آئین مستان

حسین آقام آقام، حسین آقام آقام آقام

منو یکم ببین، سینه زنیمو هم ببین

ببین که خیس شدم، عرق نوکریمه این

دلم یه جوریه ولی پر از صبوریه

چقدر شهید دارن میارن از تو سوریه

منم باید برم آره برم سرم بره

نذارم هیچ حرومی طرف حرم بره

یه روزیم بیاد نفس آخرم بره

حسین آقام آقام، حسین آقام آقام آقام

یه دست گل دارم برای این حرم میدم

گلم که چیزی نیست برا حرم سرم میدم

برای قربونی اسماعیلو میدم به عشق

خودم با بچه هام فدای بانوی دمشق

منم یه مادرم پسرمو دوسش دارم

ولی جوونمو به دست بی بی میسپارم
 
بی بی قبول کنه بشه مدافع حرم

حسین آقام آقام، حسین آقام آقام آقام

اونا که از جنون یه کلمه نفهمیدن

شبیه شامیا به گریه هام میخندیدن

کنایه میزنن دلمو میسوزنن و

میخوان با حرفاشون خالی کنن دل منو

قسم به اون بدن که چیدنش روی حصیر

منم شبیه اون عقیله ای که شد اسیر

به غیر زیبایی نمی بینم تو این مسیر

حسین آقام آقام، حسین آقام آقام آقام

ای سایه ی سرم تا که تو رفتی همسرم

همش بهونه ی تو رو میگیره دخترم

به جای لالایی روضه براش میخونمو

دم بابا باباش داره میگیره جونمو

گناه دخترم چی بوده که بابا ندید

گلم بابا میخواد جواب ناله شو بدید

فقط رقیه جون صدای بچمو شنید

حسین آقام آقام، حسین آقام آقام آقام