آئین مستان

چه زود از دست ما ماه خدا رفت / مه تسبیح و تهلیل و دعا رفت

مه احیا مه شب زنده داري / مه روزه مه صدق و صفا رفت

مهی که بود از فیض و سعادت /  نفس، تسبیح و خواب آن عبادت 

مه یا نور و یا قدوس و یارب / شبش از روز و روزش بهتر از شب

خوشا آن روزه داران را که دانم / محبت بود در دل، ذکر، بر لب

به خلوتگاه شب اختر فشاندند / کمیل و افتتاح و ندبه خواندند

 سحر بود و مناجات و دعایش / دعاهاي لطیف و دلربایش

خوش آنکه داشت خلوت با خداوند / دریغ از لحظه هاي با صفایش

کجا رفتند شب هاي منیرش / چه شد بوحمزه و جوشن کبیرش

چه شب هایی که دل یاد خدا بود / دعا بود و دعا بود و دعا بود

خوشا آنان که از نو جان گرفتند / دل شب انس با قرآن گرفتند 

چه ماهی ماه حی ذو المنن بود / چه ماهی ذکر حق نقل دهن بود

چه ماهی ماه غفران ماه رحمت / چه ماهی ماه میلاد حسن بود

چه ماهی دل ز ایمان منجلی بود / علی بود و علی بود و علی بود

مه احیا مه مولا علی بود / علی شمع دل و دل با علی بود

تو گویی با علی بودیم تا صبح / چه می گویم نفس ها یا علی بود

چه شد آواي یارب الکریمش / دعاي یا علیُّ یا عظیمش 

وفا و عشق و ایمان بود / این ماه مگو، شیرین تر از جان بود

این ماه بهشت سبز انس / عبد و معبود بهار ختم قرآن بود

این ماه فروغ روح از بدرش گرفتیم / شرف از لیله القدرش گرفتیم 

الا اي دوستان عید صیام است / چه بنشستید این عید قیام است

طلوع صبحدم را این روایت / هلال ماه نور این پیام است

خوشا حال تمام روزه داران / که حسرت شد نصیب روزه خواران 

 منبع:کتاب صیام تا قیام