آئین مستان

چه غروب غم انگیزی روی نیزه اشک میریزی
بچه ها رو تنت افتادن شبیه برگای پاییزی
فریاد زدم تا که رو سینه نشست داد زدم
نگو برو، برمیگردونه چرا تن تو رو
پر پر زدی نفس آخر و بی سر زدی
چه غروب غم انگیزی می دونی تو بدترین حالم
عین تیر و نیزه و شمشیر دنبال تنت تو گودالم
با قلب خون دیدم انگشت رو برید ساربون
انگشترت بود تو دستش سیلی زد به دخترت
رها شده روی حرمله به روم وا شده
چه غروب غم انگیزی نداره زخم دلم مرحم
روم نمیشه که بگم داداش بسته دستامو یه نامحرم
خیمه ات حسین خیمه ات حسین
سوخته با موی رقیه ات حسین
هی اومدن منو قربه الی اللهی زدن
با کعبه نی میبرن ناموستو بزم می
چه غروب غم انگیزی روی نیزه اشک میریزی
بچه ها رو تنت افتادن شبیه برگای پاییزی
فریاد زدم تا که رو سینه نشست داد زدم
نگو برو برمیگردونه چرا تن تو رو
پر پر زدی نفس آخر و بی سر زدی
پر پر زدی نفس آخر و بی سر زدی

کار اشقیا به انتها رسید

بعد دقایقی که سرتو برید

پیام ذوالجناح به خیمه ها اومد

صدای ناله ای با سوز و آه اومد

علیکن بالفرار ، علیکن بالفرار

شهزاده ای بلند صدا میزد به جمع

فرار کنید آخه ریخت همه چی بهم

یه دختر یتیم با گریه میدوید

حرمله میدوید ، رقیه میدوید

لال شی زبون من به حیله میدوید

حرمله میدوید ، عقیله میدوید

بمیرم بهتره آخه چی بگم من از علیاء مخدره

بمیرم بهتره مگه همبازی یک بی حیا دختره

بمیرم بهتره یکی گوشواره ی دخترشو میبَره

چه بوی خونی و چه بوی دودیه

یه داداش علقمه ست یکی تو گودیه

صبور فاطمه چی به خدا میگه

این دفعه خواهرش داره با آه میگه

علیکن بالفرار ، علیکن بالفرار

خیمه آتیش گرفت ریز و درشت اگر

یه لشکری با یه قبیله در نبرد

صدای زینبه بیا منو بزن

سکینه جان سریع گوشوارتو بکن

موهای دختر بیتابو ول کنید

سپر منم فقط ربابو ول کنید

نخونم بهتره ماجرای معجرو ندونم بهتره

نخونم بهتره فکر کنم لال شِه دیگه زبونم بهتره

روضه سنگینه زبون قاصر

یا مظلوم بلا ناصر

عزیز زهرایی ، میون اعدایی

برات بمیرم من غریب و تنهایی

شد شب عاشورا تو فکر فردایی

تو فکر فردایی ، غریب و تنهایی

با تن صد پاره رو خاک صحرایی

کسی کنارت نیست غریب و تنهایی

مثل تنت رو خاکا دل منم میسوزه

تشنه لبی داداشم آخه الآن چند روزه

حسین غریب مادر ...

تو قتلگاه میشه چه جار و جنجالی

تو هم غریبونه میون گودالی

با نیزه ها کردن جای همو خالی

با تن عریانت میون گودالی

چون بدنت میشه چکمه و پامالی

راهی نداری تو میون گودالی

میبُرن انگشتت رو به خاطر انگشتر

میاد صدا از گودال حسین غریب مادر

حسین غریب مادر ...

از اون رگ پاره خون زد و شد جاری

حیف که نمی تونم بیام برا یاری

نیزه تو حلقومت با ضربه ی کاری

بمیرم عباست نبود برا یاری

سرت رو نِی بالاست لبات شده قاری

فدات بشه خواهر غریب و بی یاری

میان حالا پیراشون عصا به دست با کینه

شمرو دیدم با خنجر نشسته بود رو سینه

حسین غریب مادر ...

کِی بزنم بوسه به حنجر خونیت

مرهم دستامو رو زخم پیشونیت

وصیت مادر بوسه به رگهاته

بوسه به رگها و خشکی لبهاته

تازه شروع میشه کار من از فردا

اسارت و غربت غروب عاشورا

همه امید زینب میری و تنها میشم

چیکار کنم از دوری نرو نرو از پیشم

حسین غریب مادر ...

