آئین مستان

این نَخل کُهنسال ثمر داشته روزی
منظومۀ او چند قَمر داشته روزی

این مادرِ بی کس که سَر قبر نشسته
در دامن خود چند پِسر داشته روزی

دنبال سر فاطمه تا سَر حَدِ جانش
در بیتِ ولا سینه سپر داشته روزی

هم فضه هم أسما اگر او بود نبودند
این فاطمه از بس که هنر داشته روزی

یک فاطمه این است و یک فاطمه آن است
آن هم ز همین کوچه گذر داشته روزی

در بین همین کوچۀ غم موقعِ برگشت
زهرای جوان دردِ کمر داشته روزی

با فاطمیه خداحافظی کنیم اونم با روضۀ عباس ...

جز خدمتِ اولاد علی مادر عباس
هیهات اگر میل دگر داشته روزی

از شدتِ اشک عطر گل یاس گرفته
در خانۀ خود روضه ی عباس گرفته

عباس نگو ماهِ شَبم تار شد و رفت
در کرببلا حیدر کرار شد و رفت

این خوش قدُبالا شُدنش دردسرش شد
ما بین دو صد تیر گرفتار شد و رفت

گفتن عمودی به سرش خورد و زمین خورد
گفتن که تیرِ سپری خار شد و رفت

تیرُ به چشمش زدن .... الله اکبر ... خم شد تیر رو از چشمانِش خارج کنهتیر بیرون اومد اما ... کلاخود ش افتاد ... سر برهنه شد .... بمیرم برات نانجیبی اومد با عمود به سَرِش زد ... سر متلاشی شد .... از روی اسب به زمین افتاد .... اخ صدا زد

شرمنده ام از روی ربابُ و علی اصغر
با هلهلۀ حرمله بیدار شد و رفت

از خیمۀ زنها خبر آمد به مدینه
زینب دو سه جا راهی بازار شد و رفت ...

 حسین .... وای