آئین مستان

آسمونا خون می بارن کبوترا پرواز می کنند

زائرا بیاین که دارند در بقیع رو باز می کنند

بارونیه آسمونش / لب پنجره ی ایوونش

عالمیه روضه خونش / عالمیه روضه خونش

وای چه حکایتی   وای چه زیارتی   وای عجب غربتی

آسمونا خون می بارن کبوترا پرواز می کنند

زائرا بیاین که دارند در بقیع رو باز می کنند

بیا و ببین مدینه چه اشکی این مردم میریزند 

تو بقیع دارند برای کبوترا گندم می ریزند

بی ضریح و بارگاهه / این زیارت اگه کوتاهه

 لبریزه از اشک و آهه /  لبریزه از اشک و آهه

حرف دلتو دوباره بگو  / از خاک پر از ستاره بگو  

  از حرمی که نداره بگو / از حرمی که نداره بگو

وای چه حکایتی   وای چه زیارتی   وای عجب غربتی

یا ابا صالح آقا چرا شب غم سر نمیاد 

حرمی بقیع نداره ازم یه کاری بر نمیاد

سمت بقیع پر کشیدم  / از غم تو چیا دیدم

    تنها تویی تویی امیدم / تنها تویی فقط امیدم

باز به خاطرِ می باره بقیع  / باز یه زائرِ کنار بقیع   

سر میذاره دیوار بقیع / سر میذاره دیوار بقیع

وای چه حکایتی   وای چه زیارتی   وای عجب غربتی

امون ای دل ای ل ای دل وای

دل سنگ ز غصه آبه، دل ماهیا کبابه

وقتی که بهم میگفتند بقعه ی بقیع خرابه

جا داره  که از مصیبت آسمون سیاه بپوشه

جا داره زچشم گردون چشم چشمه خون بجوشه

امون ای دل ای ل ای دل وای

گریه کن مدینه بر چهارتا قبری که حتی یک سایبون نداره

گریه کن مدینه هیشکی نیست بره چهارتا شمع بالا قبرشون بذاره

امون ای دل ای ل ای دل وای

سر برهنه پا برهنه زار خسته دل شکسته

دل بی قرار پشته دیوار بقیع نشسته

اشکامون اذن دخوله زیارت ناممون آهه

دو رکعت نماز گریه سهم چشمِ پر گناهه

امون ای دل ای ل ای دل وای

یه مدینه، یه بقیع

یه بقیع و یه مزار خاکی و بی سایبون

که دلارو کرده خون

نه حرم، نه رواقی

نه یه شمعی و نه چراغی

نه یه خادم، نه یه زائر

که روی خاکش بریزه آب

میسوزونه قبرشو آفتاب

یعنی میاد یه روز میاد که

یه سنگ قبر براش بزاریم

آخر برات یه گنبد طلا می سازیم

حرم مثل حرم امام رضا می سازیم

نوشته به روی دیوار بقیع / خدایا چه غربتی داره بقیع

چرا بعد این همه سال / پر گرد غبار بقیع

وای وای امون از این غریبی

مثل شب های مدینه / باز دوباره دلم گرفته

امشبُ یاد بقیع ات / با سینه زنی دم گرفته

اگه واقعاً دلُ به عشق تو سپرده باشم

تا حالا باید من از درد غم تو مرده باشم

وای وای امون از این غریبی

نوشته به روی دیوار بقیع / خدایا چه غربتی داره بقیع

چرا بعد این همه سال / پر گرد غبار بقیع

وای وای امون از این غریبی

یه آرزو مونده تو سینه / اللهم الرزقنا مدینه

چه حرمی داره حسین / ولی حسن آقام حرم نداره

چه گنبدی داره حسین / ولی بقیع همش گرد وغباره

ای آسمون ببار آقام حرم نداره / ای دل نگیر قرارآقام حرم نداره

خونه می خوام چکار آقام حرم نداره / خونه می خوام چکار آقام حرم نداره

ارباب دلنوازم ایشاالله ایشاالله / اگه بدی اجازم ایشاالله ایشاالله

انقدر زنده بمونم ایشاالله ایشاالله / برات حرم بسازم ایشاالله ایشاالله

یه آرزو مونده تو سینه / اللهم الرزقنا مدینه

یه کربلا داره حسین / ولی حسن بقیع تاریک و تاره

چه ضریحی داره حسین / ولی حسن سنگ قبرم نداره

میگم به عالمین آقام حرم نداره / تو بین الحرمین آقام حرم نداره

به این امام حسین آقام حرم نداره / به این امام حسین آقام حرم نداره

بقیع قدم بزاریم ایشاالله ایشاالله / پا تو حرم بزاریم ایشاالله ایشاالله

روقبر ام عباس ایشاالله ایشاالله / بریم علم بزاریم ایشاالله ایشاالله

یه آرزو مونده تو سینه / اللهم الرزقنا مدینه

چه شلوغه باب الحسین / ولی بقیع امشب زائر نداره

ولی داره میاد حسین / تا مادرش فاطمه رو بیاره

خاک عالم سرم آقام حرم نداره / شبیه مادرم آقام حرم نداره

همه دارن حرم آقام حرم نداره / همه دارن حرم آقام حرم نداره

هر تپش دلم شی ایشاالله ایشاالله / یه روز بی درد و غم شی ایشاالله ایشاالله

با دعای تو مهدی بیادو بیادو / توهم صاحب حرم شی ایشاالله ایشاالله

یه آرزو مونده تو سینه / اللهم الرزقنا مدینه

پشت پنجره های بقیع اشک ها می ریزه

برای شب های بقیع اشک ها می ریزه

ز در غم های بقیع اشک ها می ریزه

می سوزم از اینکه چرا این شبا زائر نداری

غریبی هم حدی داره ای بقیع

زائر تو آسمونه وقتی دلش تنگ میاد

سر روی خاکت میزاره ای بقیع

کجای تو قبر مادرمه این آرزوها تو باورمه

که ببینم اونجا هم حرمه

امون امون ای دل از غریبی

زائرا وقتی جمع میشن روضه می خونن

زائرا وقتی جمع میشن روضه می خونن

تا روضه می خونن میان همه رو میرونن

چرا مدینه با زائرات نا مهربونن نا مهربونن

خونش خراب شه اون کسی که خونت ویرونه کرد

کاش بشه مثل کربلا انشاالله

بهشت آل فاطمه چرا داره خاک می خوره

  اونجا کجا مشهد کجا ای خدا

هر کسی میاد اونجا میخونه بقیع خونه مادریمونه

پس چرا باید خاکی بمونه

امون امون ای دل از غریبی