حسین حسین که میگم بویِ حرم میپیچه

خدا میدونه نوکر ، بدونِ ارباب هیچه

به کربلا و به شیش گوشه قسم

با تو به هرچی که میخام میرسم

تو زیاد مثل من داری ، ولی من مثلِ تو هرگز

میگیرم یاد تو فالُ ، تو جوابم میگه حافظ:

رندانِ تشنه لب را آبی نمی دهد کس

گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت

در زلفِ چون کمندت ای دل مپیچ کان جا

سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت

حسین ... حسین ...

اجازه دادی حرفِ دلم صمیمی تر شه

رفاقتِ ما با هم بازم قدیمی تر شه

از پایِ سفرت میرم با دستِ پر

آغوشت رو باز کن واسم مثل حر

به فدای حسین ابن علی ابن ابی طالب

سر سجاده ام هرشب یاد یک بیتی از صائب:

چند روزی بود اگر مهر سلیمان ماتم

تا قیامت سجدگاهِ خلق مهر کربلاست

حسین ... حسین ...

برای من میدونی ، تو باهمه فرق داری

خدا وکیلی خیلی به گردنم حق داری

چه حس خوبی دارم به پرچمت

لحظه به لحظه بیشتر دوست دارمت

خیلی از شاعرا گفتن به هوایِ تو بیماریم

همه حرف دلم جمعِ تو همین شعر انسانی:

از عناوینِ جهان مرثیه خوان مارا بس

از دو بازار یکی باب دکان ما را بس

زخم ما را همه در گوشۀ شش گوشه بزن

که در این شور و نوا جامه دران ما را بس

ای قرار دل زینب ، دلمه بی قرارِ تو

میکنم عشق چقدر با این غزلِ سازگار تو:

در دم مرگ اگر پا به سرم بگذاری

عمر جاوید به شیرینی آن یك دم نیست

بگذار آدمیان طعنه زنندم گویند

هر که خود را سگ کوی تو نخواند آدم نیست

حسین ... حسین ...

من از این دنیا چی میخوام همه آرزوم حسینِ

همه آرزوم نشستن توی بین الحرمینِ

من از این دنیا چی میخوام فقط اندازه یه لحظه

منو تو بغل بگیری به همه دنیا می ارزه

من ازت چیزی نمیخوام ، فقط اینکه دم مردن

ببینم که پرچمت رو ، بالایِ سرم آوردن

من ازت چیزی نمیخوام همه چیمو از تو دارم

رو به راه ترم همین که رو به کربلا بیارم

بی قرارم حسین جان بیقرارم

شب و روزم هوایِ تو رو دارم

آقام ، اباعبدالله..

من از این دنیا چی میخوام یه دلِ پاک زهیری

یه دعات کافیِ آقا واسه عاقبت به خیری

من از این دنیا چی میخوام یه نفس پیش تو بودن

کنار ضریح شش گوش شعر عاشقی سرودن

من ازت چیزی نمیخوام یه زیارت قبولُ

رو به رو حرم بایستم بخونم اذنِ دخولُ

دل من کبوترانه دور گنبد طلاته

بهترین نقطۀ دنیا حرم کرببلاته

بی قرارم حسین جان بیقرارم

شب و روزم هوایِ تو رو دارم

آقام ، اباعبدالله..

بی تاب روضه تم ، تو دادی قیمتم

وقتی تو هیئتم ، انگار تو جنتم ..

بی قرار حسینمُ گردِ مدار حسینمُ

سربدار حسینمُ فداشه جونم

مست جام حسینمُ غلام نام حسینمُ

زیر گام حسینمُ به پاش میمونم

من نوکرتم همه دنیایِ منی

قشنگ ترین ذکر لب هایِ منی

یا ثارالله و بن ثاره ...

عمریه سائلم ، لطفِ شماست شاملم

اصالتم زینبیُ ، عبد ابوفاضلم

آره خیلی خرابمُ عمریه در تب و تابمُ

عبد کوی ربابمُ عبد الرقیه

این کلام اماممه شروع شور قیاممه

دم و ذکر مداممه لعنِ امیه

من نوکرتم همه دنیایِ منی

قشنگ ترین ذکر لب هایِ منی

یا ثارالله و بن ثاره ...