آئین مستان

شب آخره بی تابم
چشای ترم بیداره
بغضِ آسمون سنگینه
انگاری داره میباره

بالا میگیره گریه و ماتم من
نمیشه سحر تاریکیِ شب من
رسیده دیگه جونِ من به لب من

از این زمونه سیرم
مدینه کرده پیرم
کجایی مادر امشب
دیگه دارم میمیرم

غریب امام صادق …

حالا که دارم میسوزم
حالا که تمومه کارم
یه غصه ای تو سینه م
که داره میده آزارم

کسی ندیده اشکای سحرمُ
کسی ندیده زخمایِ جیگرمُ
واسه کی بگم روضه مادرمُ

کوچه پر از مردم شد
دستِ گلا هیزم شد
دست یکی بالا رفت
گوشواره مادر گمشد …

غریب امام صادق …

دیگه دارم از حال میرم
شده موقعه ی پروازم
یه عمریه روضه خونم
دلم روضه میخاد بازم

میخام روضه ی کربلا رو بخونم
روضه ی لب بچه هارو بخونم
روضه ی سر و نیزه هارو بخونم

با هر نفس با هر آه
میگم که یا ثارالله
لایومک یومک حسین اباعبدالله

حسین اباعبدالله …

میباره چشمامون امشب ، دلا از غصه لبالب
همه روضه خوانِ عزایِ ، رییسُ علمدارِ مذهب   
دوباره ، سرکینه و بغض حیدر
تداعی ، میشه روضۀ داغِ مادر
عزادارِ امشب موسی بن جعفر ، واویلا ...
سلام ای آقایِ غم کشیده
زِ رنج و محنت قدِت خمیده
سلام ای آرام قلب عاشق ، یا صادق ...
واویلا ، واویلا ، آهُ واویلا .....
دوباره باز هتک حرمت ، به آلِ علی شد جسارت
مدینه یه عمر که انگار ،به آتیش زدن کرده عادت  
دوباره یه دردی تو سینه نشسته
دوباره یه خونه که درش شکسته
دوباره امامی با دستای بسته ، واویلا ...
بدون عبا وبدون عمامه
نگفتن که دور از شانِ امام
همش زیر لب میگه با چشمایِ تر ، وای مادر ...
واویلا ، واویلا ، آهُ واویلا .....
بازم شکر که خواهر نداشتی ، غمِ سوخته معجر نداشتی
 به تن پیراهن داشتی آقا ،تنِ زار و بی سر نداشتی
واویلا ، هنوز تو حرم حرف آب
یه مادر ، لب گودی حالِش خرابه
یه ناله ، گمونم که بی بی ربابه
سَّلامُ عَلَى شاهِ شَّیْبِ الْخَضیبِ
سَّلامُ عَلَى شاهِ خَدِّ التَّریبِ
بده مهلتم تا محرم آقا ، یا مولا .....
حسین جان ، حسین جان ، حسین جان

کنار سجاده نشسته ، همیشه سرگرم دعاشِ
یه بغض کهنه تو گلوشِ،یه حسی تولحنِ صداشِ
 با یادِ کوچه ، گریون میشه
باز واسش دنیا زندون میشه  
 اشکِ چشماش ، می ریزه پشت در
تا می بینه ، آتیش و خاکستر
رویِ لبهاش ، وای مادر  
یا شِیخُ الا ئمه ..... یا شِیخُ الا ئمه .....
امون از ، این سنگ مزارش
کسی نیست ، این شبها کنارش
بمیرم ، خیلی سوت و کورِ
بقیع و این گرد و غبارش
با یادت ، چشمام خون میباره
خاکِ تو رنگ غربت داره  
ما یه روزی صحنت رو میسازیم
تویِ صحنِ تو روضه میندازیم
یا شِیخُ الا ئمه ..... یا شِیخُ الا ئمه .....
رسیدن بالایِ سرتو ، سوزوندن تا بالُ پرتو
گذاشتن روی سینه تو  دوباره داغِ مادرِتو
 با دست بسته تنها موندی
زیرِ لب تو روضه میخوندی  
السَلام ای ، سرهایِ بی پیکر
السَلام ای ، ساقیِ آب آور ، اِی بی سر
یا شِیخُ الا ئمه ..... یا شِیخُ الا ئمه

شب آخرِ بی تابم ، چشایِ ترم بیداره

بغضِ آسمون سنگینه ، انگاری داره میباره

بالا میگیره گریه و ماتم من

نمیشه سحر تاریکیِ شب من

رسیده دیگه جونِ من به لب من

از این زمونه سیرم

مدینه کرده پیرم

کجایی مادر امشب

دیگه دارم میمیرم

غریب امام صادق ..

حالا که دارم میسوزم

حالا که تمومه کارم

یه غصه ایِ تو سینم

که داره میده آزارم

کسی ندیده اشکایِ سحرمو

کسی ندیده زخمایِ جیگرمو

واسه کی بگم روضۀ مادرمو

کوچه پر از مردم شد

دستِ گلام هیزم شد

دست یکی بالا رفت

گوشواره مادر گم شد ...

غریب امام صادق

دیگه دارم از حال میرم

شده موقعۀ پروازم

یه عمریه روضه خونم

دلم روضه میخاد بازم

میخام روضۀ کربلا رو بخونم

روضۀ لبِ بچه هارو بخونم

روضۀ سر و نیزه هارو بخونم

با هر نفس با هر آه

میگم که یا ثارالله

لایومک یومک حسین اباعبدالله

حسین اباعبدالله

ای وای من

ای وای من

می لرزد دستان آقای من

می ریزد روی سجاده

پاره های دل مولای من

چشمش را برهم نگذارد بقیع

مهمان عزیزی دارد بقیعم

همان عزیزی دارد بقیع

یابن الزهرا یا ابا عبد الله

دستم بگیر

مولای من

من عزادار هرشب تو ام

دست خالی ردم مکن

من هم شاگرد مکتب توام

رویای بیدار بقیع

می گذارد داغی برروی داغ

دل هرشب می گیرد سراغ

از مزاری تاریک و بی چراغ

رخصتی ای مدینه شهر غم

تا خاکت سرمه ی چشمم کنم

یابن الزهرا یا ابا عبد الله

من عاشقم، من عاشقم

من مدیون خون شقایقم

از داغ تازه ام مپرس

عزادار امام صادق ام

می سوزد دل در رویای بقیع

امان از پنجر های بقیع

یابن الزهرا یا ابا عبدالله

صادق آل مصطفی رفته از دنیا

رخت عزا شد بر تن مادرش زهرا

واویلتا واویلتا، آه و واویلا

ای آسمان خون گریه کن در غم صادق

عالم شد حسینیه ی ماتم صادق

واویلتا واویلتا، آه و واویلا

به فاطمه نور دو عین حضرت صادق

بانی روضه ی حسین حضرت صادق

واویلتا واویلتا، آه و واویلا

خیمه های آل عبا آتش گرفته

دامان طفل بی نوا آتش گرفته

جانم حسین، جانم حسین

جانم حسین جان

ما بین حرم تا میدان لاله ها پرپر

آن طرف تر در قتلگاه پیکری بی سر

جانم حسین، جانم حسین

جانم حسین جان