آئین مستان

دو هفته رفت زِ شعبان مه به نیمه رسید
نسیمی از نفسِ دولتِ کریمه رسید

شبی که ماه در اوجِ تکاملش بدر است
شبی بلند که همسایه با شبِ قدر است

شبی که نور شکافد دلِ سیاهی را
به سامرا ببرد وعدۀ الهی را

چه وعده ای و چه میعادی و چه موعودی
چه زاده ای و چه میلادی و چه مولودی

صدایِ هلهله می آمد از عشیرۀ عشق
که میرسید زِ ره آخرین ذخیرۀ عشق

عجب شبی ست شبِ نورُ عشقُ دلبری است
و بهترین شبِ عمرِ امام عسکری است

ستاره ای بدرخشید و ماهِ مجلس شد
چه افتخارِ بزرگی نصیبِ نرجس شد

رسید آنکه خدا هم به انتظارش بود
و جایِ بوسۀ صدیقه بر اُزارش بود

رسید و مژدۀ او تا به بیکران ها رفت
نیامده به زمین سویِ آسمان ها رفت

قدم به رویِ پر و بالِ جبرییل زند
مسیح بر پر گهواره ش دخیل زند

از آسمان درِ این خانه سائل آمده است
خبر رسیده که انسانِ کامل آمده است

بگو به مردم دنیا سرآمد آمده است
بگو که مهدی آلِ محمد آمده است

شبِ فراق خدا را توانِ صبر کجاست
کسی نگفت که خورشیدِ پشت ابر کجاست

غم هزار و دو صد ساله را نفهمیدیم
دریغ ؛ افضل اعمال را نفهمیدیم

چه کار در پس این انتظار کردم من؟
برایِ آمدنِ او چه کار کردم من؟

خزان غربت او را تمام باید کرد
برایِ ددنِ قائم قیام باید کرد

ای آفتابِ پسِ ابر شب رسده بیا
بیا که جانِ جهانی به لب رسیده بیا

بیا بیا که بدونِ تو سخت تنهاییم
حجابِ دیدنِ تو غالباً خودِ ماییم

برایِ عالمیان مژدۀ سحر هستی
فقط نه منجیِ ما ، منجیِ بشر هستی

جهان بدونِ ظهورت به ظلم محکوم است
دعایِ آمدنت اشک هایِ مظلوم است

نجات بخشِ همه مردمِ جهان برگرد
بهم زنندۀ بازارِ ظالمان برگرد

ببین که جسم عدالت چقدر بی جان است
گواهِ آمدنت خونِ بی گناهان است

تو مردِ معرکۀ انتظار می خواهی
فقط نه عاشقِ بی تاب ، یار می خواهی

خوشا به حالِ کسانی که رو سفید شدن
زمینه سازِ ظهورت شده ، شهید شدن

بدونِ سر شده و سرفراز میگردن
میایی و شهدا با تو باز میگردن

تحملِ ستم ظالمان بس است بیا
به انتظارِ تو بیت المقدس است بیا

که در رکابِ تو قدس از یهود پس گیریم
و مکه را هم از آلِ سعود پس گیریم

اگه بیای ، دنیا رو به پات میریزم
اگه بیای ، دیگه تموم میشه پاییزم
اگه بیای ، اگه بیای ..

یه روز میای ، سامون میدی این دنیا رو
یه روز میای ، کاش ببینم اون روزا رو
یه روز میای ، یه روز میای ..

دل تنگتم عزیز جونم
بی روی ماهت نمیتونم
کاش تا ظهور زنده بمونم ..

دلدارِ منی و یارِ منیُ یارِ تواَم ، اباصالح
از اول بچگیم گرفتار تواَم ، اباصالح ، یا اباصالح

جهنمه ، دنیارو گلستونش کن
قناری رو ، امشب تو غزل خونش کن
آقا بیا ، آقا بیا ..

یه روز میاید ، عشق و تو دلا میندازی
یه روز میاید ، صحن بقیع رو میسازی
یه روز میاید ، یه روز میاد ..

