت و دخت و عمه ی چندین امام

پاره ی قلب شریف مصطفی

نور حق ناموس شاه لافتی

پا به پای زینب عالی مقام

جور کوفه دیده و بازار شام

ز ابتدای نهضت سلطان دین

از دل و جان بوده پشتیبان دین

در اسارت بوده با زینب  ندیم

مادری کرده به طفلان یتیم

محمد تقی سیف