آئین مستان

فروزنده شده آتش قهر خدا

زداغ جگر و سوزش زهر جفا

نشان از کبودی به چهره تارش

نشسته آثار تازیانه به جسم بیمارش

کاری تر آتش زهر خاطراتش

می سوزد به یاد درب خانه ی مادرش

زخم مدینه بر جگر او

برسر بالینش پسر او   

می کشد از این غم نفس آخرش

مظلوم آقام آقام آقام آقام

غریب آقام آقام آقام آقام

امام صادق

چکد خون به زمین از جراحات تنش

مهیا کند از باب غسل و کفنش

زبغضی لبالب به وسعت صحرا

که می رسد بر مشام او عطر مادرش زهرا

در این بی قراری این چشم انتظاری

دارد روی گونه اشک روضه کربلا

پر شده از غم کاسه صبرش

وسعت این دنیا شده قبرش

 پر کشد امشب سوی لقای خدا

مظلوم آقام آقام آقام آقام

غریب آقام آقام آقام آقام

امام صادق

پریشان همگی از نصاری و یهود

که جرم و ستم این نبی زاده چه بود

خروشی به پا در سراسر عالم

ادا شده بار دیگر اجر پیمبر خاتم

شد مزد رسالت آزار و جسارت

بر آل پیمبر از ذریه فاطمه

از غم حجت آل پیمبر

وارث صاحب سوره کوثر

آمده سیل اشک به چشم همه

مظلوم آقام آقام آقام آقام

غریب آقام آقام آقام آقام

امام صادق

وای وای امون ای دل ای دل

منم یک پیر مرد دل شکسته

که شد دستهای من ز کینه بسته

شبیه علی شد نسیب من غریبی

بریدم من آخر از غم بی شکیبی

وای وای امون ای دل ای دل

توی مدینه یاوری ندارم

فقط سر به خاک مادر میزارم

هنوز از مدینه میاد صدای زهرا

صدای بلند غربت مردی تنها

وای وای امون ای دل ای دل

منی که مشهدالرضا رو دیدم / منی که صحن کربلا رو دیدم

نمیتونم ببینم حرم نداری

منی که مُهر عشقته رو سینم / منی که زائرِ شهر مدینم

نمیتونم ببینم حرم نداری

قبر مادر بی نشونه / قبر پسر ویرونه

شاهه بی حرم

آسمون باز هوای گریه داره / که بقیع پُرِ از گرد و غباره

خادم و زائر و روضه خون نداره

به خدا همه ی درد من اینه / بمیرم توی گرمای مدینه

روی قبرت آقا سایبون نداره

قبر مادر بی نشونه / قبر پسر ویرونه

شاهه بی حرم

پای تو همه زندگیم رو باختم / خواب دیدم یه ضریح برا تو ساختم

زیارت نامه توی حرم میخونم

به خدا اگه من حاجت روا شم / دوباره زائر کرببلا شم

سلام تورو به ارباب میرسونم

قبر مادر بی نشونه / قبر پسر ویرونه

شاهه بی حرم