آئین مستان

ای وای من

ای وای من

می لرزد دستان آقای من

می ریزد روی سجاده

پاره های دل مولای من

چشمش را برهم نگذارد بقیع

مهمان عزیزی دارد بقیعم

همان عزیزی دارد بقیع

یابن الزهرا یا ابا عبد الله

دستم بگیر

مولای من

من عزادار هرشب تو ام

دست خالی ردم مکن

من هم شاگرد مکتب توام

رویای بیدار بقیع

می گذارد داغی برروی داغ

دل هرشب می گیرد سراغ

از مزاری تاریک و بی چراغ

رخصتی ای مدینه شهر غم

تا خاکت سرمه ی چشمم کنم

یابن الزهرا یا ابا عبد الله

من عاشقم، من عاشقم

من مدیون خون شقایقم

از داغ تازه ام مپرس

عزادار امام صادق ام

می سوزد دل در رویای بقیع

امان از پنجر های بقیع

یابن الزهرا یا ابا عبدالله

صادق آل مصطفی رفته از دنیا

رخت عزا شد بر تن مادرش زهرا

واویلتا واویلتا، آه و واویلا

ای آسمان خون گریه کن در غم صادق

عالم شد حسینیه ی ماتم صادق

واویلتا واویلتا، آه و واویلا

به فاطمه نور دو عین حضرت صادق

بانی روضه ی حسین حضرت صادق

واویلتا واویلتا، آه و واویلا

خیمه های آل عبا آتش گرفته

دامان طفل بی نوا آتش گرفته

جانم حسین، جانم حسین

جانم حسین جان

ما بین حرم تا میدان لاله ها پرپر

آن طرف تر در قتلگاه پیکری بی سر

جانم حسین، جانم حسین

جانم حسین جان

واویلا غریب آقا

نفسم داره بند میاد

دیگه لحظه های آخره

روی لبمه زمزمه مادر مادر

تو مدینه تو کوچه ها

پر منم آتیش گرفت

مثل مادرم فاطمه، مادر

تو لحظه های آخرم

بارونیه چشم ترم

به فکر دیوار و درم مادر مادر

وای مادر مادر مادر

خونمون رو آتیش زدند

روضه ی تو یادم اومد

چه بلایی اومد سرت مادر مادر

صدا زدم ای مادر

الهی بمیرم برات

چه بلایی اومد سرت مادر مادر

ببین دله شکسته ام

دستای پینه بسته ام

یه پیر مرد خسته ام

واویلا غریب آقا

شبه آخر عمرمه

روضه خونی بر پا شده

روضه خونه کرب و بلام

یا حسین، یا حسین

دوباره بارونه چشام

میباره رویه گونه هام

یاد مصیبتهای شام

یا حسین، یا حسین

یه دختر و یه قافله

با یه دله پر از گله

همسفره با حرمله

بابا منو ببر از خرابه

شده مدینه باز غم انگیز

به داغ بقیع، امون از این مصیبت

نه زائری نه خادمی هست

خدایا، همه بریم زیارت

امشب دلای ما می ره کنار بقیع

روضه به پا شده دم دیوار بقیع

بارون آسمون، وای

زائر اشکامون، وای

می باره بی امون، وای

غریب آقام آقام وای......

یه پیر مرد دل شکسته

 میون آتیش، به یاد مادر افتاد

مادری که با ضرب سیلی

 به پیش، نگاه حیدر افتاد

ای وای در خونه داره می سوزه خدا 

ای وای که تازه شد روضه ی مادر ما

می بردنش حالا، وای

میون کوچه ها، وای

شبیه مرتضی، وای

غریب آقام آقام وای

دیگه تو حال احتضاره      

امامی که بود، آبروی مدینه

رسیده لحظه های آخر     

می سوزه حالا با زهر کینه

اما این آخری به یاد بی کفنه     

روضه می خونه از سری که بی بدنه

میون قتلگاه، وای

شهید کربلا، وای

می زنه دست و پا، وای

غریب کربلا وای

میون بستر می سوزم

غریب و تنها می میرم

عاقبت از زهر کینه

حاجتم و من می گیرم

مدینه شهر پیغمبر، خدانگهدار

مزار مخفی مادر، خدانگهدار

نیمه شب یه عده کافر، وای وای

خونمون و سوزوندند آخر، وای وای

حُرمت منو شکستند، وای وای

دستم و تو کوچه بستند، وای وای

وای از این غریبی وای

خونه ی من وقتی می سوخت

به یاد مادر افتادم

به یاد زخم سینه و

خون میخ در افتادم

میون دود و شعله ها برابر من

دیگه کسی لگد نزد به همسر من

می زدند منو شبونه، وای وای

بی هوا با تازیونه، وای وای

وقتی که زمین می خوردم، وای وای

اسم مادر و می بردم، وای وای

وای از این غریبی وای

منو شبونه می بردند

پیاده در پشت مرکب

تو کوچه افتادم یاد

اسیری عمه زینب

درسته شمشیر روی من سه بار کشیدند

ولی دیگه تشنه سرم رو کی بریدند

کشتنت آبت ندادن، حسین حسین

کشتنت خاکت نکردن، حسین حسین

وای سالار زینب

با دل خونین شبا

از گل شقایق می خونم

روضه برا غریبی

امام صادق می خونم

شیخ الائمه به خدا

 خیلی مصیبت کشیده

به کی بگم آقای ما

چی دیده و چی کشیده

وای از چشم ترش، وای از بال و پرش

وای خون جگرش

وای آقام غریبه

دشمن پست بی حیا

نگفت که اون مو سفیده

دستاش و بسته نیمه شب

دنبال مرکب کشیده

گاهی زمین خورده گاهی

قامت خمیده دویده

 انگار صدا مادرش و

 میون کوچه شنیده

وای از غم نصیبی، وای از بی شکیبی

وای از این غریبی

وای آقام غریبه

نمونده جونی تو تنش

نفسهای آخرشه

سر رو زانوی پسر

 این حرفای آخرشه

حج و نماز و روزه

 عبادت و دعا یه طرف

گریه برا غریبی

شهید کربلا یه طرف

ذکر علی اعلی

ذکر تمام دنیا

ذکر امام صادق

امر به سینه زنها

حسین