آئین مستان

امون ای دل ای ل ای دل وای

دل سنگ ز غصه آبه، دل ماهیا کبابه

وقتی که بهم میگفتند بقعه ی بقیع خرابه

جا داره  که از مصیبت آسمون سیاه بپوشه

جا داره زچشم گردون چشم چشمه خون بجوشه

امون ای دل ای ل ای دل وای

گریه کن مدینه بر چهارتا قبری که حتی یک سایبون نداره

گریه کن مدینه هیشکی نیست بره چهارتا شمع بالا قبرشون بذاره

امون ای دل ای ل ای دل وای

سر برهنه پا برهنه زار خسته دل شکسته

دل بی قرار پشته دیوار بقیع نشسته

اشکامون اذن دخوله زیارت ناممون آهه

دو رکعت نماز گریه سهم چشمِ پر گناهه

امون ای دل ای ل ای دل وای