آئین مستان

شب آخره بی تابم
چشای ترم بیداره
بغضِ آسمون سنگینه
انگاری داره میباره

بالا میگیره گریه و ماتم من
نمیشه سحر تاریکیِ شب من
رسیده دیگه جونِ من به لب من

از این زمونه سیرم
مدینه کرده پیرم
کجایی مادر امشب
دیگه دارم میمیرم

غریب امام صادق …

حالا که دارم میسوزم
حالا که تمومه کارم
یه غصه ای تو سینه م
که داره میده آزارم

کسی ندیده اشکای سحرمُ
کسی ندیده زخمایِ جیگرمُ
واسه کی بگم روضه مادرمُ

کوچه پر از مردم شد
دستِ گلا هیزم شد
دست یکی بالا رفت
گوشواره مادر گمشد …

غریب امام صادق …

دیگه دارم از حال میرم
شده موقعه ی پروازم
یه عمریه روضه خونم
دلم روضه میخاد بازم

میخام روضه ی کربلا رو بخونم
روضه ی لب بچه هارو بخونم
روضه ی سر و نیزه هارو بخونم

با هر نفس با هر آه
میگم که یا ثارالله
لایومک یومک حسین اباعبدالله

حسین اباعبدالله …