آئین مستان

اگر که عمر زیادم دهد خدای حسین
هزار سال بسوزم فقط برای حسین
حسینی‌ام به دو عالم چه کار دارم من
گذشته‌ام ز دو عالم به اتّکای حسین
پاینده دین و قرآن ، از نهضت حسین است
اسلام وامدارِ ، شخصیت حسین است
در مجلس عزایش ، بیگانه ره ندارد
ما را که راه دادند ، این دعوت حسین است ..
 حُبُّ الحسین یَجْمَعُنا..........
حسین روحِ‌ نماز است و پنج‌ نوبت را
سَرِ نماز می‌افتم به دستُ و پای حسین
براش سینه زدم سینه‌ام حسینیه شد
نوشته رویِ دلم مجلسِ عزای حسین

در مجلسِ عزایش ، بیگانه ره ندارد
ما را که راه دادند ، این دعوت حسین است
این پادگان هنوزم ، سرباز می‌پذیرد
دلهایِ کربلایی ، در خدمت حسین است
حُبُّ الحسین یَجْمَعُنا..........
همیشه مادرِ دلخسته‌ام به من‌ میگفت
مباد خرده بگیری به روضه‌هایِ حسین
رفیق ، کرببلا دعوتیست ، پولی نیست
براتِ کرببلا چیست؟ یک دعایِ حسین
نیابتاً ز حسن کربلا برو امسال
ببر سلام حسن را به کربلایِ حسین
دست از طلب ندارم ، تا کام من برآید
یا تن رسد به جانا ، یا جان ز تن برآید
بگشای تربتم را ، بعد از وفات و بنگر
کز آتش درونم ، دود از کفن برآید
حُبُّ الحسین یَجْمَعُنا..........