تنگه دلم برای چشمات
آقا فدایِ قد و بالات
برگرد با ذوالفقارِ بابات

رویای منه تو خلوتت صدام زدی ، اباصالح
هر شب تویِ خوابم میبینم تو اومدی ، ابا صالح

دلدارِ منی و یارِ منیُ یارِ تواَم ، اباصالح
از اول بچگیم گرفتار تواَم ، اباصالح ، یا اباصالح

دلم امشب هواتو کرده

هوای یک نگاتو کرده

هوای اون صداتو کرده

ماه امشب مال منه

ستاره هم دنبال منه

تامهر تو خورشید من

تو کوکب اقبال منه

خدا امشب دوا می بخشه

شب جمعه شفا می بخشه

داره کرببلا می بخشه

ماه بی تاب سحره

باده بزن که بی خطره

م‍ژده بدید به فاطمه

که کودک نرگس پسره

دل بیچاره بی نواته

مثل صیدی که زیر پاته

خون من گردن چشاته

هر شب بی قرارتم

یه عمریه که دچارتم

بخوای نخوای هواییه

ابروهایه ذوالفقارتم

کمال طه کمال تو

کمال تو عشقه

جمال مولا جمال تو

جمال تو عشقه

علی اکبر جمال تو عشقه

به اقتدا بر علی اکبر

لباس تقوی و شرم و غیرت بر تنمونه

برق شجاعت تو چشمامونه

خرخره ی دشمن ولایت تو چنگمونه

ماها بیقرارای رهبریم

خاک زیرپاهای حیدریم

ماهی های دریای اکبریم

علی اکبر جمال تو عشقه

من از دیارِ حبیبم غریب افتادم

بیا بیا گل نرگس برس به فریادم

در این زمانه ی غربت تو تکیه گاهِ منی

ز لطف و مرحمتِ خویش کن تو امدادم

تمام دار و ندارم تصدقِ سر توست

وجود خویش همه نذرِ نام تو دادم

همیشه ناله ام از دوریِ شما بوده

ولی به یاد سحرگاهِ وصل دلشادم

خوشم اگرکه حقیرم حقیرِ خوبانم

بدین اصول قدم در ره تو بنهادم

بدین طریق بُوَد عاقبت به خیریِ من

كه در میانِ قنوتِ سحر کنی یادم

مرا اگر ز سرخویش وا کنی چه کنم؟

اسیر زلف تو هستم ز غیر آزادم

دنبالِ تواَم، یابن الزهرا

من مالِ تواَم، یابن الزهرا

هر كس به كسی داده دل

من به تو دادم، یابن الزهرا

ای تاجِ سرم، یابن الزهرا

من منتظرم، یابن الزهرا

یا صاحب الزمان .. صاحب الزمان ..

عاقبت روزی ذبیحِ ذوالفقارت می شوم

یا شکارم می‌کنی یا خود شکارت می‌شوم

افضل الاوقاتِ من وقت به یادت بودن است

لحظه ای که واقعاً دل بی قرارت می شوم

 بی پناه افتاده ام٬ آیا پناهم می دهی؟

مُستَجیر دست های مُستَجارت می شوم

واقعاً شرمنده ام با نامۀ آلوده ام

نمی‌دونم وقتی نامۀ عملم رو به آقام دادن ، چقدر برام گریه کردی .. تو دیگه چرا این کارها رو میکنی ... تو که شبا میای برا جدِ غریبِ ما گریه میکنی ... از تو دیگه انتظار ندارم ...

 واقعاً شرمنده ام با نامۀ آلوده ام

موجب این غصه هایِ بی شمارت می شوم

 بین نوکرها به این آواره هم جا می دهی

بین این ها نوکرِ ایل و تبارت می شوم

مبتلایَ تو شدن اصلاً نمی آید به من

با دعایِ مادرت زهرا دچارت می شوم

کی دعا کرده منو که اینجوری میکشونیم؟.. یعنی یقین داشته باش دعایِ بی بی پشت سرمونه .. بخدا آنقد دعامون می کنه من و تو خبر نداریم .. شب‌ا که می‌آیی اینجا وقتی میخوای بری هی میگه خدا خیرتون بده ... الهی خیر جوونی تونو ببینید .. من که از جوونیم خیر ندیدم .. وقتی بفهمی دعایِ کی پشت سرته دیگه نمیتونی راحت بشینی .. تو فکر کردی خودت اومدی؟.. فرمود هر کسی میره کربلا مادرِ ما براش دعا میکنه .. حالا اربعین میخوای بری کربلا؟ (یه خط بهت بدم امشب) اونایی که امشب مخصوص شب سوم یک سال منتظر موندن که شب سوم بیان کربلا اربعین شونُ بگیرن . یک خط بهت میدم که همین امشب بگیری از در که میری بیرون. رفتی هم اربعین کربلا بگو من شبِ سوم گرفتم .. چی میخای بگی این همه مقدمه می چینی؟

