آئین مستان

وَ هو الکَریم، اِبْنُ الکَریم
وَ اَخُ الکَریم، وَ جَدُّهُ خَیرُالاَنام

وَ هو ألاِمام، اِبْنُ ألاِمام
و اَخُ الاِمام، وَ حُبُّهُ خَیرُالتَّمام

فرق دارد به یقین مزۀ احسان حسن
لب ما بوسه نگیرد مگر از نان حسن

زلف خود را به نخ چادر زهرا بسته است
هرکسی هست در این دهر پریشان حسن

حسن یا مولا! حسن یا مولا!...

وَ هو ألحَبیب، وَ اَخُ ألحَبیب
و عَینُهُ شَمسُ الضُّحیٰ

وَ هو ألطَّبیب، اِبْنُ ألطَبیب
وَ اَخُ الطَبیب، وَ بَیتُهُ دارُالشِّفا

کَرَمش دست گدا را به خداوند رساند
سائلان را بنویسید مسلمان حسن

بی حرم هست ولی هرچه حرم زنده از اوست
زائر کرب و بلا هم شده مهمان حسن

حسن یا مولا! حسن یا مولا!...

عاقبت با مدد حضرت زهرا روزی
مثل ایوان نجف میشود ایوان حسن

سر دره باغ حسن نام حسین است فقط
نذر گلهای حسین است گلستان حسن

پسرانش همه جا گوش به فرمان حسین
علی اکبر همه جا گوش به فرمان حسن

حسن یا مولا! حسن یا مولا!...

وَ هو الاَمیر، اِبْنُ الاَمیر
وَ اَخُ الاَمیر، وَ اُمُّهُ خَیرُالنِسا

وَ هو الحَسَن، اِبْنُ علی
وَ اَخُ الحُسین، وَ اُخْتُهُ بِنتُ الهُدی

حسن یا مولا! حسن یا مولا!...

پسرانش همه‌جا گوش به فرمان حسین 
عکی اکبر همه جا گوش به فرمان حسن

بعد یک‌عمر فقط زهر توانست شود 
مرهم زخم دل وسینه ی سوزان حسن

عاقبت با مدد حضرت زهرا روزی 
مثل ایوان نجف میشود ایوان حسن

سر در باغ حسن‌نام حسین است فقط 
عطر گلهای حسین است گلستان‌حسن

حسن یا مولا! حسن یا مولا!...