آئین مستان

الغوث الغوث، بیا برس به دادم

بگذار صدات کنم من، پیاپی و دمادم

دریا دریا، چشم هایم برات می باره

مگر غلامت آقا کی را بجز تو داره

اگه نبریم به کربلا

چه خاکی باید به سر کنم

آرزومه شب هام و حسین

تو حرمت سحر کنم

امیرِ دل های مبتلا

 طبیب دل های غم نصیب

من را می کِشی به کربلا

من را می کُشی با بوی سیب

یاثارالله ابی عبدالله،ابی عبدالله،ابی عبدالله

عاشق عاشق، اونه که روضه گرده

همان که زندگیشُ، را وقف غم تو کرده

زائر زائر، تو کربلایت زیاده

خوشا به حال اونکه آومد حرم پیاده

حرمِ تو آرزوی من،حرم تو عرش کبریا

همیشه پُر از ملائکه همیشه پُر از برو بیا

سینه زنی زد نفس نفس

تا که برسد به مرقدت

کبوتری پر زد از قفس

تا که بشیند رو گنبدت

یاثارالله ابی عبدالله،ابی عبدالله،ابی عبدالله

دارم دارم، یه عشق بی نهایت

یه بیرق و یه پرچم به روضه و به هیئت

هیئت هیئت، بهشتمه همیشه

هیچ جا برای نوکر کرببلا نمیشه

برای تو گریه می کنم

به تو میرسم از این طریق

برای منی آخرین امید

 برای منی بهترین رفیق

تویی و یه لطف بی دریغ

به غلام و عبد و نوکرت

منم و یه باور عمیق

به شفاعت تو محشرت

اگه نبریم به کربلا چه خاکی باید به سَر کنم

آرزومه شب هام و حسین تو حرمت سحر کنم

امیرِ دل های مبتلا

طبیب دل های غم نصیب

من را می کِشی به کربلا

من را می کُشی با بوی سیب

یاثارالله ابی عبدالله،ابی عبدالله،ابی عبدالله