 با ضمانت نامه از شاهِ خراسان ، اربعین

راهیِ کرب و بلا بهرِ زیارت می شوم

 حالا رسیدی کربلا ، نمیخام زود وارد روضه بشم گرچه دلت انقده آمادست ، اما حیفم میاد بزار اول بریم کربلا یه دوری تو این حرم بزنیم .. دم در حرم ..

سلام آقا .. که الان روبروتونم

من ایستادم ، زیارت نامه میخونم .. 

چقد دوست داشتم یه شب جمعه تو دهۀ محرمت زنده باشم .. دیگه به آرزوم رسیدم ...

السلام علیک دلتنگم

ای بمیرم که مایه ننگم ...

 اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

حال و روزم را بیا آقا ببین بهتر نشد

این گدایِ بی‌وفا هم واقعاً نوکر نشد

آخرشم اون چیزی که میخواستی نشدم آقا ... 

درد و غم‌هایم زیاد و این دلم آلوده است

معصیت عادت شد و از من جدا آخر نشد

از فراقت گریه و ناله نکردم یک شبی

اصلاً انگار برام عادت شده .. دیگه به دوریِ تو عادت کردم آقا .. قبلاً بیشتر دلم برات تنگ میشد آقا .. یه شب صدات نمیکردم اصلاً انگار شبم صبح نمیشد .. اما الان یه شب گناه نکنم انگار نمیتونم بخوابم .. چه بلایی سرِ خودم آوردم ... ظَلَمْتُ نَفْسِی، وَ تَجَرَّأْتُ بِجَهْلِی ... 

از فراقت گریه و ناله نکردم یک شبی

دل ندادم به تو و این فاصله کمتر نشد

هر چی سنم بالاتر میره انگار ازت دورتر دارم میشم آقا ... هرچی داره محاسنم موهام سفید میشه انگار دارم تو رو فراموش میکنم ... «لَیْتَ شِعْرِی أَیْنَ اسْتَقَرَّتْ بِكَ النَّوَى ...» کاش الان میدونستم کجایی یوسف فاطمه «بَلْ أَیُّ أَرْضٍ تُقِلُّكَ أَوْ ثَرَى أَ بِرَضْوَى أَوْ غَیْرِهَا أَمْ ذِی طُوًى ، عَزِیزٌ عَلَیَّ أَنْ أَرَى الْخَلْقَ وَ لَا تُرَى ، وَ لَا أَسْمَعَ لَكَ حَسِیساً وَ لَا نَجْوَى » خیلی برام سخته همه رو میبینم و تو رو نمیبینم ... صدایِ مادر مادرِ همه رو می شنَومُ فقط صدایِ مادر مادر گفتنِ تو رو نمیشنوم آقا ... آقا یه گوشه از مجلس میشینه هی به سینه ش میزنه .. هی میگه مادرِ پهلو شکسته ام ... 

از فراقت گریه و ناله نکردم یک شبی

دل ندادم به تو و این فاصله کمتر نشد

توبه‌ها کردم ولی توبه شکستم بعدِ از آن

این چنین بودم که دردِ من دوا دیگر نشد

میبینی این مرگ ها چه جوری شده ! .. بهو میگن فلانی مُرد .. زودم همه فراموشش میکنن ... رفقا به امام حسین میاد انقده جمعه ها منو تو زیرِ خاک باشیم  ...

با چه رویی حاجتم را بر زبان جاری کنم

من‌که دیدم غربتت اما دلم مضطر نشد

خوب کن بدحالی‌ام ، رو برنگردان از گدا

غیر تو اصلاً برایِ من کسی یاور نشد

آخرشم فقط منو تو می مونیم به خدا ‌.. آخرشم اون لحظه همه تنهامون میزارن و میرن .. به امام حسین آخرشم فقط من میمونمُ تنهایی قبرم .. من میمونمُ تاریکی .. من میمونمُ فشارِ قبرم .. مگه اینکه تو بیای یه سری به ما بزنی آقا ...

نوکر ..

امیدش اربابِ ‌‌... امیدش اربابِ