آئین مستان

دیشب خواب بابامو دیدم دوباره
نوری بهشتی دیدم بر چهره داره
وقتی به نزدیک بابا رسیدم
دیدم که زخماش خداچه بیشماره
بابا، بابا.....
بابا برام حرف بزن
پس اکبرت کجاست
بابا برام حرف بزن
انگشترت کجاست
بابا برام قصه بگو
آب آورت کجاست
بابا برام قصه بگو

پس اصغرت کجاست

نگاش کردم به روم خندید

صداش کردم دلوم لرزید

نگاش کردم به روم خندید

تا رومو دیدبا اون چشمای پر اشکش

به من خندید

منو بوسید

بابا، بابا.....

اصلا بهتر که تو رفتی اصلا بهتر که تو نیستی

اصلا بهتر نمیتونی با سر رو نیزه بایستی

میخوای چیو ببینی زمین خوردنمو

میخوای چیو ببینی چجور بردنمو

میخوای چیو ببینی ذره ذره ذره مردنمو

تو هر چی قدیما کشیدی بس بود

تو هر چی توی کوچه دیدی بس بود

یه روز دیدی دستای بسته بس بود

یه روز دیدی دست شکسته بس بود

بابا، یارالی.....

اصلا بهتر که تو رفتی اصلا بهتر که تو نیستی

اصلا بهتر نمیتونی با سر رو نیزه بایستی

اصلا ای کاش که آتیشه توی خیمه میسوزوندم

اصلا ای کاش که کنار عمه زنده نمیموندم

باید چیو میدیدم کتک خوردنشو

باید چیو میدیدم بازار بردنشو

باید چیو میدیدم بابا روزی صد بار مردنشو

دیگه هر چی اشکامو دیدن بسه

دیگه هر چی مومو کشیدن بسه

دیگه هر چی رفتم خرابه بسه

دیگه هر چی بزم شرابه بسه

بابا، یارالی.....

اصلا بهتر که نباشم اصلا بهتر که بمیرم

اصلا بهتر که سرت رو دیگه تو بغل نگیرم

آخه چیو ببوسم رگ حنجرتو

آخه چیو ببوسم لب اطهرتو

آخه چیو ببوسم دونه دونه زخمای سرتو

من هر چی بشورم سرت رو بس نیست

ببوسم رگ حنجرت رو بس نیست

سر تو تو آغوش بگیرم بس نیست

هزار بار برا تو بمیرم بس نیست

بابا، یارالی.....

لا شریک لک لبیک لا اله الا هو
انجزالله وعده و نصرالله عبده
آمده منا حسین، محضر خدا حسین
یا اله العالمین لبیک
یا امان المؤمنین لبیک
یا دلیل العارفین لبیک، لبیک لبیک
آمده تا جان دهد، در ره جانان خویش
اکبر و اصغر دهد، بر سر پیمان خویش
«سید و مولا حسین»

لا شریک لک لبیک لا اله الا هو
انجزالله وعده و نصرالله عبده
با کاروانی از بهشت آمده در قربانگاه
می‌خواند لاحول و لاقوه الا بالله
آمده به کربلا، بهر دیدن خدا
یا رفیع و یا رضیُّ لبیک
یا علیُّ یا وفیّ لبیک
یا قویُّ یا ولیّ لبیک، لبیک لبیک
آمده تا خون او، زنده کند مرده را
تا که غمش جان دهد، هر دل افسرده را
«یا حبیبَ الله، حسین»

لا شریک لک لبیک لا اله الا هو
انجزالله وعده و نصرالله عبده
دلشوره دارند ای خدا اهل خیمه از امشب
قلب عالم می‌لرزد با تپش قلب زینب
ناله ز جگر مزن، خواهر صبور من
یا محب الصابرین لبیک
یا حبیب الذاکرین لبیک
یا انیس الطالبین لبیک، لبیک لبیک
آمده با پای خویش، در وسط قتلگاه
بر لب زینب بُوَد، ناله و فریاد و آه
«سید و مولا حسین»

رو بال و پر نسیم داره قدم میزنه

فرشته براش از آسمون علم میزنه

پیاده شد از ناقه آروم

چه عزتی داره این خانوم

که پیش پاش زانو میزنه دریا

ستاره ها دورش می گردن

که خیمه رو آماده کردن

ولی چقد غربت داره این صحرا

سلام ای بانو

سلام ای دریا

سلام بر زینب

سلام بر سقا

حسین ای جانم.......

بدون تو دیگه زینبت می میره حسین

الهی خدا تو رو ازم نگیره حسین

پیشم بمون آروم جونم

اگه بری تنها میمونم

الهی که سایه ت به سرم باشه

با غصه هات قلبم همدرده

میدونی که دنیا نامرده

باید نگات دائم به حرم باشه

از این دلشوره

دلم می لرزه

تنت رو خاک و

سرت رو نیزه

حسین ای جانم.......

نور میاد شور میاد حسین با ایل و تبار از راه دور میاد
مسیحاز عرش میاد کلیم تا کرب و بلا از کوه طور میاد
نهروز بعد در صحرای کربلا

با ناله زینبش هی میزنه صدا
راس تو میرود بالای نیزه ها

 من زار میزنم در پای نیزه ها
اشک میاد آه میاد حسین خورشید و با ستاره ماه میاد
یار دلخواه میاد شکوه شاه نجف با لشگر شاه میاد
افتاده زلزله در عرش کبریا

فی ماتم الحسین مظلوم کربلا
راس تو میرود بالای نیزه ها

من زار میزنم در پای نیزه ها

سر میاد یاس میاد قافله خون خدا با کلی احساس میاد
اشجع الناس میاد شیر نر شیر خدا حضرت عباس میاد
با آه فاطمه حی علی العزا

با اشک مرتضی حی علی البکا
راس تو میرود بالای نیزه ها

من زار میزنم در پای نیزه ها

قرارمون بود بیایسر قرارم پدر
حالا که تواومدیآروم ندارم پدر
قرار بودبیای پیش رقیه تو خرابه
کو آغوشت تو آغوشت بخوابه
چشاتو وا کن این افتاب بتابه
سرت رو میبوسمبه روی زانوهام
نیفتی از دستمامون از بازوهام
نه تو دستی دارینه من مویی دارم
که دستاتو بابابزاری تو موهام

قرارمون بود بیایسر قرارم پدر
حالا که تواومدیآروم ندارم پدر
من الذی ایتمنی.........
دست حرامی شدهحوالۀ صورتم
این جای انگشترهنه چالۀ صورتم
تو گوشم صدای مادرت میپیچه بابا

که افتاده کنار کوچه بابا
فدک، مادر، کتک یعنی چه بابا
یه بی رحم ظالممنو زجر آور زد
که انگاری قنفذلگد بر مادر زد
بهش گفتم آقااین انگشتر مال
بابامه اون هم باهمون انگشتر زد

قرارمون بود بیایسر قرارم پدر
حالا که تواومدیآروم ندارم پدر
دلم گرفته چقدر دلخورم از ادما
به گریه افتادم از خندۀ نامحرما
نگاه کنمنو عمه الان همسنیم انگار
نگاه کن پیر شدیم تو کوچه بازار
ما بودیم و یه عده مردم آزار
اگه جا میموندمکتک میخورد عمه
به سختی تا اینجامنو آورد عمه
حالا قبل از اینکهبمیرم آهسته
میدونم قبل از منواسه تو مرد عمه

قرارمون بود بیایسر قرارم پدر
حالا که تواومدیآروم ندارم پدر