آئین مستان

یا حضرت معصومه شنیدیم وقتی اومدین قم،مردم قم پذیرایی کردن،گُل ریختن،حتی مردی نزدیک مَحم ل تون نشد، محله های قم زنونه،مردونه شد،هیچ مردی حق نداشت از مسیر عبور فاطمه ی معصومه رد بشه  فقط زن ها می رسیدن زیارت اما امام رضا فرمودند: برا هر چی خواستید گریه کنید برا جد غریبم حسین گریه کنید، بی بی جان شما تو قم خرابه نشین نشدید خانوم  بی بی جان کسی توی قم به شما بی ادبی نکرد خانوم  دعوا بود سر مهمون نوازیشون  ولی من بمیرم برا اون خواهری که از از دروازه ی شام وارد شهر شد  

شامیان خنده بر پاره گریبانی مان می کردند

خنده بر بی سر و سامانی مان می کردند

 پشت دروازه ی ساعات معطل بودیم

خوب آماده ی مهمانی مان می کردند

 از سر کوچه ی بی عاطفه تا ویرانه

سنگ را راهی پیشانی مان می کردند 

هر چه ما آیه و قرآن و دعا می خواندیم

بیشتر شک به مسلمانی مان می کردند

 شرم دارم که بگویم به چه شکلی ما را

وارد بزم طرب خوانی مان می کردند

بی بی جان اومدیم بگیم:اگه بودیم ما هم مثل اهل قم،احترام می کردیم،ادب می کردیم،یه عُمر ریزه خواره سفری شماییم  یا امام رضا سرت سلامت آقا یا امام رضا روز شهادت خواهرتون   

آقا سلام خواهرتان روبراه نیست

دور از تو کار هر شب او غیر آه نیست

می خواست تا به طوس بیاید ولی نشد

ور نه رفیق بی کسی ات نیمه راه نیست

وقتی به قم رسید خرابه نشین نشد

آسوده باش خواهر تو بی پناه نیست

یک مرد هم نیامده نزدیک محملش

شب را به آفتاب که اذن نگاه نیست

اذنم بده به طعنه بگویم به شامیان

در قم محب فاطمه بودن گناه نیست

 دروازه را که دید به یاد رباب گفت

در شهر شام هیچ کسی سر به راه نیست

زینب کجا و محمل بی سایبان کجا

بال و پر رقیه کجا ریسمان کجا

 فرج امام زمان ناله بزن:یا زهرا