آئین مستان

اسم تو ورد زبونم همیشه از تو میخونم

تو شبای بی ستاره تویی ماه آسمونم

همیشه در انتظارم جمعه ها رو میشمارم

بجز دیدن رخ تو دیگه حاجتی ندارم

بیا ای دلبر دلها مونده ام من تک و تنها

توی این شب سیاهی مونده ام اسیر غم ها

وای از این غم زمونه زندگی بی تو خزونه

همیشه این دل غمگین تو رو می گیره بهونه

گل پاک نازنینم به خدا که دل غمینم

تو بیا ای گل نرگس ای امام آخرینم

بغض آسمون شکسته دیده ها غمگین و خسته

از فراق گل نرگس دل به انتظار نشسته

آسمونم بی ستاره شب غم سحر نداره

نفس باد صبا کی خبر از مهدی میاره

توی عصر پرگناهی ندارم یه تکیه گاهی

توی ظلمت شبونه نه ستاره و نه ماهی

دل من به غم اسیره جمعه ها دلم می گیره

به خدا از این جدایی دل من داره می میره

میخوام با اشکای چشمام کوچه ها رو من بشورم

ترسم آقا تو بیایی وقتی که من توی گورم

غصه های دل همینه غم دوری تو دلبر

تو بیا ای گل نرگس کجایی ماه منور

شده ام دل بی قرار دیگه بسه انتظار

ای نسیم سحری خبر از مهدی بیار

غم دارن آدینه ها بغض توی سینه ها

به خدا تنگه دلم آقاجون مهدی بیا

به خدا منتظرم ای امید آخرم

صبح هر آدینه ای با اشک چشم ترم

میخونم

کی میشه یه تک سوار توی دستش ذوالفقار

دنیا رو پر نور کنه تو غروب انتظار

میدونی

دل ما پر از غمه توی عالم ماتمه

وقتی نیستی آقاجون کی برام یه همدمه

بیا بیا ای گل نرگس بیا

دلم میخواد امینت باشم ای دل

سر کوچه کمینت باشم ای دل

همون ساعت که از خونه درآیی

خودم فرش زمینت باشم ای دل