آئین مستان

دو هفته رفت زِ شعبان مه به نیمه رسید
نسیمی از نفسِ دولتِ کریمه رسید

شبی که ماه در اوجِ تکاملش بدر است
شبی بلند که همسایه با شبِ قدر است

شبی که نور شکافد دلِ سیاهی را
به سامرا ببرد وعدۀ الهی را

چه وعده ای و چه میعادی و چه موعودی
چه زاده ای و چه میلادی و چه مولودی

صدایِ هلهله می آمد از عشیرۀ عشق
که میرسید زِ ره آخرین ذخیرۀ عشق

عجب شبی ست شبِ نورُ عشقُ دلبری است
و بهترین شبِ عمرِ امام عسکری است

ستاره ای بدرخشید و ماهِ مجلس شد
چه افتخارِ بزرگی نصیبِ نرجس شد

رسید آنکه خدا هم به انتظارش بود
و جایِ بوسۀ صدیقه بر اُزارش بود

رسید و مژدۀ او تا به بیکران ها رفت
نیامده به زمین سویِ آسمان ها رفت

قدم به رویِ پر و بالِ جبرییل زند
مسیح بر پر گهواره ش دخیل زند

از آسمان درِ این خانه سائل آمده است
خبر رسیده که انسانِ کامل آمده است

بگو به مردم دنیا سرآمد آمده است
بگو که مهدی آلِ محمد آمده است

شبِ فراق خدا را توانِ صبر کجاست
کسی نگفت که خورشیدِ پشت ابر کجاست

غم هزار و دو صد ساله را نفهمیدیم
دریغ ؛ افضل اعمال را نفهمیدیم

چه کار در پس این انتظار کردم من؟
برایِ آمدنِ او چه کار کردم من؟

خزان غربت او را تمام باید کرد
برایِ ددنِ قائم قیام باید کرد

ای آفتابِ پسِ ابر شب رسده بیا
بیا که جانِ جهانی به لب رسیده بیا

بیا بیا که بدونِ تو سخت تنهاییم
حجابِ دیدنِ تو غالباً خودِ ماییم

برایِ عالمیان مژدۀ سحر هستی
فقط نه منجیِ ما ، منجیِ بشر هستی

جهان بدونِ ظهورت به ظلم محکوم است
دعایِ آمدنت اشک هایِ مظلوم است

نجات بخشِ همه مردمِ جهان برگرد
بهم زنندۀ بازارِ ظالمان برگرد

ببین که جسم عدالت چقدر بی جان است
گواهِ آمدنت خونِ بی گناهان است

تو مردِ معرکۀ انتظار می خواهی
فقط نه عاشقِ بی تاب ، یار می خواهی

خوشا به حالِ کسانی که رو سفید شدن
زمینه سازِ ظهورت شده ، شهید شدن

بدونِ سر شده و سرفراز میگردن
میایی و شهدا با تو باز میگردن

تحملِ ستم ظالمان بس است بیا
به انتظارِ تو بیت المقدس است بیا

که در رکابِ تو قدس از یهود پس گیریم
و مکه را هم از آلِ سعود پس گیریم