آئین مستان

ای مرا دلبر و دلدار بیا برگردیم

خیمه برپا مکن اینبار بیا برگردیم

دم به دم دشمن تازه نفسی می آید

تا که فرصت بُود ای یار بیا برگردیم

باغبانا به تو و تک تک گُلهات قسم

کار گلزار شود زار بیا برگردیم

از نگاهه همه زنهای حرم غم بارد

تا نگشتیم عزادار بیا برگردیم

تو نداری سر بازار جفا یوسف من

غیر شمشیر خریدار بیا برگردیم

دشمن از دیدن عباس دلش میلرزد

تا روی پاست علمدار بیا برگردیم

حیدر توکل

الا یاران من ، میعاد گاه داور است اینجا

بدن ها غرق خون سرها جدا از پیکر است اینجا

ملک قرآن بخوان در خاک روح انگیز این وادی

که هفتاد و دو گل از باغ عترت پر پراست اینجا

نیازی نیست گل ریزد کسی در مقدم مهمان

که صحرا لاله گون از خون فرق اکبر است اینجا

مگر نه در نماز عشق می باید وضو از خون

وضوی من زخون حلق پاک اصغر است اینجا

شود جان عمویی همچو من قربانی قاسم

که مرگ سرخ بروی از عسل شیرین تراست اینجا

شود حل مشل بی آبی اطفال معصومم

که سقا با دوشم خون فشان آب آوراست اینجا

نه تنها از سر مردان جنگی سر جدا گردد

به نوک نیزه طفل شیر خوارم را سر است اینجا

مبادا کس در این صحرای خونن نام آب آرد

جواب العطش شمشیر وتیرو خنجر است اینجا

الهی دخت زهرا پای در گودال نگذارد

که کعب نی ، جواب یا اخای خواهر است اینجا

عجب نبود گرابناء بشر گریند خون برمن

که از خون گلویم رنگ ، موی مادر است اینجا

السلام، السلام، بر تو ای کربلا / ای که پاینده شد، از تو دین خدا

از کعبه شد جدا سیدالشهداء  / به قربانگاه عشق، می‌رود از منا

حسین فاطمه، عزیز مصطفی / نور چشم علی، همتای مجتبی

پیوسته بر لبش، لبیک و یاربش / یار همراز او، قهرمان زینبش

همگامی با وفا، در نماز شبش / همناله، همنوا، در هنگام دعا

آماده کن بستر، بر سبط پیغمبر / راهت گل افشان کن، در مقدم اکبر

ای آغوش مهرت، مهد علی اصغر / رقیه مهمان است، منزل کن مهیا

خون مبارزین، رویت کند رنگین / ای خاک تو مهر، نماز مصلین

داری عجب آبی، آب حیات است این / آید لب فرات، یک تشنه لب سقا

ای ماه محرم، ماه خون و شمشیر / ای روز عاشورا،تو روز عشق و تکبیر

انقلاب ایران، دارد ز تو تأثیر / گلگون ز شهیدان، شد بهشت زهرا

هر مکان کربلاست، هر زمان عاشوراست / رشته مهر او، رمز وحدت ماست

ماتمش جاویدان، پرچم او بر پاست / حجت بن الحسن، گرید در این عزا

حبیب چایچیان