آئین مستان

امروز گشودند زِ رحمت دَرِ دیگر

گردید عیان حُسنِ خدا منظر دیگر

از جوفِ حرم گشت برون حیدر دیگر

یا آمده میلادِ پیام‌ آور دیگر ؟

این عید جهان گستر شیعه است ببینید

میلادِ ششم رهبر شیعه است ببینید

انوارِ خدا تافته بر بام مدینه

پیراهنِ نور است بر اندام مدینه

دل می‌ برد از اهلِ ولا نام مدینه

پیچیده به گوشِ همه پیغام مدینه

که امروز دمیده است به تن روح امامت

تبریک که آمد به جهان نوحِ امامت

این آینۀ رویِ خداوندِ جلیل است

این گمشدگان را به خط نور ، دلیل است

این بر علی و فاطمه پاکیزه سلیل است

این راهبر آدم و موسی و خلیل است

این تا ابد استادِ اساتید جهان است

با آن که عیان است ، نهان است ، نهان است

دانش ببرَد سجده به خاک قدم او

تکمیل شده فیضِ مسیحا ز دَمِ او

دریایِ کَرم بوده نمی از کَرَم او

پیوسته بُوَد علم به ظلّ علم او

بر بام سپهرِ شرفِ اوست ستاره

تا عمر جهان جابر حیان و زُراره

اَنفاس مسیحاست مسیحایِ نسیمش

موسی «ارنی» گو شده در طور حریمش

دل مخزن اسرار خداوند حکیمش

تا حشر رسد بر همگان فیضِ عظیمش

دیوار تجلای الهی است رواقش

طاق است میان همگان مؤمن طاقش

بی ‌منطق او علم بریده است زبانش

روییده گُل «عَلَّمَ الْإِنْسَان»  ز بیانش

دائم گهر علم بوَد ریگ روانش

علم است و ابوحمزه و حمران و ابانش

تا حشر امیران سخن بندۀ اویند

تنها نه همین است بنده ی او زندۀ اویند

این است که قرآن شده روشن ز کلامش

این است که برتر ز مقام است مقامش

این است که دانش شده مرهون قیامش

این است که داده‌ ست خداوند سلامش

سر تا قدم آیینۀ خیرالبشر است این

دردانۀ شش بحر و یمِ شش‌ گهر است این

ای  ملک خداوند گلستان بقیعت

دل‌ ها همه زوّار بیابان بقیعت

ارواح رسل ، ساکن ایوان بقیعت

جنت همه یک گوشه ز دامانِ بقیعت

هر زائر دلداده که بشناخت شما را

از پنجره‌ هایِ حرمت دید خدا را

مهرِ تو چو روح آمده در پیکر جبریل

فرشِ رَهِ زوّار حریمت پَر جبریل

هر شب حرم خلوتِ تو مشعر جبریل

از روز ازل سایۀ تو بر سر جبریل

اوصاف تو را غیر خداوند نداند

میثم چه سراید ؟ چه بگوید ؟ چه بخواند